စက္ကဝါကဇာတ် -၁
| ←၄၃၃။ လောမသကဿပဇာတ် (၇) | ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by ၄၃၄။ စက္ကဝါကဇာတ် (၈) |
၄၃၅။ ဟလိဒ္ဒိရာဂဇာတ် (၉)→ |
နဝကနိပါတ်
၈။ စက္ကဝါကဇာတ်
အစားအစာ၌ လျှပ်ပေါ်သော ကျီးမိုက်အကြောင်း
ဟောတော်မူရာဌာန... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ကာသာယဝတ္ထေ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန် ဆာ ဆင်အပ်သော ဤစက္ကဝါကဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံး နေတော်မူစဉ် လော်လည်သော ရဟန်းတစ်ပါးကို အကြောင်း ပြု၍ ဟောတော်မူ၏။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... ထိုရဟန်းသည် လော်လည်သတတ်၊ ပစ္စည်း၌ မက်မောသတတ်။ ဆရာဥပဇ္ဈာယ်တို့၏ ဝတ်အစရှိသည်တို့ကိုစွန့်၍ စောစောကလျှင် သာဝတ္ထိမြို့သို့ဝင်၍ ဝိသာခါ ဒါယိကာမ၏ အိမ်၌ များစွာသော ခဲဖွယ်ကိုလည်းကောင်း, ယာဂု အစရှိသည်ကို လည်းကောင်း စား၍ သောက်၍ အထူးထူးသော အရသာရှိသော သလေးဆွမ်း, အမဲဟင်းလျာ အစရှိသည်တို့ကို စား၍လည်း ထိုအာဟာရဖြင့် မရောင့်ရဲရကား စူဠအနာထပိဏ်၏အိမ်, မဟာအနာထပိဏ်၏အိမ် ကောသလမင်း၏ နန်းတော်ကို ရည်၍ သွား၏။ ထိုအခါ တစ်နေ့သ၌ ထိုရဟန်း၏ လော်လည်သောအဖြစ်ကို အကြောင်းပြု၍ တရားသဘင်၌ ရဟန်းတို့သည် စကားကို ဖြစ်စေကုန်၏။
သဗ္ဗညူ မြတ်ဘုရားသည် လာတော်မူလတ်၍ ရဟန်းတို့ ယခုအခါ အဘယ်စကားဖြင့် စည်း ဝေးကြကုန်သနည်း ဟု မေးတော်မူ၍ ဤမည်သော စကားဖြင့် စည်းဝေးကြပါကုန်၏ဟု နားတော် လျှောက်သည်ရှိသော် ထိုရဟန်းကို ခေါ်တော်မူစေ၍ ရဟန်း... သင်သည် လော်လည်သော ဟူသည် မှန်သလော ဟု မေးတော်မူ၍ ဘုန်းတော်ကြီးသော အရှင်ဘုရား... မှန်ပေ၏ ဟု လျှောက်သည်ရှိသော် ရဟန်း... အဘယ့်ကြောင့် လော်လည်သနည်း၊ ရှေး၌လည်း သင်သည် လော်လည်သည်၏အဖြစ်ကြောင့် ဗာရာဏ သီပြည်၌ ဆင်ကောင်ပုပ် အစရှိသည်တို့ကို စား၍ လှည့်လည်သော် ထိုဆင်ကောင်ပုပ် အစရှိသည်တို့ဖြင့် မရောင့်ရဲသည် ဖြစ်၍ ဗာရာဏသီပြည်မှထွက်၍ ဂင်္ဂါနား၌ ကျက်စားလျက် ဟိမဝန္တာသို့ ဝင်ဖူး၏ ဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။
အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် တစ်ခုသော လော်လည်သော ကျီးသည် ဗာရာဏသီပြည်၌ ဆင်ကောင်ပုပ် အစရှိသည်တို့ကို စားလျက် ထိုဆင်ကောင်ပုပ် အစရှိသည်တို့ဖြင့် မရောင့်ရဲရကား ဂင်္ဂါကမ်းနား၌ ငါးသေတို့ကို စားအံ့ဟု သွား၍ ထိုဂင်္ဂါ၌ သေသောငါးတို့ကိုစားလျက် နှစ်ရက်သုံးရက်နေ၍ ဟိမဝန္တာသို့ဝင်၍ အထူးထူးသော သစ်သီးကြီးငယ်တို့ကိုစားလျက် များစွာသော ငါးလိပ်ရှိသော ကြီးစွာသော ပဒုမာအိုင်သို့ရောက်၍ ထိုအိုင်၌ ရွှေအဆင်းနှင့် တူသော အဆင်းရှိကုန်သော မှော်ကိုစား၍ နေကုန်သော နှစ်ခုကုန်သော စက္ကဝါက်တို့ကိုမြင်၍ ဤငှက်တို့သည် အလွန်လျှင် အဆင်းနှင့် ပြည့်စုံကုန်၏။ တင့်တယ်ခြင်းသို့ ရောက်ကုန်၏။ ဤငှက်တို့၏အစာသည် နှစ်သက်ဖွယ်ရှိသည် ဖြစ်လတ္တံ့၊ ဤငှက်တို့၏ အစာကိုမေး၍ ငါသည်လည်း ထို့အတူလျှင် စား၍ ရွှေအဆင်းနှင့်တူသော အဆင်း ရှိသည် ဖြစ်အံ့ဟု ကြံ၍ စက္ကဝါက်တို့၏ အထံသို့သွား၍ ပဋိသန္ထာရပြု၍ တစ်ခုသောသစ်ခက်စွန်း၌ နား၍-
ဒုဝေ ဒုဝေ နန္ဒမနေ စရန္တေ။
ကံ အဏ္ဍဇံ အဏ္ဍဇာ မာနုသေသု၊
ဇာတိံ ပသံသန္တိ တဒိင်္ဃ ဗြူထ။
ဟူသော ချီးမွမ်းခြင်းနှင့်ယှဉ်သော ရှေးဦးစွာသော ဤဂါထာကို ဆို၏။
၆၉။ ကာသာယဝတ္ထေ၊ ဖန်ရည်စွန်းသော အဝတ်ကို ဝတ်သကဲ့သို့ ရွှေအဆင်းနှင့်တူသောအဆင်း ရှိကုန်သော။ ဒုဝေ ဒုဝေ၊ အစုံ အစုံ ဖြစ်ကုန်၍။ စရန္တေ၊ သွားကုန်လျက်။ နန္ဒမနေ၊ နှစ်သက်သောစိတ် ရှိကုန်သော။ သကုဏေ၊ ငှက်တို့ကို။ ဝဒါမိ၊ ငါဆို၏။ အဏ္ဍဇာ၊ အိုငှက်တို့။ တုမှေ၊ သင်တို့ကို။ မာနုသေသု၊ လူတို့၌။ ပသံသန္တော၊ ချီးမွမ်းကုန်သော သူတို့သည်။ ကံ အဏ္ဍဇံ၊ အဘယ်ငှက်မည်၏ ဟူ၍။ ဝတွာ၊ ဆို၍။ ပသံသန္တိ၊ ချီးမွမ်းကြကုန်သနည်း။ ဣင်္ဃ၊ ငါတိုက်တွန်း၏။ တံ ဇာတိံ၊ ထိုအမျိုးကို။ ဗြုထ၊ ဆိုကြကုန်လော့။
စက္ကဝါက်တို့ လှကြသည်
ထိုစကားကိုကြား၍ စက္ကဝါက်ငှက်သည်-
အနုဗ္ဗတေ စက္ကဝါကေ ဝဒန်တိ။
ကလျာဏဘာဝမှေ ဒိဇေသု သမ္မတာ၊
အဘိရူပ ဝိစရာမ အဏ္ဏဝေ။
န ဃာသဟေတူပိ ကရောမ ပါပံ။
ဟူသော နှစ်ခုမြောက်သော ဤဂါထာကို ဆို၏။
၇၀။ မနုဿဟိံသ၊ လူတို့ကို ညှဉ်းဆဲတတ်သော ယောကျ်ား။ မနုဿေသု၊ လူတို့၌။ အမှေ၊ ငါတို့ကို။ အနုဗ္ဗတေ၊ အချင်းချင်း အစဉ်လိုက်၍ ချစ်သောအားဖြင့်သာ ပေါင်းဖက်တတ်ကုန်သော။ စက္ကဝါကေ၊ စက္ကဝါက်တို့ဟူ၍။ ဝဒန္တိ၊ ဆိုကုန်၏။ ဒိဇေသု၊ ငှက်တို့၌။ အမှေ၊ ငါတို့ကို။ ကလျာဏဘာဝါ၊ ကောင်းသော သဘောရှိကုန်သော ငှက်တို့ဟူ၍။ သမ္မတာ၊ သမုတ်အပ်ကုန်၏။ မယံ၊ ငါတို့သည်။ ဃာသဟေတူပိ၊ အစာဟူသော အကြောင်းကြောင့်လည်း။ ပါပံ၊ မကောင်းမှုကို။ န ကရောမ၊ မပြုကုန်။ တသ္မာ၊ ထို့ကြောင့်။ မယံ၊ ငါတို့သည်။ အဏ္ဏဝေ၊ ပဒုမာအိုင်၌။ အဘိရူပါ၊ အလွန် အဆင်းလှကုန်သည်ဖြစ်၍။ ဝိစရာမ၊ သွားလာ ကျက်စားကုန်၏။
သင်တို့ ဘာကိုစားကြသနည်း
ထိုစကားကိုကြား၍ ကျီးသည်-
မံသံ ကုတော ခါဒထ စက္ကဝါကာ။
ကိံ ဘောဇနံ ဘုဉ္စထ ဝေါ အနောမာ၊
ဗလဉ္စ ဝဏ္ဏော စ အနပ္ပရူပါ။
ဟူသော သုံးခုမြောက်သာ ဤဂါထာကို ဆို၏။
၇၁။ စက္ကဝါကာ၊ စက္ကဝါက်တို့။ တုမှေ၊ သင်တို့သည်။ အဏ္ဏဝေ၊ ပဒုမာအိုင်၌။ ကာနိ ဖလာနိ၊ အဘယ် အသီးတို့ကို။ ဘုဉ္ဇေ ကိံ၊ စားကြကုန်သနည်း။ ကုတော မံသံ၊ အဘယ်သတ္တဝါတို့၏ အသားကို။ ခါဒထ ကိံ၊ စားကြကုန်သနည်း။ အဘိဏှံ၊ မပြတ်။ ကိံ ဘောဇနံ၊ အဘယ်ဘောဇဉ်ကို။ ဘုဉ္ဇထ၊ စားကြကုန်သနည်း။ ဝေါ၊ သင်တိုက်။ ဗလဉ္စ၊ အားသည်လည်းကောင်း။ ဝဏ္ဏော စ၊ အဆင်းသည်လည်းကောင်း။ အနောမာ၊ မယုတ်ကုန်သည်ဖြစ်၍။ အနပ္ပရူပါ၊ များသော သဘောရှိကုန်၏။
အသားမစားကြပါ
ထို့နောင်မှ စက္ကဝါက်သည်-
မံသံ ကုတော ခါဒိတုံ စက္ကဝါကေ။
သေဝါလံ ဘက္ခမှ အပါဏဘောဇနာ၊
န ဃာသဟေတူပိ ကရောမ ပါပံ။
ဟူသော လေးခုမြောက်သော ဤဂါထာကို ဆို၏။
၇၂။ ဓင်္က၊ ကျီး။ အဏ္ဏဝေ၊ ပဒုမာအိုင်၌။ ဖလာနိ၊ သစ်သီးတို့သည်။ န သန္တိ၊ မရှိကုန်။ စက္ကဝါကေ၊ စက္ကဝါက်တို့အား။ ခါဒိတုံ မံသံ၊ စားအံ့သော အသားသည်။ ကုတော အတ္တိ၊ အဘယ်မှာရှိအံ့နည်း။ မယံ၊ ငါတို့သည်။ သေဝါလံ၊ မှော်ကို။ ဘက္ခမှ၊ စားကုန်၏။ အပါဏဘောဇနာ၊ အသက်ကင်းသော ရေမှော်ဟူသော အစာရှိကုန်သော။ မယံ၊ ငါတို့သည်။ ဃာသဟေတူပိ၊ အစာဟူသော အကြောင်းကြောင့်လည်း။ ပါပံ၊ မကောင်းမှုကို။ န ကရောမ၊ မပြုကုန်။
အသားစားငါ သင့်လိုမလှ
ထို့နောင်မှ ကျီးသည် -
အသ္မိံ ဘဝေ ဘောဇနသန္နိကာသော။
အဟောသိ ပုဗ္ဗေ တတော မေ အညထာ၊
ဣစ္စေဝ မေ ဝိမတိ ဧတ္ထ ဇာတာ။
အန္နာနိ စ လောဏိယတေလိယာနိ။
ရသံ မနုဿေသု လဘာမိ ဘောတ္တုံ၊
သူရောဝ သင်္ဂါမမုခံ ဝိဇေတွာ။
န စ မေ တာဒိသော ဝဏ္ဏော၊
စက္ကဝါက ယထာ တဝ။
ဟူသော ဤနှစ်ဂါထာခွဲကို ဆို၏။
၇၃။ စက္ကဝါက၊ စက္ကဝါက်။ မေ၊ ငါသည်။ ဣဒံ၊ ဤအစာကို။ န ရုစ္စတိ၊ မနှစ်သက်။ အသ္မိံ ဘဝေ၊ ထိုစက္ကဝါက်ဘဝ၌။ ဘောဇနသန္နိကာသော၊ အစာနှင့်တူသော အဆင်းရှိသည်။ အဟောသိ၊ ဖြစ်၏ ဟူ၍။ ပုဗ္ဗေ၊ ရှေး၌။ မေ၊ ငါ့အား။ ဝိတက္ကံ၊ အကြံသည်။ အဟောသိ၊ ဖြစ်၏။ တတော၊ ထိုငါကြံသောအစာမှ။ အညထာ၊ တစ်ပါးသောအားဖြင့်။ အဟောသိ၊ ဖြစ်၏။ ဣစ္စေဝ၊ ဤအကြောင်းကြောင့်လျှင်။ ဧတ္ထ၊ ဤသင်တို့၏ အဆင်း၌။ မေ၊ ငါ့အား။ ဝိမတိ၊ ယုံမှားခြင်းသည်။ ဇာတာ၊ ဖြစ်၏။
၇၄။ အဟမ္ပိ၊ ငါသည်လည်း။ လောဏိယတေလိယာနိ၊ ဆား ဆီတို့နှင့် စပ်ကုန်သော။ မံသာနိ စ၊ အသားတို့ကိုလည်းကောင်း ဖလာနိ စ၊ အသီးတို့ကိုလည်းကောင်း။ အန္နာနိ စ၊ ထမင်းတို့ကိုလည်းကောင်း။ ဘုဉ္ဇေ၊ စားရ၏။ သူရော၊ သူရဲသည်။ သင်္ဂါမမုခံ၊ စစ်မြေဦးကို။ ဝိဇေတွာ၊ အောင်မြင်၍။ ဘုဉ္ဇတိ ဣဝ၊ စားရသကဲ့သို့။ ဧဝံ တထာ၊ ထို့အတူ။ အဟံ၊ ငါသည်။ မနုဿေသု၊ လူတို့၌။ ရသံ၊ အရသာကို။ ဘောတ္တုံ၊ စားခြင်းငှာ။ လဘာမိ၊ ရ၏။ စက္ကဝါက၊ စက္ကဝါက်။ တဝ ယထာ၊ သင်ကဲ့သို့။ မေ၊ ငါ့အား။ တာဒိသော၊ ထိုသို့တူသော သဘောရှိသော။ ဝဏ္ဏော၊ အဆင်းသည်။ န စ ဟောတိ၊ မဖြစ်။
ကျိန်စာစား၍ မလှ
ထိုအခါ ကျီး၏ အဆင်းမပြည့်စုံခြင်းအကြောင်းကို လည်းကောင်း၊ မိမိ၏ အဆင်းပြည့်စုံခြင်းအကြောင်းကို လည်းကောင်း ဆိုလိုရကား စက္ကဝါက်သည်-
ကိစ္ဆေန တေ လဗ္ဘတိ အန္နပါနံ။
န တုဿသိ ရုက္ခဖလေဟိ ဓင်္က၊
မံသာနိ ဝါ ယာနိ သုသာနမဇ္ဈေ။
ပရိဘုဉ္ဇတိ ဓင်္က ခဏာနုပါတီ။
တတော ဥပက္ကောသတိ နံ သဘာဝေါ၊
ဥပက္ကုဋ္ဌော ဝဏ္ဏဗလံ ဇဟာတိ။
အသာဟသေန အပရူပဃာတီ။
ဗလဉ္စ ဝဏ္ဏော စ တဒဿ ဟောတိ၊
န ဟိ သဗ္ဗော အာဟာရမယေန ဝဏ္ဏော။
ဟူသော ဤဂါထာတို့ကို ဆို၏။
၇၅။ ခဏာနုပါတီ၊ မေ့လျော့သော ခဏ၌ ကျနားလေ့ရှိသော။ ဓင်္က၊ ကျီး။ တွံ၊ သင်သည်။ အသုဒ္ဓဘက္ခော၊ မသန့်ရှင်းသော အစာကို စားသည်။ အသိ၊ ဖြစ်၏။ တေ၊ သင်သည်။ ကိစ္ဆေန၊ ငြိုငြင်သဖြင့်။ အန္နပါနံ၊ ထမင်း အဖျော်ကို။ လဗ္ဘတိ၊ ရအပ်၏။ တွံ၊ သင်သည်။ ရုက္ခဖလေဟိ၊ သစ်သီးတို့ဖြင့်။ န တုသသိ၊ မနှစ်သက်။ တေ၊ သင်သည်။ သုသာနမဇ္ဈေ၊ သုသာန်အလယ်၌။ ယာနိ ဝါ မံသာနိ၊ အကြင် အသားတို့သည်လည်း။ သန္တိ၊ ရှိကုန်၏။ တေဟိ၊ ထိုအသားတို့ဖြင့်လည်း။ န တုဿသိ၊ မနှစ်သက်။
၇၆။ ခဏာနုပါတီ၊ မေ့လျော့သော ခဏ၌ ကျနားလေ့ ရှိသော။ ဓင်္က၊ ကျီး။ ယော၊ အကြင်သတ္တဝါသည်။ သာဟသေန၊ သူတစ်ပါးကို နှိပ်စက် နိုင်ထက်မူသဖြင့်။ ဘောဂေ၊ စည်းစိမ်တို့ကို။ အဓိဂမ္မ၊ ရ၍။ ပရိဘုဉ္ဇတိ၊ သုံးဆင်း၏။ တတော၊ ထို့ကြောင့်။ နံ၊ ထိုသတ္တဝါကို။ သဘာဝေါ၊ သဘောသည်။ ဥပက္ကောသတိ၊ ဆဲရေး၏။ ဥပက္ကုဋ္ဌော၊ ဆဲရေးကဲ့ရဲ့ခြင်းကိုခံရသော သတ္တဝါသည်။ ဝဏ္ဏဗလံ၊ အဆင်းအားကို။ ဇဟာတိ၊ စွန့်၏။
၇၇။ ယော၊ အကြင်ပညာရှိသည်။ အပ္ပမ္ပိ စေ၊ နည်းငြားသော်လည်း။ အသာဟသေန၊ သူတစ်ပါးကို မနှိပ်စက်သဖြင့်။ နိဗ္ဗုတိံ၊ ငြိမ်းချမ်းသော အစာကို။ ယဒိ ဘုဉ္ဇတိ၊ အကယ်၍ စားငြားအံ့။ တဒါ၊ ထိုအခါ၌။ အပရူပဃာတီ၊ သူတစ်ပါးကိုမညှဉ်းဆဲသော။ အဿ၊ ထိုပညာရှိအား။ ဗလဉ္စ၊ အားသည်လည်းကောင်း။ ဝဏ္ဏော စ၊ အဆင်းသည်လည်းကောင်း။ ဟောတိ၊ ဖြစ်၏။ ဟိ သစ္စံ၊ မှန်၏။ သဗ္ဗော ဝဏ္ဏော၊ အလုံးစုံသော အဆင်းသည်။ အာဟာရမယေန၊ အထူးထူး အပြားပြားသော အာဟာရဖြင့်သာလျှင် ပြီးသည်။ န ဟောတိ၊ မဖြစ်။
အိုကျီး... ဤအဆင်းမည်သည်ကား အာဟာရဟူသော အကြောင်းကြောင့်သာလျှင် ဖြစ်သည်မဟုတ်၊ ဥတု စိတ် ကံတို့ကြောင့်လည်း ဖြစ်၏။ စက္ကဝါက်သည် များစွာသော အကြောင်းတို့ဖြင့် ကျီးကို ကဲ့ရဲ၏။ ကျီးသည် ရှက်၍ ငါ့အား သင့်အဆင်းဖြင့် အလိုမရှိ ဟု ဆို၍ ကာ, ကာ မြည်၍ ပြေးလေ၏။
ဇာတ်ပေါင်း... သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ သစ္စာတို့ကို ပြတော်မူ၍ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။ သစ္စာတို့ကို ပြတော်မူသည်၏ အဆုံး၌ လော်လည်သော ရဟန်းသည် အနာဂါမိဖိုလ်၌ တည်၏။ ဇာတ်ကို အဘယ်သို့ ပေါင်းတော်မူသနည်း ဟူမူကား... ယခုအခါ လော်လည်သော ရဟန်းသည် ထိုအခါ ကျီးဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ ရာဟုလာမယ်တော်သည် ထိုအခါ စက္ကဝါက်ငှက်မဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ စက္ကဝါက်ငှက်ဖြစ်ပြီ၊ ဤသို့ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။
အဝတ်အစား၊ လော်လည်ငြား၊ နွမ်းပါးဆင်းရဲရာ
ရှစ်ခုတို့၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော စက္ကဝါကဇာတ်သည် ပြီး၏။
*****