ဝဋ္ဋကဇာတ် -၃
| ←၃၉၃။ ဝိဃာသာဒဇာတ် (၆-၂-၈) | ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by ၃၉၄။ ဝဋ္ဋကဇာတ် (၆-၂-၉) |
၃၉၅။ ပါရာဝတဇာတ် (၆-၂-၁၀)→ |
ဆက္ကနိပါတ် - ခရပုတ္တဝဂ်
၉။ ဝဋ္ဋကဇာတ်
ရသမျှနှင့် ရောင့်ရဲခြင်းသည် ချမ်းသာကြောင်း
ဟောတော်မူရာဌာန... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် ပဏီတံ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤဝဋ္ဋကဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် လျှပ်ပေါ်သော ရဟန်းတစ်ပါးကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... ထိုရဟန်းကို မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်း... သင်သည် လျှပ်ပေါ်တတ်၏ဟူသည် မှန်သ လော ဟု မေးတော်မူလတ်၍ မြတ်စွာဘုရား... မှန်ပါ၏ ဟု လျှောက်ထားသည်ရှိသော်ရဟန်း. သင်သည် ယခုအခါ၌သာ လျှပ်ပေါ်သည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း သင်သည် လျှပ်ပေါ်ဖူးသလျှင်ကတည်း၊ လျှပ်ပေါ်သည်၏အဖြစ်ကြောင့် ဗာရာ ဏသီပြည်၌ ဆင်ကောင် နွားကောင် လူကောင်တို့ဖြင့် မရောင့်ရဲသည်ဖြစ်၍ ဤထက်အလွန်ကို ရလတ္တံ့ဟု တောသို့ဝင်ပြီဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။
အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် ငုံးမျိုး၌ ဖြစ်၍ တော၌ ခြောက် သော မြက်သီးအာဟာရ ရှိသည်ဖြစ်၍ နေ၏။ ထိုအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ တစ်ခုသော လျှပ်ပေါ်သောကျီးသည် ဆင်ကောင် အစရှိသည်တို့ဖြင့် မရောင့်ရဲသည်ဖြစ်၍ ဤထက်အလွန်ကို ရလတ္တံ့ဟု တောသို့ဝင်၍ သစ်သီးကြီးငယ်တို့ကို စားလျက် ဘုရားလောင်းကိုမြင်၍ ဤငုံးသည် အလွန်လျှင် ဆူဖြိုးသော ကိုယ်ရှိ၏။ ကောင်းသော အစာကိုမေး၍ ထိုအစာကိုစား၍ ဆူဖြိုးသောကိုယ် ရှိသည်ဖြစ်အံ့ ဟုကြံ၍ ဘုရားလောင်း၏ အထက်သစ်ခက်၌ နား၏။ ဘုရားလောင်းသည် ထိုကျီးနှင့်တကွ ပဋိသန္ထာရကို ပြုလိုရကား-
အဘယ်ကြောင့် ပိန်နေသနည်း
အထ ကေန နု ဝဏ္ဏေန၊ ကိသော တွမသိ ဝါယသ။
ဟူသော ရှေးဦးစွာသော ဤဂါထာကိုဆို၏။
၁၂၈။ မာတုလ၊ ဦးရီးဖြစ်သော။ ဝါယသ၊ ကျီး။ တွံ၊ သင်သည်။ ပဏီတံ၊ မွန်မြတ်သော။ ဘောဇနံ၊ လူတို့အစာဖြစ်သော။ ဘတ္တဉ္စ၊ ထမင်းကိုလည်းကောင်း။ သပ္ပိတေလဉ္စ၊ ထောပတ်ဆီကိုလည်းကောင်း။ ဘုဉ္စသေ၊ စားရသည်မဟုတ်လော။ အထ၊ ထိုသို့ဖြစ်လျက်။ ကေန ဝဏ္ဏေန၊ အဘယ်အကြောင်းကြောင့်။ ကိသော၊ ကြုံလှီသည်။ အသိ နု၊ ဖြစ်သနည်း။
အမြဲထိတ်လန့်နေရ၍
ဘုရားလောင်း၏စကားကို ကြား၍ ကျီးသည် -
နိစ္စံ ဥဗ္ဗိဂ္ဂဟဒယဿ၊ ကုတော ကာကဿ ဒဠှိယံ။
လဒ္ဓေါ ပိဏ္ဍော န ပီဏေတိ၊ ကိသော တေနသ္မိ ဝဋ္ဋက။
အထ ကေန နု ဝဏ္ဏေန၊ ထူလော တွမသိ ဝဋ္ဋက။
ဟူသော ဤသုံးဂါထာတို့ကို ဆို၏။
၁၂၉။ ဝဋ္ဋက၊ ငုံး။ အမိတ္တမဇ္ဈေ၊ ရန်သူတို့၏ အလယ်၌။ ဝသတော၊ နေရသော။ တေသု၊ ထိုရန်သူတို့၌။ အာမိသံ၊ အာမိသကို။ ဧသတော၊ ရှာရသော။ နိစ္စံ၊ အမြဲ။ ဥဗ္ဗိဂ္ဂဟဒယဿ၊ ထိတ်လန့်သော နှလုံးရှိသော။ ကာကဿ၊ ကျီးဖြစ်သော ငါ့အား။ ဒဠှိယံ၊ ဆူဖြိုးသော အဖြစ်သည်။ ကုတော အတ္ထိ၊ အဘယ်မှာရှိအံ့နည်း။
၁၃၀။ ဝဋ္ဋက၊ ငုံး။ ဓင်္ကာ၊ ဓင်္ကမည်ကုန်သော။ ကာကာ၊ ကျီးတို့သည်။ နိစ္စံ၊ အမြဲ။ ဥဗ္ဗေဂိနော၊ ထိတ် လန့်သောစိတ် ရှိကုန်၏။ ပါပေန၊ ယုတ်မာသော။ ကမ္မုနာ၊ လူတို့ အစာကိုလုယက်သော အမှုဖြင့်။ လဒ္ဓေါ၊ ရအပ်သော။ ပိဏ္ဍော၊ အစာသည်။ န ပီဏေတိ၊ မနှစ်သက် မရောင့်ရဲစေ။ တေန၊ ထို့ကြောင့်။ ကိသော၊ ကြုံလှီသည်။ အသ္မိ၊ ဖြစ်၏။
အဘယ့်ကြောင့် ဝနေသနည်း
၁၃၁။ ဝဋ္ဋက၊ ငုံး။ တွံ၊ သင်သည်။ လူခါနိ၊ ခြောက်ကုန်သော။ အပ္ပသ္နေဟာနိ၊ နုံ့သော အဆီဩဇာရှိကုန်သော။ တိဏ ဗီဇာနိ၊ မြက်သီးတို့ကို။ ဘုဉ္ဇသိ၊ စား၏။ အထ၊ ထိုသို့ဖြစ်လျက်။ ကေန ဝဏ္ဏေန၊ အဘယ် အကြောင်းကြောင့်။ ထူလော၊ ဆူဖြိုးသော ကိုယ်ရှိသည်။ အသိ နု၊ ဖြစ်သနည်း။
ရရသမျှနှင့် ရောင့်ရဲ၍
ထိုစကားကိုကြား၍ ဘုရားလောင်းသည် မိမိဆူဖြိုးသောအကြောင်းကို ဆိုလို၍-
လဒ္ဓါလဒ်ဓနေ ယာပေန္တော၊ ထူလော တေနသ္မိ ဝါယသ။
သုသင်္ဂဟိတမာနဿ၊ ဝုတ္တိ သုသမုဒါနယာ။
ဟူသော ဤနှစ်ဂါထာတို့ကို ဆို၏။
၁၃၂။ ဝါယသ၊ ကျီး။ အပ္ပိစ္ဆာ စ၊ အလိုနည်းသည်၏ အဖြစ်ဖြင့်လည်းကောင်း။ အပ္ပစိန္တာယ စ၊ အာဟာ ရ၌ အကြံနည်းသည်၏ အဖြစ်ဖြင့်လည်းကောင်း။ အဒူရဂမနေန စ၊ အဝေးသို့ မသွားခြင်းဖြင့်လည်းကောင်း။ လဒ္ဓါလဒ်ဓနေ၊ ရတိုင်း ရတိုင်းသော အာဟာရဖြင့်။ ယာပေန္တော၊ မျှစေ၏။ တေန၊ ထို့ကြောင့်။ အဟံ၊ ငါသည်။ ထူလော၊ ဆူဖြိုးသော ကိုယ်ရှိသည်။ အသ္မိ၊ ဖြစ်၏။
၁၃၃။ ဟိ သစ္စံ၊ မှန်၏။ အပ္ပိစ္ဆဿ၊ အလိုနည်းသော။ အပ္ပစိန္တသုခဿ၊ နည်းသောအကြံရှိသဖြင့် ချမ်း သာခြင်းရှိသော။ သုသင်္ဂဟိတမာနဿ၊ ကောင်းစွာ သိမ်းဆည်းဆင်ခြင်အပ်သော အစာအာဟာရ အတိုင်းအရှည်ရှိသော။ ပေါသဿ၊ ယောက်ျား၏။ ဝုတ္တိ၊ အသက်မွေးခြင်းသည်။ သုသမုဒါနယာ၊ ချမ်းသာသဖြင့် ဖြစ်လွယ်၏။
ဇာတ်ပေါင်း... သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ သစ္စာတို့ကို ပြတော်မူ၍ ဇာတ်ကိုပေါင်းတော်မူ၏။ သစ္စာတို့ကို ပြတော်မူသည်၏အဆုံး၌ လျှပ်ပေါ်သောရဟန်းသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်၏။ ဇာတ်ကို အဘယ်သို့ ပေါင်းတော်မူသနည်းဟူမူကား... ယခုအခါ လျှပ်ပေါ်သော ရဟန်းသည် ထိုအခါ ကျီးဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ငုံးဖြစ်ပြီ ဟု ဇာတ်ကိုပေါင်းတော်မူ၏။
ရရသမျှ၊ တင်းတိမ်မှ၊ သုခမည်သာ
ကိုးခုတို့၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော ဝဋ္ဋကဇာတ်သည် ပြီး၏။
*****