აწე, გიბძანებთ კარისა ჩუენისა ვაქილ-ვაზირნო და სხუანო მოსაქმენო, ვინ გინდა-ვინ იყუნეთ ანუ ვინ გინდა-ვინ იქნებოდეთ, თქუენცა ასრე გაუთავეთ, რარიგადაც ამა ჩუენგან ნაწყალობევს ფარვანაშია ეწეროს და ნურაოდეს ნუ შეუშლით.
დაიწერა ნიშანი და ბძანება ესე ქ(ორონი)კ(ონ)სა ტვ, მარტის დ, ხელითა კარისა ჩუენისა მდივან-მწიგნობრის ოქრუასშვილის შერმაზანისათა.
2019 - დოკუმენტური წყაროები XVII საუკუნის I ნახევრის ქართლისა და კახეთის მეფეების შესახებ - ტომი I - გვ.145-146 გურამიშვილების სათავადო კახეთისა და ქართლის სამეფოების საზღვარზე მდებარეობდა. ისინი კახეთის მეფის სიუზერენობას აღიარებდნენ და შაჰ აბასის ლაშქრობების დროს კახ თავადებთან ერთად მეფე თეიმურაზს გაჰყოლიან იმერეთში. მნიშვნელოვანია შაჰის ბრძანება, რომელიც თავადების მიმხრობას გულისხმობდა და მათ პირდებოდა, რომ უკან დაბრუნების შემთხვევაში, კუთვნილ მამულებს უკლებლად მიიღებდნენ. ცხადია, იმერეთში გადახვეწილი თავადებისთვის ეს მიმზიდველი წინადადება იყო. საინტერესოა, რომ 1620 წელს შაჰ აბასმა პირადად უბოძა ფირმანი ზაალ და გივი გურამიშვილებს, რომლის ძალითაც მათ მამულები უმტკიცდებოდა. იგი ავალდებულებდა გლეხებსაც დაბრუნებოდნენ თავიანთ მამულებს და ძველებური სამსახური გაეწიათ გურამიშვილებისადმი (ფუთურიძე, 1959: გვ. 13-14).
