ဟတ္ထာစရိယပုဗ္ဗကဘိက္ခုဝတ္ထု
၂။ ဆင်ဆရာဖြစ်ဖူးသော ရဟန်းဝတ္ထု
န ဟိ ဧတေသံအစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် တစ်ယောက်သော ဆင်ဆရာဖြစ်ဖူးသော ရဟန်းကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။
မရောက်ဖူးသောအရပ် ရောက်အောင်ပြုသင့်ခြင်း
ထိုရဟန်းသည် တစ်နေ့သ၌ အစိရဝတီမြစ်ကမ်းနား၌ တစ်စီးသောဆင်ကို ဆုံးမအံ့ဟု မိမိအလိုရှိအပ်သော အကြောင်းကို သင်ယူစိမ့်သောငှာ မတတ်နိုင်သော ဆင်ဆုံးမတတ်သော ဆင်ဆရာကို မြင်ရလျှင် အနီး၌ တည်နေကြကုန်သော ရဟန်းတို့ကိုခေါ်၍ “ငါ့ရှင်တို့- ဤဆင်ဆရာသည် ဤဆင်ကို ဤမည်သောနေရာ၌ အကယ်၍ ထိုးငြားအံ့၊ လျင်မြန်စွာသာလျှင် ဤအကြောင်းကို သင်ယူစေနိုင်ရာ၏”ဟု ဆိုလေသတတ်။ ထိုဆင်ဆရာသည် ထိုရဟန်း၏စကားကို ကြားရသဖြင့် ရဟန်းဆိုတိုင်း ပြုလတ်သည်ရှိသော် ထိုဆင်ကို ကောင်းကောင်းယဉ်ကျေးအောင် ဆုံးမနိုင်၏။ ထိုရဟန်းတို့သည် ထိုအကြောင်းကို မြတ်စွာဘုရားအား လျှောက်ကြားကြလေကုန်၏။ ဘုရားရှင်သည် ထိုရဟန်းကို ခေါ်စေတော်မူ၍ “သင်သည် ဤသို့ဆိုသောဟူသည် မှန်သလော”ဟု မေးတော်မူသောကြောင့် “မြတ်စွာဘုရား- မှန်လှပါသည်ဘုရား”ဟု လျှောက်သည်ရှိသော် ကဲ့ရဲ့တော်မူပြီးလျှင် “မဂ်ဖိုလ်မှ အချည်းနှီးဖြစ်သော ယောက်ျား- သင့်အား ဆင်ယာဉ်ဖြင့်လည်းကောင်း၊ တစ်ပါးသော ယာဉ်ဖြင့်လည်းကောင်း၊ ယဉ်ကျေးခြင်းဖြင့်လည်းကောင်း အဘယ်အကျိုးရှိအံ့နည်း။ ဤယာဉ်တို့ဖြင့် မရောက်စဖူးသောအရပ်သို့ သွားခြင်းငှာ စွမ်းနိုင်သောသူမည်သည် မရှိ၊ ကောင်းစွာယဉ်ကျေးအောင် ဆုံးမအပ်သော မိမိကိုယ်ဖြင့် မရောက်စဖူးသောအရပ်သို့ သွားခြင်းငှာ တတ်ကောင်း၏။ ထို့ကြောင့် မိမိကိုယ်ကိုသာလျှင် ဆုံးမလော့၊ ထိုဆင်တို့ကို ဆုံးမသဖြင့် သင့်အား အဘယ်အကျိုးရှိအံ့နည်း”ဟု မိန့်တော်မူ၍ ဤဂါထာကို ဟောကြားတော်မူလေ၏။
ဒေသနာတော်
ယထာတ္တနာ သုဒန္တေန၊ ဒန္တော ဒန္တေန ဂစ္ဆတိ။
ဧတေဟိ ယာနေဟိ၊ ဤဆင်ယာဉ်စသော ယာဉ်တို့ဖြင့်။ အဂတံ၊ မရောက်အပ်စဖူးသောကြောင့် အဂတဟုဆိုအပ်သော။ ဒိသံ၊ နိဗ္ဗာန်ဟူသောအရပ်သို့။ န ဟိ ဂစ္ဆေယျ၊ မရောက်နိုင်ရာ။
ယထာ၊ ရောက်နိုင်ရာသောအကြောင်းကား။ သုဒန္တေန၊ ကောင်းစွာဆုံးမအပ်သော။ အတ္တနာ၊ မိမိကိုယ်ဖြင့်လည်းကောင်း။ ဒန္တေန၊ ဘာဝနာမဂ် ဆုံးမချက်ဖြင့်လည်းကောင်း။ ဒန္တော၊ ယဉ်ကျေးပြီးသောသူသည်။ ဂစ္ဆတိ၊ ရောက်နိုင်၏။
ဒေသနာတော်၏အကျိုး
ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ များစွာသောသူတို့သည် သောတာပတ္တိဖိုလ် စသည်တို့သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏။