Biblia/Vetule Testamento/Reges/1Reges 2
1 Reges[edit]
2[edit]
Instructiones final de David a Salomon[edit]
1Approximante se le die del morte del rege David, ille dava a su filio Salomon le sequente instructiones:
2“Io es preste a entrar sur le via per le qual omnes in iste mundo debe tosto o tarde marchar[1]. Prende corage e sia un homine valente. 3Observa le decretos del Senior tu Deo e seque tote su vias. Custodia su statutos, su preceptos e su testimonios sicut il es scripte in le Lege de Moses. Assi tu va prosperar in toto lo que tu face e ubicunque tu vade. 4Si tu face assi, le Senior va mantener le promissa que me faceva. Ille me diceva: ‘Si tu descendentes[2] vigila sur lor conducta[3] e me seque fidelmente de tote corde e anima, uno de illes semper sedera sur le throno de Israel”.
5“Il ha un altere cosa: tu sape lo que Joab, filio de Zeruiah me faceva quando ille assassinava mi duo commandantes del armea, Abner, filio de Ner e Amasa, filio de Jether. Ille fingeva que illo esseva un acto de guerra, ma illo habeva essite committite in tempore de pace, insanguinante assi su cinctura e su sandalia con sanguine innocente. 6Ergo, face le juxta tu sapientia, ma non lassa le devenir vetule e morir[4] pacificamente.
7Tracta justemente con le filios de Barzillai de Gilead e provide a lor necessitates, quia illes me adjuvava quando io fugiva ab tu fratre Absalom.
8Nota ben, tu ancora debe contender con Shimei, filio de Gera, le Beniaminita de Bahurim, que essayava de invocar super me un horribile judicio quando io vadeva a Mahanaim. Ille descendeva a incontrar me apud le fluvio Jordan, e io solemnemente le jurava per le Senior: ‘Io non te colpara con le gladio. 9Ma nunc non tractar le como si ille esserea innocente. Tu es un homine sage e tu sape como arrangiar pro ille un morte sanguinose’”.
10Igitur David moriva e esseva inhumate con su ancestres in le Citate de David. 11David habeva regnate super Israel per quaranta annos; ille regnava in Hebron per septe annos, e in Jerusalem trenta-tres annos.
Salomon se assecura le throno[edit]
12Salomon deveniva rege e sede va sur le throno de David, su patre, e su regno esseva firmemente establite.
13Adonia, cuje matre esseva Haggith, un die veniva visitar Bethsabea. Illa le diceva: “Esque tu veniva con intentiones pacific?”. Ille la respondeva: “Io veni in pace”. 14E addeva: “Io ha alique a dicer te”. Illa le replicava: “Parla”. E ille: 15“Como tu sape, le regalitate esseva de mi pertinentia; tote Israel jam me considerava rege. Pois, tamen, le regno esseva date a mi fratre, quia le Senior decideva que illo haberea essite le sue. 16Ora, io volerea peter te un cosa solmente. Per favor, io te preca, non me lo refusar”. Illa diceva: “Parla”. 17Ille diceva: “Io te preca de parlar a Rege Salomon in mi favor, quia io sape que ille facerea pro te toto lo que tu le requesta. Pete le que ille me da Abisag, le Sunamita, qua mi uxor”. 18“Va ben,” replicava Bethsabea, “Io parlara al rege pro te”.
19Assi Bethsabea vadeva a Rege Salomon pro parlar le in favor de Adonia. Le rege se levava de su throno pro vader a su incontro, e ille se prosterneva ante illa. Quando de novo Salomon se assideva sur su throno, le rege ordinava que un altere throno esseva apportate pro su matre, e illa se poneva a seder a su dextera. 20Illa assi diceva: “Io volerea peter te solmente un parve requesta. Io spera que tu non me lo refusa”. Le rege le diceva: “Pete, matre mie, tu sape que io non te lo refusarea”. 21Illa diceva: “Permitte a Abisag, le Sunamita, que sia data a tu fratre Adonia, qua su sposa”.22Rege Salomon, tamen, replicava: “Como pote tu possibilemente pretender que Abisag sia date a Adonia? Tu poterea mesmo pretender de me de dar a ille le regno! Tu sape que ille es mi fratre le plus ancian, e que ille ha Abiathar le sacerdote e Joab, filio de Zeruia que le sustene”.
23Ita, Salomon jurava per le Senior, dicente: “Que Deo me judica severmente, si Adonia non pagara con su vita ipse propter iste requesta!” 24Ora, tanto certemente quanto le Senior vive (ille me faceva secur, permittente me de seder sur le throno de mi patre David, e de establir pro me un dinastia talmente como ille promitteva) Adonia essera executate hodie ipse!”. 25Assi, Rege Salomon commandava a Benaiah, filio de Jehoiada, de executar le, e Adonia esseva ponite a morte.
26Inde le Rege diceva a Abiathar, le sacerdote: “Retorna a tu proprietate, in Anathot. Tu meriterea de morir, ma hodie io non te occidera, quia tu transportava le Arca del Deo Soveran coram David, mi patre, e tu suffreva con mi patre in tute su difficultates[5]”. 27Salomon removeva Abiathar ab su cargas de sacerdote pro le Senior. Assi se compliva lo que le Senior habeva dicite contra le familia[6] de Eli in Shilo.
28Quando le nova perveniva a Joab (quia Joab habeva supportate Adonia, benque ille non habeva supportate Absalom), ille curreva al Tabernaculo del Senior e se attaccava al cornos del altar pro ganiar se un protection. 29Quando Rege Salomon audiva que Joab habeva currite al Tabernaculo del Senior e esseva nunc juxta le altar, ille ordinava a Benaiah, filio de Jehoiada: “Vade e occide le!”. 30Quando Benaiah veniva al Tabernaculo del Senior, ille diceva a Joab: “Le rege dice: ‘Veni foras de ibi!”. Ma ille replicava: “No, io morira hic!”. Assi Benaia retornava al rege e le reportava lo que Benaiah habeva dicite. 31Le rege le diceva: “Face como illo te diceva! Occide le ibi e inhuma le. Porta via ab me e ab le familia de mi patre le culpa del actiones homicidal e sanguinose de Joab. 32Que le Senior le puni propter le sanguine que ille effundeva; David ignorava que ille habeva colpate e assassinate de gladio duo homines que esseva plus innocente e moralmente integre que ille - Abner, filio de Ner, commandante del armea de Israel, e Amasa, filio de Jether, commandante del armea de Juda. 33Que Johab e su descendentes sia culpabile in perpetuo de lor sanguine effundite, ma que le Senior da pace perpetue a David, su descendentes, su familia, e su dynastia”. 34Assi, Benaiah, filio de Jehoiada ascendeva e executava Joab; ille esseva inhumate in su domo in le deserto. 35le rege appunctava Benaiah, filio de Jehoiada a reimplaciar le qua capite del armea, e le rege appunctava Zadok, le sacerdote, de reimplaciar Abiathar.
36Deinde le rege convocava Shimei e le diceva: “Edifica pro te un domo in Jerusalem e habita ibi, ma tu non potera quitar le citate pro vader alterubi. 37Si tu unquam quitera Jerusalem transiente le torrente Kidron, que tu sape con certitude que tu morira. Tu solmente essera responsabile de tu morte. 38Shimei diceva al rege: “Tu sententia es juste: io facera quecunque le rege commanda”. Assi Shimei habitava in Jerusalem durante multe tempore.
39Post tres annos, il eveniva que duo del servitores de Shimei fugiva ad Achis, filio de Maacah, de Gath. Quando Shimei apprendeva ubi illes se trovava, 40ille insellava su asino e vadeva a Gath pro cercar les. Quando ille les trovava, ille les reportava a Jerusalem. 41Salomon audiva que Shimei habeva quitate Jerusalem, vadite a Gath e pois retornate. 42Assi le rege convocava Shimei e le diceva: “Nonne il es ver que io te faceva jurar per le Senior e solemnemente te admoneva: ‘Si tu unquam quitera Jerusalem transiente le torrente Kidron, que tu sape con certitude que tu morira. Tu solmente essera responsabile de tu morte’. Tu me respondeva: ‘Tu sententia es juste: io facera quecunque le rege commanda’. 43Quare, ergo, tu infringeva le juramento que tu faceva coram le Senior e disobediva al ordine que io te dava?”. 44Alora le rege diceva a Shimei: “Tu es ben consciente del maniera per le qual tu maltractava mi patre David. Que le Senior dunque face cader ille mal super tu capite. 45Ma que io, Rege Salomon, recipe le benedictiones del Senior, e que un del descendente de David semper sede super iste throno coram le Senior”. 46Alora, per ordine del rege, Bebaiah, filio de Jehoiada portava foras Shimei e le occideva”. Igitur esseva confirmate le regno in le manos de Salomon.