აშო იძახჷდიო!
(ალე ალეკულას)
ალე მიბღი სქან ბარათი ჭარილი დო ღაზურელი,
გებგი მუჭო გიფიქრებუ, სი თელი დო შხვა ღურელი,
სი ხანდე დო შხვა იჯინე – ჭორი აკოტატურელი,
გამა მოკო ქუმორჭარე, სიტყვა გჷმოხანტურელი.
ვაღურექჷნი ქომიწიის, გასაკვირი ორე დიდი,
მიწის ქიგლუფირთანცია მუში ძერაჯგუა ჩხვინდი
გიორგია დოღურე დო ქიგერფინუ თოლცჷ ბინდი
დუდა – სოროს ქინოშქვიდე, გერსქილადჷ სი ზუგიდი.
ანწი სითჷ დორჩინექჷ მურაცალო ცოდა ალე,
კიბირი გაგშართხითხორებუ, გერსქილადჷნი მაქანცალე,
კინი სქანი ჩხვინც ორწყექჷნი გიღუ თურმე ფერ სათვალე,
გასაკვირი შურო ვა რე, მუთუნი ვაგეგენი გალე.
სოთინი ვენობსქიდავა დო რულა ბიგა ალგოჯუმუ,
გუნებაში მუ შნო გიღუ – შურო ონდეთ ინგოკუმუ,
სამამულო ჩხუპიშ დრო რე – გვალო ჩხეშა აკორცუმუ,
ნახვაწაში ორდენც მერჩა – თისხი უკანკ ღუმუს ჭკუმუ.
გრიშა ჯანჯღა დვორნიკი რდჷ, სტაჟიანი ჩინებული,
ალე თისჷ წაკინდებუ, ღუმუთ გაბიხვინებული,
დახე ბარით გუსოფუნა დუდი გუმოტვინებული,
მარა გრიშათ ქორენია თურმე დალოგინებული.
ასე ალე გილეცქვანცჷ გრიშაში აკოქოსუასჷ,
სამუშასჷ ბრელცჷ იშინც, გიანწყუაფ ქოსუასჷ,
მარა დუდქჷ ვაიშაღინჷ, კურთეფი ოკო დოშუასჷ,
დრო უღუ დო ეცადებუ ზაპას კურთეფ დოჩუასჷ.
სამამულო ჩხუპი რე დო ტემპი გაჸალებული რე,
კოჩანათჷ გიშარჩქინდჷ, ასე მითი რგებული რე,
მალა–მალას იჸუაფუ ალე ეთჷ ქებული რე
დღაშე ხუთი კურთა ოკო – ეშოთ მომზადებული რე.
ასე ალე დჷგავალე, სანჭუაფოთ ქჷმომჩინი,
მუჟამც იჸიქ ალექსანდრე, მუჟამც გაში ჭკუა–ტვინი.
კოჩანასჷ ელუდი დო მოზვერობას დიირჩინი
ტრიკოს შჷნქჷნი თეთ გაშინო ნამთინი მედალი დო ჩინი.
ანწი ოსურენც მუთი ოკოქ, ვართ ჩესჷ დო ვართ უჩას,
სი ცენზორცჷ ირაჸუა მიდგარენი თათუშას,
ჸუჯი გაფუ გილართელი ანდაქ გჷგაქრაქუშას
სოთინი ვაწუოლა ვარა ქოგიჸუნუანც ნახუშას.
თე პასუხის გიჩინანქ ჩხოროწყუშე მა მამანტი,
მიდგა ძირჷნც ქოთქუას სკან კოჩანა თაქ გეფხანტი...
ანწი ამბაკოშ ჭაკურა ქინგნუჸოთი ალე ბანტი
სავიროს მეუფერე დო სქანობურათ ქომიწკანტი
ქუდაჭყაფუ პრუნტი, პრანტი!
1944წ. დ. ჩხოროწყუ.