Jump to content

အာနန္ဒသေဋ္ဌိဝတ္ထုဂါထာ

From Wikisource

၅-ဗာလဝဂ်

၃-အာနန္ဒသေဋ္ဌိဝတ္ထုအဋ္ဌကထာဂါထာ

၁၉၁။ အဉ္ဇနာနံ ခယံ ဒိသွာ, ဥပစိကာနဉ္စ အာစယံ၊
မဓူနဉ္စ သမာဟာရံ, ပဏ္ဍိတော ဃရမာဝသေ။

အဉ္ဇနာနံ၊ မျက်စဉ်းတို့၏။ ခယံ၊ တရွေ့ရွေ့ကုန်သွားပုံကို။ ဒိသွာ၊ ကြည့်၍လည်းကောင်း။ ဥပစိကာနံ၊ ခြတို့၏။ အာစယံ၊ စုဆောင်းပုံကို။ (ဒိသွာ) စ၊ ကြည့်၍လည်းကောင်း။ မဓူနံ၊ ပျား ကောင်ကလေးတို့၏။ သမာဟာရံ၊ ပေါင်း၍ ဆောင်ပုံကို။ ဝါ၊ ပေါင်း၍ ဆောင်ထားအပ်သော ပျားအုံကို။ [အာဟရဏံ, အာဟရီယတေတိ ဝါ အာဟာရော၊ သမ္ပိဏ္ဍေတွာ+အာဟာရော သမာဟာရော။ သီဘာ-၄, ၂၃၈။] (ဒိသွာ) စ၊ လည်းကောင်း။ ပဏ္ဍိတော၊ ပညာရှိ သည်။ ဃရံ၊ အိမ်၌။ အာဝသေ၊ နေရာ၏။ (တစ်နည်း) ဃရံကို။ အာဝသေ၊ အပိုင်းအခြားအားဖြင့် နေရာ၏ (ဋ္ဌ-၁၂၂)

အာနန္ဒသေဋ္ဌိဝတ္ထုပါဠိဂါထာ

၁၉၂။ပုတ္တာ မတ္ထိ ဓနမ္မတ္ထိ, ဣတိ ဗာလော ဝိဟညတိ၊
အတ္တာ ဟိ အတ္တနော နတ္ထိ, ကုတော ပုတ္တာ ကုတော ဓနံ။

မေ၊ ငါ၏။ ဝါ၊ မှာ။ ပုတ္တာ၊ သားသမီးတို့သည်။ အတ္ထိ၊ ရှိကုန် ၏။ မေ၊ ၏။ ဝါ၊ မှာ။ ဓနံ၊ ဥစ္စာသည်။ အတ္ထိ၊ ရှိ၏။ ဣတိ၊ ဤသို့ တွယ်တာစွဲလန်းမှုတဏှာဖြင့်။ ဝါ၊ ကြောင့်။ ဗာလော၊ လူမိုက် သည်။ ဝိဟညတိ၊ ပင်ပန်းဆင်းရဲရ၏။ အတ္တာ ဟိ (အတ္တာ ဧဝ)၊ မိမိကိုယ်သည်ပင်။ အတ္တနော၊ ၏။ (သဟာယဘာဝေန၊ အဖော် ၏အဖြစ်ဖြင့်။ ဒုက္ခပရိတ္တာဏံ၊ ဒုက္ခမှ ကာကွယ်တားဆီးခြင်းကို။ ကာတုံ၊ ပြုခြင်းငှာ။ သမတ္ထတာ၊ စွမ်းနိုင်သည်၏အဖြစ်သည်။) နတ္ထိ၊ မရှိ။ ပုတ္တာ၊ သားသမီးတို့သည်။ ကုတော (အတ္ထိ)၊ အဘယ် မှာ ရှိကုန်အံ့နည်း။ ဓနံ၊ ဥစ္စာသည်။ ကုတော (အတ္ထိ)၊ အဘယ်မှာ ရှိအံ့နည်း။ (တစ်နည်း) ပုတ္တာ၊ တို့သည်။ ကုတော၊ အဘယ်ကို။ (ကရိဿန္တိ၊ ပြုနိုင်ကုန်အံ့နည်း။) ဓနံ၊ သည်။ ကုတော၊ ကို။ (ကရိဿတိ၊ ပြုနိုင်အံ့နည်း။) (ပါ-၆၂)

ဣတိ။ ။ “ပုတ္တတဏှာယ စေဝ ဓနတဏှာယ စ...ဣတိ ဆဟာကာရေဟိ”အဖွင့်ဖြင့် ဣတိသဒ္ဒါ “ဣတိ ပုရာဏဉ္စ ဝေဒနံ”၌ ဣတိကဲ့သို့ ပကာရအနက်ဟောကြောင်းကို ပြသည်ဟု ယူ၍ ပေးခဲ့သည်။ [ဣတီတိ ပကာရတ္ထေ နိပါတပဒံ၊ တေန ပဋိသေဝိယမာနဿ ပိဏ္ဍပါတဿ ပဋိသေဝနာကာရော ဂယှတီတိ အာဟ “ဧဝံ ဣမိနာ ပိဏ္ဍပါတပဋိသေဝနေနာ”တိ၊-ဝိသုဒ္ဓိ၊ဋီ၊၁၊၅၉။]

အတ္တာ ဟိ...ကုတော ဓနံ။ ။ ထည့်ပါဌ်များမထည့်ဘဲ အရှိ အတိုင်းပေးလျှင် အဓိပ္ပာယ်ပြည့်စုံစွာ မသိနိုင်ပါ၊ ထိုကြောင့် “သဟာယ- ဘာဝေန ဒုက္ခပရိတ္တာဏံ ကာတုံ အသမတ္ထတာယ”ကို နတ္ထိ၏ အဖွင့်ဟု ယူ၍ ပေးခဲ့သည်၊ “ကိမေဝ ကရိဿန္တိ”ဟူသော အဖွင့်ကို ကြည့်၍ ကုတော၌ တောပစ္စည်းကို ကံအနက်ယူကာ နောက်နည်းပေးသည်။

ဓမ္မ-ဋီ-၁၂၄။ ။ ဓမ္မဋီကား အတ္တနော၌ ဆဋ္ဌီဝိဘတ်ကို ကံအနက် ယူ၍ “အတ္တနော-မိမိကို၊ (သုခိတံ-ချမ်းသာခြင်းရှိသည်ကို၊ ဝါ-ချမ်းသာ အောင်၊ ကာတုံ-ငှာ၊ သမတ္ထော-စွမ်းနိုင်သော၊) အတ္တာ-ကိုယ်သည်၊ နတ္ထိ ဟိ (နတ္ထိ ဧဝ)-မရှိသည်သာ၊ (အတ္တနော-ကို၊ သုခိတံ ကာတုံ သမတ္ထာ ကုန်သော၊) ပုတ္တာ-တို့သည်၊ ကုတော-အဘယ်ကြောင့်၊ ဝါ-အဘယ်မှာ၊ (အတ္ထိ-ရှိကုန်အံ့နည်း၊ အတ္တနော-ကို၊ သုခိတံ ကာတုံ သမတ္ထံ-သော၊) ဓနံ-သည်၊ ကုတော (အတ္ထိ-နည်း၊)”ဟု ပေးစေ၏။

တစ်နည်း။ ။ သားသမီးဥစ္စာများ အမှန်တကယ်ရှိသည်ဟု ထင်ပြီး တွယ်တာစွဲလန်းနေကြသော်လည်း မိမိ၏ ကိုယ်သည်ပင် ပရမတ္ထအားဖြင့် မရှိ၊ သားသမီးဥစ္စာတို့သည် အဘယ်မှာရှိအံ့နည်း၊ အမှန်အားဖြင့် မိမိရော သားသမီးဥစ္စာများပါ ပရမတ္ထအားဖြင့် မရှိဟု အဓိပ္ပာယ်ယူ၍ ထည့် ပါဌ်များ မထည့်ဘဲ “အတ္တနော-၏၊ အတ္တာ-သည်၊ နတ္ထိ ဟိ (နတ္ထိ ဧဝ)- (ပရမတ္ထအားဖြင့်) မရှိသည်သာ၊ ပုတ္တာ-တို့သည်၊ ကုတော အတ္ထိ-နည်း” ဟုလည်း ပေးကြ၏၊ အဖွင့်အတိုင်း မကျပါသော်လည်း သူ့နည်းနှင့်သူ အဓိပ္ပာယ်ရ၏။

အာနန္ဒသေဋ္ဌိဝတ္ထုဂါထာနိဿယပြီးပြီ။