Biblia/Vetule Testamento/Genesis/Genesis 22

Genesis

22

Le sacrificio de Isaac

¹Alicun tempore post iste cosas, Deo poneva a proba le fide de Abraham. Deo le diceva: “Abraham!”. E Abraham replicava: “Ecce me!”. ²Deo le diceva “Prende tu amate filio^[1], Isaac - e vade in le terra de Moriah! Offere le ibi in holocausto super un del montes que io te monstrara!”.

³Igitur Abraham se levava mane e sellava su asino. Ille duceva con se duo de su juvene servitores e Isaac su filio. Quando ille habeva hachate ligno a comburer pro le holocausto, ille se poneva in marcha pro le loco que le Senior le habeva indicate.

⁴Le tertie die de lor viage, Abraham elevava su oculos e videva le loco procul. ⁵lle diceva a su servitores: “Expecta hic con le asino durante que io e le puero monta ibi. Nos va render culto^[2] a Deo postquam nos retornara ad vos”.

⁶Assi Abraham prendeva le ligno pro le holocausto e lo poneva super le spatulas de Isaac, dum Abraham ipse portava le foco e le cultro. Durante que le duo camminava insimul, ⁷Isaac diceva a su patre: “Patre mie!”. Abraham respondeva: “Filio! Que vole tu?”. Le puero diceva: “Nos ha le igne e le ligno, ma ubi es le victima pro le holocausto?”. ⁸Abraham respondeva: “Deo ipse providera le victima del holocausto, filio mie”. Assi ambes prosequeva lor cammino.

⁹Quando illes arrivava al loco que Deo les habeva ostendite, Abraham edificava ibi un altar e disponeva super illo le ligno. Deinde ille ligava Isaac, su filio, e le disponeva super le ligno del altar. ¹⁰Pois Abraham extendeva su mano, prendeva le cultro, e se apprestava a immolar su filio. ¹¹Justo in ille momento le angelo del Senior le vocava del celo e le diceva: “Abraham! Abraham!”. Ille respondeva: “Ecce me!”. ¹²“Non extende tu mano super le puero e non le face alicun mal. Nunc io sape que tu time^[3] Deo, quia propter me tu non reteneva mesmo tu filio unigenite”.

¹³Abraham levava su oculos e videva un ariete attrappate con su cornos in un spineto^[4]. Assi ille sasiva ille ariete e lo sacrificava qua holocausto pro su filio. ¹⁴Abraham appellava ille placia: “Deo provide^[5]”. Unde usque hodie ancora se dice: “Sur le monte del Senior il se providera”.

¹⁵Alora le angelo del Senior vocava del celo Abraham itero e diceva: ¹⁶“Io jura solemnemente per mi proprie nomine - oraculo del Senior - que quia tu faceva isto e non reteneva mesmo tu filio unigenite, ¹⁷io certemente te benedicera e multiplicara grandemente tu descendentes, tanto que illes essera innumerabile sicut le stellas del celo e como le sablo que es in litore del mar. Tu descendentes prendera possession del fortalessas de lor inimicos. ¹⁸Quia tu me ha obedite, tote le gentes del terra benedicera le unes le alteres empleante le nomines de tu descendentes”.

¹⁹Deinde Abraham reveniva a su servitores e totes insimul illes interprendeva le viage de retorno a Beersheba, ubi Abraham continuava habitar.

²⁰De post iste cosas, il esseva annunciate a Abraham que Milca, uxor de su fratre Nahor, habeva generate filios: ²¹Uz, le primogenite, su fratre Buz, Kemuel (le fratre de Aram), ²²Kesed, Hazo, Pildash,Jidlaph, ²³e Bethuel. Istes esseva le octo filios que Milcah generava a Nahor, fratre de Abraham. ²⁴Nahor habeva alsi quatro altere filios de su concubina Reuma. Lor nomines esseva: Teba, Gaham, Tahash, e Maaca.

Notas

1. O “le filio, que tu ama”.
2. O “adorara”.
3. Le obedientia que sorti del fide.
4. O “arbusto”.
5. Litt. “Yahweh-Yireh”.