Biblia/Vetule Testamento/Genesis/Genesis 37
Genesis[edit]
37[edit]
Le sonios de Joseph[edit]
1Assi Jacob retornava habitar in le terra de Canaan, ubi su patre habeva sojornate como un estraniero.
2Isto es le historia del generation de Jacob. Quando Joseph habeva dece-septe annos, sovente ille pasceva le greges de su patre. Ille laborava con su fratres, le filios de Bilha e Zilpah, uxores de su patre. Joseph soleva referer a su patre le cosas malfamate que su fratres faceva.
3Ora Israel amava Joseph plus que tote le altere su filios, quia ille le habeva generate in su senectute. Un die Jacob le habeva facite dono de un cotta magnificamente brodate[1]. 4Su fratres odiava Joseph, quia lor patre le amava de plus que illes. Illes non mesmo poteva parlar con ille pacificamente.
5Il eveniva que un nocte Joseph habeva un sonio, e quando ille lo refereva a su fratres, isto les faceva odiar le mesmo de plus. 6Ille les diceva: “Audi lo que io videva in iste sonio. 7Nos omnes esseva in le medio del agro e nos ligava fasces de grano. Subito mi fasce se levava stante, e vostre fasces incipeva circumferer le mie e se prosterneva pro adorar lo!”. 8Su fratres respondeva: “Esque tu vermente pensa que tu essera nostre rege o que nos debera subjectar nos a te?”. Ergo, iste su sonio e le maniera que ille les habeva parlate, fomentava le invidia e le odio de su fratres contra ille ancora de plus.
9Deinde Joseph habeva un altere sonio e lo refereva a su frateres. Ille les diceva: “Ecce, io videva in un altere sonio, le sol, le luna e dece-un stellas que se prosterneva ante me”. 10Iste vice, ille non solmente contava de iste su sonio a su fratres, ma alsi ille lo contava a su patre. Su patre, tamen, le habeva reprochate dicente: “Que vole tu dicer con iste sonio que tu videva? Que io, tu matre e tu fratres venira a prosterner se ante te?”. 11Tamen, dum su fratres esseva jelose de Joseph, su patre tacitemente considerava quid un tal sonio haberea potite significar.
12Poc tempore postea, le fratres de Joseph vadeva pasturar le greges de lor patre a Shechem. 13Israel diceva a Joseph: “Tu fratres pastura le oves a Shechem. Veni, io vole mandar te ad illes”. Joseph replicava: “Io es preste”. 14Assi Jacob le diceva: “Vade a vider si tu fratres e le greges sta ben e pois retorna pro reportar me lo”. Assi Jacob le incargava e Joseph partiva ab le vallea de Hebron, ubi illes habitava, usque a Shechem.
15Quando Joseph perveniva ibi, un homine le trovava errante in le campania, e le peteva: “Quid quere tu?”. 16Joseph respondeva: “Io quere mi fratres. Indica me, per favor, ubi illes pastura le greges”. 17Le homine le diceva: “Illes recedeva de iste loco. Io les audiva dicer: ‘Vamos in Dothain”. Ergo Joseph vadeva post su fratres, e les trovava in Dothain”.
Joseph vendite qua sclavo[edit]
18Quando le fratres de Joseph le videva arrivar procul, ante que ille accedeva a illes, illes conjurava de occider le. 19Illes diceva le unes al alteres: “Ecce, le soniator arriva! 20Veni, vamos occider le e jectar le in un cisterna, deinde nos dicera: ‘Un animal feroce le devorava’. Alora nos videra quales essera su sonios!”. 21Ma quando Ruben audiva in re lor plano, ille essayava salvar Joseph de lor manos, 22dicente: “Non effunde sanguine, ma jecta le in iste cisterna vacue hic in le deserto. Non leva vostre manos contra ille” (Ruben diceva isto ut ille voleva liberar Joseph de illes e pois reportar le a su patre).
23Igitur, quando Joseph arrivava, su fratres le spoliava de su cotta, le belle cotta que ille portava. 24Deinde illes le sasiva e le jectava in le cisterna. (Ora le cisterna esseva vacue; il habeva nulle aqua in illo).
25Alora, justo quando illes se habeva sedite pro mangiar, illes levava lor oculos e videva un caravana de camelos procul que se approximava a illes. Il esseva un gruppo de mercantes ismaelita qui veniva de Galaad portante spices, balsamos e myrrha usque a Egypto.
26Juda, ergo, diceva su fratres: “Que ganiara nos in occider nostre fratre e occultar nostre crimine[2]? 27Il esserea melio si nos le vende a ille mercantes ismaelita, ma non vamos occider le, quia ille es nostre fratre, nostre proprie carne”. E su fratres acquiesceva con isto. 28Assi, quando le Ismaelitas, qui esseva mercantes midianita, arrivava, le fratres de Joseph le extraheva del cisterna e le vendeva pro vinti pecias de argento. E le mercantes le portava a in Egypto.
29Alcun tempore plus tarde, Ruben retornava al cisterna, ma non trovava plus ibi Joseph. Alora ille se divelleva su vestimentos pro le dolor. 30Retornate a su fratres, ille les diceva: “Le puero non plus es ibi! Que facera io nunc[3]?” 31Assi, illes prendeva le cotta de Joseph, occideva un juvene capro, e lo tingeva in su sanguine. 32Deinde illes portava ille belle cotta a lor patre e diceva: “Nos trovava isto. Esque iste cotta pertine a tu filio?”.
33Lor patre lo recognosceva immediatemente e exclamava: “Illo es le cotta de mi filio! Un animal feroce le devorava! Joseph esseva clarmente lacerate a pecias!”. 34Alora Jacob se divelleva le vestimentos pro le dolor, se vestiva de tela de sacco e lugeva pro su filio durante multe tempore. 35Tote su filios e filias se congregava circa ille pro confortar le, ma ille refusava de esser consolate. “No,” ille diceva, “Io descendera in mi turba lugente mi filio”. Assi le patre de Joseph plorava pro ille.
36Ora, in Egypto, le Midianitas vendeva Joseph a Potiphar, un del officieros de Pharaon, le capitano del guardas del palatio real.