ဟလိဒ္ဒိရာဂဇာတ်
| ←၄၃၄။ စက္ကဝါကဇာတ် (၈) | ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by ၄၃၅။ ဟလိဒ္ဒိရာဂဇာတ် (၉) |
၄၃၆။ သမုဂ္ဂဇာတ် (၁၀)→ |
နဝကနိပါတ်
၉။ ဟလိဒ္ဒိရာဂဇာတ်
ချစ်လွယ်မုန်းလွယ်သူကို ရှောင်ကြဉ်အပ်ကြောင်း
ဟောတော်မူရာဌာန... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် သုတိတိက်ခံ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤဟလိဒ္ဒိရာဂဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် အပျို ကြီးဖျားယောင်းသော ရဟန်းကို အကြောင်း ပြု၍ ဟောတော်မူ၏။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထုသည် တေရသကနိပါတ် စူဠနာရဒဇာတ်၌ ထင်စွာဖြစ်လတ္တံ့။
အတိတ်ဝတ္ထု... အတိတ်ဝတ္ထုကိုကား ဤသို့သိအပ်၏။
ရသေ့ငယ်ကို လူ့ပြည်ခေါ်
ရှေးသောအခါ ထိုသူငယ်မသည် ထိုရသေ့ငယ်၏ သီလကို ဖျက်၍ မိမိအလို၌ တည်သည် ၏အဖြစ်ကို သိ၍ ရသေ့ငယ်ကို လှည့်စား၍ လူ့ပြည်သို့ ဆောင်အံ့ဟု ကြံ၍ ရူပါရုံအစရှိသော ကာမဂုဏ်တို့မှကင်းသော တော၌ စောင့်ရှောက်အပ်သော သီလမည်သည်ကား အကျိုးမကြီး။ လူ့ပြည်၌ ရူပါရုံအစရှိသော ကာမဂုဏ်တို့၏ ဖြစ်ရာ အရပ်၌ စောင့်ရှောက်အပ်သော သီလသည် အကျိုးကြီး၏။ လာလော့၊ ငါနှင့်တကွ လူ့ပြည်သို့သွား၍ သီလကိုစောင့်လော့၊ သင့်အား တောအရပ်ဖြင့် အဘယ်ပြုအံ့နည်း ဟု ဆိုလို၍-
ယေ စ ဂါမေ တိတိက္ခန္တိ၊ တေ ဥဠာရတရာ တယာ။
ဟူသော ရှေးဦးစွာသော ဤဂါထာကို ဆို၏။
၇၈။ တာပသ မာဏဝ၊ ရသေလုလင်။ အရညမှိ၊ တော၌။ ပန္တမှိ၊ ရွာမှဝေးသော။ သယနာသနေ၊ ကျောင်း၌။ သုတိတိက်ခံ၊ သည်းခံလွယ်၏။ ယေ၊ အကြင်ရသေ့တို့သည်။ ဂါမေ၊ ရွာ၌။ တိတိက္ခန္တိ၊ သည်းခံကုန်၏။ တေ၊ ထိုရသေ့တို့သည်။ တယာ၊ သင့်ထက်။ ဥဠာရတရာ၊ အထူးသဖြင့် မြတ်ကုန်၏။
အဖလာမှ သွားကြစို့
ထိုစကားကိုကြား၍ ရသေ့ငယ်သည် ငါ၏ အဖကား တောသို့သွား၏။ ထိုအဖလာသည်ရှိသော် အဖကို ပန်၍လျှင် သွားအံ့ ဟုဆို၏။ ထိုသတို့သမီးသည်လည်း ရသေ့ငယ်အား အဖရှိ၏။ ထိုအဖသည် အကယ်၍ ငါ့ကိုမြင်အံ့၊ ထမ်းပိုးစွန်းဖြင့် ပုတ်ခတ်၍ ငါ့ကို ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်စေလတ္တံ့။ ငါသည် ရှေးဦးစွာလျှင် သွားအပ်၏ ဟု ကြံ၏။ ကြံပြီး၍ ထိုအခါ ရသေ့ငယ်ကို အရှင်ထိုသို့တပြီးကား ငါသည် ခရီးအမှတ်ကိုပြုလျက် ရှေးဦးစွာ သွားလင့်အံ့၊ သင်သည် နောက်မှ လာလော့ ဟု ဆို၍ သွား၏။
အဖကို ပန်ကြား၍
ရသေ့ငယ်သည် မိန်းမသွားသော ကာလ၌ ထင်းတို့ကို မဆောင်၊ သောက်ရေကိုလည်း မခပ်၊ သက်သက် မှိုင်လျက်သာလျှင် နေလေ၏။ အဖလာသောအခါ ခရီးဦး ကြိုဆိုခြင်းကို မပြု။ ထိုအခါ ရသေ့ငယ်ကို အဖသည် ဤငါ့သားကား မိန်းမတို့၏အလိုသို့ လိုက်၏ ဟု သိ၍ ချစ်သား... သင်သည် အဘယ့်ကြောင့် ထင်းတို့ကို မဆောင်သနည်း၊ သောက်ရေ သုံးဆောင်ရေကို မခပ်သနည်း၊ မှိုင်လျက်သာလျှင် အဘယ့်ကြောင့် နေသနည်း ဟု ဆို၏။ ရသေ့ငယ်သည် ဖခင်... တော၌ စောင့်ရှောက်အပ်သော သီလသည် အကျိုးမကြီး၊ လူ့ပြည်၌ စောင့်ရှောက်အပ်သော သီလသည် အကျိုးကြီး၏။ အကျွန်ုပ်သည် လူ့ပြည်သို့ သွား၍ သီလကိုစောင့်အံ့၊ အကွှနြုပအြဖောဩညြ အကျွန်ုပ်ကို လာလော့ ဟု ဆို၍ ရှေ့မှ သွားလင့်၏။ ထိုအဖော်နှင့်တကွ လိုက်အံ့၊ လူ့ပြည်၌နေသော ကျွန်ုပ်သည် အဘယ်သို့သော သူကို မှီဝဲအပ်သနည်းဟု မေးလိုရကား-
ပုရိသံ တာတ သေဝေယျံ၊ တံ မေ အက္ခာဟိ ပုစ္ဆိတော။
ဟူသော နှစ်ခုမြောက်သော ဤဂါထာကို ဆို၏။
၇၉။ တာတ၊ ဖခင်။ အဟံ၊ အကျွန်ုပ်သည်။ အရညာ၊ တောမှ။ ဂါမံ၊ ရွာသို့။ အာဂမ္မ၊ လာလတ်၍။ ကိံသီလံ၊ အဘယ်သို့ သီလရှိသော။ ကိံ ဝတံ၊ အဘယ်သို့အကျင့်ရှိသော။ ပုရိသံ၊ ယောက်ျားကို။ သေဝေယျံ၊ မှီဝဲရအံ့နည်း။ ပုစ္ဆိတော၊ မေးအပ်သော။ တွံ၊ သင်ဖခင်သည်။ မေ၊ ငါ့အား။ တံ ကာရဏံ၊ ထိုအကြောင်းကို။ အက္ခာဟိ၊ ကြားဘိလော့။
အဖရသေ့ မှာကြားပြီ
ထိုအခါ ရသေ့ငယ်အား အဖသည် ကြားလို၍-
ဝိဿာသဉ္စ ခမေယျ တေ။
သုဿူသီ စ တိတိက္ခီ စ၊
တံ ဘဇေဟိ ဣတော ဂတော။
ဥရသီဝ ပတိဋ္ဌာယ၊ တံ ဘဇေဟိ ဣတော ဂတော။
ဝိသုဒ္ဓကာရိံ သပ္ပညံ၊ တံ ဘဇေဟိ ဣတော ဂတော။
တာဒိသံ တာတ်မာ သေဝိ၊ နိမ္မနုဿမ္ပိ စေ သိယာ။
အာရကာ ပရိဝဇ္ဇေဟိ၊ ယာနီဝ ဝိသမံ ပထံ။
မာဿု ဗာလေန သံဂစ္ဆိ၊ အမိတ္တေနေဝ သဗ္ဗဒါ။
မာဿု ဗာလေန သံဂစ္ဆိ၊ ဒုက္ခော ဗာလေဟိ သင်္ဂမော။
ဟူသော ဤဂါထာတို့ကို ဆို၏။
ချစ်ကျွမ်းဝင်သူ ဆည်းကပ်
၈၀။ တာတ၊ ချစ်သား။ ယော၊ အကြင်သူသည်။ တေ၊ သင့်အား။ ဝိသာသယေ၊ အကျွမ်းဝင်၏။ တေ၊ သင်၏။ ဝိဿာ သဉ္စ၊ အကျွမ်းဝင်ခြင်းကိုလည်း။ ခမေယျ၊ နှစ်သက်၏။ တေ၊ သင်၏။ ဝစနံ၊ စကားကို။ သုဿူသီ စ၊ နားလည်းထောင်၏။ တိတိက္ခီ စ၊ သည်းလည်းခံ၏။ ဣတော၊ ဤအရပ်မှ။ ဂတော၊ သွားသော။ တွံ၊ သင်သည်။ တံ၊ ထိုသူကို။ ဘဇေဟိ၊ ဆည်းကပ်လေလော့။
မကောင်းမှုမရှိသူ ဆည်းကပ်
၈၁။ တာတ၊ ချစ်သား။ ယဿ၊ အကြင်သူအား ကာယေန၊ ကိုယ်ဖြင့်လည်းကောင်း။ ဝါစာယ၊ နှုတ်ဖြင့်လည်းကောင်း။ မနသာ၊ စိတ်ဖြင့်လည်းကောင်း။ ဒုက္ကဋံ၊ မကောင်းမှုကိုပြုခြင်းမည်သည်။ နတ္ထိ၊ မရှိ။ ဣတော၊ ဤအရပ်မှ။ ဂတော၊ သွားသော။ တွံ၊ သင်သည်။ တံ၊ ထိုသူကို။ ဥရသိဝ၊ အမိရင်ခွင်၌တည်၏သို့။ ပတိဋ္ဌာယ၊ အမိကဲ့သို့ ထင်မှတ်၍ ထိုသူ့ရင်ခွင်၌ တည်၍။ ဘဇေဟိ၊ ဆည်းကပ်လေလော့။
မာနမရှိသူ ဆည်းကပ်
၈၂။ တာတ၊ ချစ်သား။ ယော စ၊ အကြင်သူသည်လည်း။ ဓမ္မေန၊ သုစရိုက်တရားဖြင့်။ စရတိ၊ ဣရိယာပုထ်ကို ဖြစ်စေ၏။ စရန္တောပိ၊ တရားကျင့်ငြားသော်လည်း။ န မညတိ၊ ငါသာလျှင် တရားကျင့်၏ဟူ၍ မာနကို မပြု။ ဣတော၊ ဤအရပ်မှ။ ဂတော၊ သွားသော။ တွံ၊ သင်သည်။ ဝိသုဒ္ဓကာရိံ၊ စင်ကြင်စွာသော ကုသလကမ္မပထကို ပြုလေ့ရှိသော။ သပ္ပညံ၊ ပညာရှိသော။ တံ၊ ထိုသူကို။ ဘဇေဟိ၊ ဆည်းကပ်လေလော့။
ချစ်လွယ်မုန်းလွယ် ရှောင်
၈၃။ တာတ၊ ချစ်သား။ ဟလိဒ္ဒိရာဂံ၊ နနွင်းဆိုးရေကဲ့သို့ သဘောရှိသော။ ကပိစိတ္တံ၊ မျောက်ကဲ့သို့ စိတ်ရှိသော။ ရာဂဝိရာဂိနံ၊ ချစ်လွယ်မုန်လွယ်သော။ တာဒိသံ၊ ထိုသို့သဘောရှိသော။ ပုရိသံ၊ ယောက်ျားကို။ တွံ၊ သင်သည်။ ဇမ္ဗုဒီပတလံ၊ ဇမ္ဗူဒိပ်အပြင်သည်။ နိမ္မနုဿပိ၊ ထိုသူမှ တစ်ပါး အခြားလူမရှိသည်လည်း။ စေ သိယာ၊ အကယ်၍ ဖြစ်စေကာမူ။ မာ သေဝိ၊ မမှီဝဲလေ့လင့်။
ဒေါသကြီးသူ ရှောင်
၈၄။ ကုပိတံ၊ အမျက်ထွက်သော။ အာသီဝိသံဝ၊ မြွေဟောက်ကဲ့သို့လည်းကောင်း။ မီဠလိတ္တံ၊ မစင်ဖြင့် လိမ်းကျံအပ်သော။ မဟာပထံဝ၊ ကြီးစွာသော ခရီးကဲ့သို့လည်းကောင်း။ ယာနီ၊ ယာဉ်ဖြင့် သွားသောသူသည်။ ဝိသမံ၊ မညီညွတ်သော။ ပထံ၊ ခရီးကို။ ပရိဝဇ္ဇတိ ဣဝ၊ ကြဉ်သကဲ့သို့လည်းကောင်း။ တထာ၊ ထို့အတူ။ တွံ၊ သင်သည်။ တဒိသံ၊ ထိုသို့သဘောရှိသောသူကို။ အာရကာ၊ အဝေးမှ။ ပရိဝဇ္ဇေဟိ၊ ကြဉ်လေလော့။
လူမိုက်နှင့်မပေါင်းနှင့်
၈၅။ တာတ၊ ချိစ်သား။ ဗာလံ၊ သူမိုက်ကို။ ပစ္စူပသေဝတော၊ အလွန်မှီဝဲသောသူအား။ အနတ္ထာ၊ အကျိုးမဲ့တို့သည်။ ဝဍ္ဎန္တိ၊ ပွားကုန်၏။ တွံ၊ သင်သည်။ ဗာလေန၊ သူမိုက်နှင့်။ မာဿု သံဂစ္ဆိ၊ မပေါင်းဖော်လေလင့်။ ဗာလေန၊ သူမိုက်နှင့်။ သင်္ဂမော၊ ပေါင်းဖော်ခြင်းသည်။ သဗ္ဗဒါ၊ အခါ ခပ်သိမ်း။ အမိတ္တေန၊ ရန်သူနှင့်။ သင်္ဂမော ဣဝ၊ ပေါင်းဖော်ခြင်းကဲ့သို့။ ဟောတိ၊ ဖြစ်၏။
၈၆။ တံ၊ ထိုအကြောင်းကြောင့်လျှင်။ တာတ၊ ချစ်သား။ အဟံ၊ ငါသည်။ တံ၊ သင့်ကို။ ယာစာမိ၊ တောင်းပန်၏။ မမ၊ ငါ၏။ ဝစနံ၊ စကားကို။ ကရဿု၊ လိုက်နာလော့။ တွံ၊ သင်သည်။ ဗာလေန၊ သူမိုက်နှင့်။ မာဿု သံဂစ္ဆိ၊ မပေါင်းဖော်လေလင့်။ ဗာလေဟိ၊ သူမိုက်တို့နှင့်။ သင်္ဂမော၊ ပေါင်းဖော်ခြင်းသည်။ ဒုက္ထော၊ ဆင်းရဲကို ဖြစ်စေတတ်၏။
ထိုရသေ့ငယ်သည် အဖ မြည်ဆို ဆုံးမအပ်သည်ရှိသော် ဖခင်... ကျွန်ုပ် လူ့ပြည်သို့သွား၍ ဖခင်တို့နှင့်တူကုန်သောပညာရှိတို့ကို မရလတ္တံ့၊ ထို့ကြောင့် လူ့ပြည်သို့သွားခြင်းငှာ ကြောက်၏။ ဤဖခင်တို့၏ အထံ၌သာလျှင် နေအံ့ ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ရသေ့ငယ်အား အဖရသေ့သည် အလွန်လည်း ဆုံးမ၍ ကသိုဏ်းပရိကံကို ကြား၏။ ရသေ့ငယ်သည် မကြာမြင့်မီလျှင် အဘိညာဉ် သမာပတ်တို့ကို ဖြစ်စေ၍ အဖနှင့်တကွ ဗြဟ္မာ့ပြည်သို့ လား၏။
ဇာတ်ပေါင်း... သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ သစ္စာတို့ကို ပြတော်မူ၍ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။ သစ္စာတို့ကို ပြတော်မူသည်၏အဆုံး၌ ငြီးငွေ့သော ရဟန်းသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေ၏။ အဘယ်သို့ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသနည်း ဟူမူကား- ယခုအခါ ငြီးငွေ့သောရဟန်းသည် ထိုအခါ ရသေ့ငယ်ဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ အပျိုကြီးသည် ထိုအခါ သတို့သမီးဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ အဖရသေ့ဖြစ်ပြီ၊ ဤသို့ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။
သူမိုက်နှင့်လွဲ၊ ရန်သူနည်း၊ ဆင်းရဲလွတ်ကင်းရား
ကိုးခုတို့၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော ဟလိဒ္ဒိရာဂဇာတ်သည် ပြီး၏။
*****