Con lizonza cari nüc

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Con lizonza cari nüc  (1838)  by Tone Agreiter
ladin Mareo
grafia moderna

Con lizonza cari nüc
Con lizonza cares nüces
Con lizonza düc atló
Ch' i se desturbi endô.

Dandadöt damani os,
Os dui nüc o os dui Jans,
Porcí nes ëise os mai nos
Cherdé atló os dui compagns?

I á porater bën aldí
Dan dui o trëi o cater dis
Te nosta dlijia tlo La Pli,
Ch' al vën plü nozes do püc dis.

Finalmonter ái ince aldí
Sën trëi domëgnes endolater
Te nosta dlijia tlo La Pli
encündenn les nozes de os cater.

Aha, mo ponsâi iu,
Cösc sará pa mio fre Jan
Co vá pa por cösc tru,
Por chë strada da zacan!

Ince de Moidele mia so,
ál dit chël sior degan
Ara l' á dadio pö orü tó
Chël Jan dal Pech co ne fej pan.

Sën alda mio bun fre
Ci ch' i te diji encö:
Con Dio aste scomencé,
Con Dio finëscela ince tö!

Chël Bun Dio t' á daidé
Fina sën dagnora ennant:
Te vëighes pö da de a de
Ch' al te dëida ince to sant.

Bën sce mio bun Jan
Confida en Dio dagnora plü,
Al t' aiüta encö y ince doman
Al t' aiütará dagnora plü.

Sën ái ince iu ciafé
Na cognada nea.
Tö, mia bona Loisele,
Te ciafaras na oma nea.

Cola grazia y col aiüt
De Chël Bun Dio co ví dagnora,
Viarunse desco denant nos düc,
Ince en pesc cola bona nora.

A te Jan dal Pech, mio bun cogné,
Te diji desco a mio fre:
Confida en Dio da de a de,
Al t' aiütará spo vigne de.

Oh spo a te, mia bona so,
Te diji iu cösc tant:
Confida ince en Dio,
Chël saste bën denant!

Tö sas che töa oma nea
é dagnora amarada!
Oh, ciara pa de ëra,
Scenó este na busarada!

Bën sën, os nüciuns,
Racomanede a Dio vigne de
Üsc laurs y crusc y ince pasciuns!
Al gnará en aiüt a se daidé.

Amesse önn y l' ater
Dagnora desco encö.
Spo sarëise os düc cater
Benedis da Dio lassö.

Les crusc ne manciará,
Cösc vëigon vigne de,
Mo Dio chir chi co l' amará:
Cösc aldon dal vagnere.

No spetede al monn
Da ciafé confort, consolaziun,
Mo sperede en Dio y so sant ennom
Gnará en aiüt te vigne afliziun.

Odëis le monn aldedancö:
Al é na fetra moda!
Al pö che döt oi sö,
Al vá ince döt en broda!

Al n é co baia bun
Por trá ma val' de bocia,
Spo saltai pa en scofun
Por la cunté plü tocia!

Ci dijessel mai lonfer,
Sc' al podess ël rajoné?
Sën vëgnai a per a per,
Oressel dí, a se scialdé.

Sën s' aodi gran fortüna
Y trepes benedisciuns!
Les nüces pa la cöna
Y i omi pa i mituns.

Ince a düc chi co é encö atló
Aodi iu benedisciun,
Spo s' odarunse düc endô
En paraisc plëns de consolaziun.

Pordenede sc' i se stüfi!
Starëis spo de bona vëia!
Restede dagnora nüsc amisc,
S' olgarun con döta vëia. 

Übersetzung[1]

Mit Verlaub liebe Brautleute
1.
Mit Verlaub, liebe Bräutigame,
Mit Verlaub, liebe Bräute,
 Mit Verlaub, alle hier Versammelten,
Dass ich jetzt wieder störe.
2.
Ich frage vor allem euch
Ihr zwei Bräutigame oder ihr zwei Johanns
Aus welchem Grund habt ihr uns wohl
Hierher gerufen, ihr zwei Freunde?
3.
Ich habe übrigens schon gehört
Vor zwei oder drei oder vier Tagen
In unserer Kirche hier zu Enneberg,
Dass wir mehrere Hochzeiten in wenigen Tagen haben.
4.
Endlich habe ich auch gehört
Jetzt drei Sonntage hintereinander
In unserer Kirche hier zu Enneberg
Die Hochzeiten von euch vier verkünden.
5.
Aha, dachte ich mir!
Das wird wohl mein Bruder Johann sein,
Der jetzt diesen Weg geht,
Diese Straße wie von alters her.
6.
Auch über Moidele, meine Schwester,
Hat der Herr Dekan etwas gesagt
Sie hat ihn doch schon seit langem nehmen wollen,
Den Johann vom Bäcker, der kein Brot macht.

  1. Bernardi- Videsott Geschichte der ladinischen Literatur p.244