အညတရဣတ္ထိဝတ္ထု
၁၀။ မထင်ရှားသော မိန်းမတစ်ယောက်ဝတ္ထု
ရမဏီယာနိ အစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် မထင်ရှားသော မိန်းမတစ်ယောက်ကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။
မ,တို့ပရိယာယ် အသွယ်သွယ်
ပိဏ္ဍပါတ်ဓုတင်ကို ဆောက်တည်သော ရဟန်းတစ်ပါးသည် မြတ်စွာဘုရား၏အထံတော်၌ ကမ္မဋ္ဌာန်းကိုယူပြီးလျှင် တစ်ခုသော ဥယျာဉ်ဟောင်းသို့ဝင်၍ ရဟန်းတရားကို အားထုတ်သတတ်။ မြို့ကြီးပြည်ကြီးကို တင့်တယ်စေတတ်သောကြောင့် တန်ဆာသဖွယ်ဟု သမုတ်ခေါ်ဝေါ်အပ်သော ပြည်မကံကျွေး မိန်းမတစ်ယောက်သည် ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့်တကွ “ကျွန်မသည် ဤမည်သောအရပ်သို့သွားပါမည်။ အရှင်သည် ထိုအရပ်သို့ လာခဲ့ပါ”ဟု ချိန်းချက်မှတ်သားခြင်းကိုပြု၍ သွားလေရာ ထိုယောက်ျားမလာသဖြင့် ထိုမိန်းမသည် ယောက်ျား၏ လာရာလမ်းခရီးကို ကြည့်ရှုလတ်သည်ရှိသော် ထိုယောက်ျားကို မမြင်ရသဖြင့် ပျင်းရိလှသောကြောင့် ထိုမှဤမှ လှည့်လည်လျက် ဥယျာဉ်သို့ဝင်လာကာ ထက်ဝယ်ဖွဲ့ခွေ ထိုင်နေတော်မူသော မထေရ်မြတ်ကို မြင်ရပြီးလျှင် ထိုမှဤမှ တစ်ပါးသောသူကို ကြည့်ရှုပြန်ရာ တစ်ပါးသောသူ တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုမျှ မမြင်ရခြင်းကြောင့် “ဤရဟန်းသည်လည်း ယောက်ျားဖြစ်၏၊ ဤသို့လျှင် ထိုရဟန်းစိတ်ကို တွေဝေအောင် ပြုအံ့”ဟု ကြံစည်လျက် ထိုရဟန်း၏ရှေ့၌ရပ်၍ အဖန်တလဲလဲ အဝတ်ထဘီကို တမင်ချွတ်ကာ ဝတ်လေ၏၊ ဆံပင်တို့ကိုလည်း ဖြည်၍ ထုံး၏၊ လက်ခုပ်ကိုလည်း တီး၍ရယ်၏။ မထေရ်အား ထိတ်လန့်ခြင်း သံဝေဂဉာဏ် ဖြစ်ပေါ်လာသောကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး ပီတိဖြင့် ပျံ့နှံ့လေရကား ထိုရဟန်းသည် “ဤသည်ကား အဘယ်နည်း”ဟု ဆင်ခြင်လေ၏။
ဗုဒ္ဓညွှန်ကြား တရားစကား
ဘုရားရှင်သည်လည်း “ငါဘုရား၏အထံ၌ ကမ္မဋ္ဌာန်းယူ၍ ရဟန်းတရားကို အားထုတ်အံ့ဟုသွားသော ရဟန်းအား အကြောင်း အဘယ်သို့ ဖြစ်သနည်း”ဟု ဆင်ခြင်တော်မူလတ်သည်ရှိသော် ထိုမိန်းမကိုမြင်ရလျှင် ထိုမိန်းမ၏ မသင့်လျော်သော အကျင့်အမူအရာကိုလည်းကောင်း၊ မထေရ်၏ ထိတ်လန့်ခြင်းသို့ ရောက်ခြင်းကိုလည်းကောင်း သိမြင်တော်မူသဖြင့် ဂန္ဓကုဋိတိုက်၌ နေတော်မူလျက်သာလျှင် ထိုရဟန်းနှင့်အတူတကွ “ချစ်သားရဟန်း- ကာမဂုဏ်ကို ရှာကုန်သောသူတို့ အာရုံပြုရာဌာနသည် ရာဂကင်းကွာ ရဟန္တာတို့အား အာရုံပြုရာ ဌာနမဟုတ်”ဟု စကားကို မိန့်ကြားပြောဆိုတော်မူလေ၏။ ဤသို့ မိန့်ဆိုပြီးလျှင် ရောင်ခြည်တော်ကို ပျံ့နှံ့စေတော်မူလျက် ထိုရဟန်းအား တရားဟောလိုရကား ဤဂါထာကို မိန့်တော်မူလေ၏။
ဒေသနာတော်
ဝီတရာဂါ ရမိဿန္တိ၊ န တေ ကာမဂဝေသိနော။
အရညာနိ၊ တောတို့သည်။ ရမဏီယာနိ၊ မွေ့လျော်ဖွယ် ရှိကြကုန်၏။ ယတ္ထ၊ ယင်းတောတို့၌။ ဇနော၊ လူအပေါင်းသည်။ န ရမတိ၊ မမွေ့လျော်။ ဝီတရာဂါ၊ တပ်ခြင်းကင်းသော ရဟန္တာတို့သည်။ ရမိဿန္တိ၊ မွေ့လျော်ကုန်လတ္တံ့။ ကသ္မာ၊ အဘယ်ကြောင့်နည်းဟူမူကား။ တေ၊ ထိုရဟန္တာတို့သည်။ ကာမဂဝေသိနော၊ ကာမဂုဏ်ကို ရှာမှီးကြကုန်သည်။ န ဟောန္တိ၊ မဟုတ်ကုန်။
ဒေသနာတော်၏ အကျိုး
ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ မထေရ်သည် နေထိုင်လျက်ပင်လျှင် ပဋိသမ္ဘိဒါလေးပါးတို့နှင့်တကွ ရဟန္တာအဖြစ်သို့ ရောက်သဖြင့် ကောင်းကင်ခရီးဖြင့်ကြွလာတော်မူ၍ ချီးမွမ်းခြင်းကိုပြုလျက် ဘုရားရှင်၏ ခြေတော်တို့ကို ရှိခိုးပြီးမှ ပြန်သွားတော်မူလေသတည်း။