မလ္လိကာဒေဝီဝတ္ထုဂါထာ
၁၁-ဇရာဝဂ်
၆-မလ္လိကာဒေဝီဝတ္ထုပါဠိဂါထာ
သတဉ္စ ဓမ္မော န ဇရံ ဥပေတိ, သန္တော ဟေဝ သဗ္ဘိ ပဝေဒယန္တိ။
သုစိတ္တာ၊ အလွန်ဆန်းကြယ်ကုန်သော။ ရာဇရထာ၊ မင်းတို့၏ ရထားတို့သည်။ ဝေ၊ စင်စစ်။ ဇီရန္တိ၊ ဆွေးမြေ့ရကုန်၏။ အထော၊ ထို့ပြင်။ သရီရမ္ပိ၊ ခန္ဓာကိုယ်သည်လည်း။ ဇရံ၊ ဆွေးမြေ့အိုမင်းခြင်းသို့။ ဥပေတိ၊ ရောက်ရ၏။ သတံ၊ ဘုရားအစရှိသော သူတော် ကောင်းတို့၏။ ဓမ္မော စ၊ လောကုတ္တရာတရားကိုးပါးသည်ကား။ ဇရံ၊ သို့။ န ဥပေတိ၊ မရောက်။ (ဧဝံ၊ ဤသို့။) သန္တော၊ ဘုရားအစရှိသော သူတော်ကောင်းတို့သည်။ သဗ္ဘိ၊ သူတော်ကောင်းတို့နှင့်။၁ (သဒ္ဓိံ၊ အတူ။) ဟဝေ၊ စင်စစ်။ ပဝေဒယန္တိ၊ ပြောဆိုတော်မူကုန် ၏။ (ပါ-၁၅၁)
၁။သဗ္ဘိ။ ။ ဓမ္မ.ဋ္ဌအလို သန္တနောင် ဟိဝိဘတ်ကို ဘိပြု, သန္တကို သပြု, ဗဒွေဘော်လာ၊ သံ၊ဋ္ဌ၊၁၊၁၂၇၌ ဓမ္မောအရ နိဗ္ဗာန်, သဗ္ဘိသဒ္ဒါ “သူတော်ကောင်း, နိဗ္ဗာန်, သုန္ဒရ”ဟူသော အနက်၃မျိုးကို ယူ၏၊ ထိုတွင် သူတော်ကောင်းကို ဟောရာ၌ “သီဒနသဘာေဝ ကိလေသေ ဘိန္ဒန္တီတိ သဗ္ဘီ၊ [သဒ+ဘိဒိ+ကွိ၊-နီတိဓာတု-၃၆၉။]”ဟု ပြု၊ ဟိဝိဘတ်ချေ၊ (တစ်နည်း) သန္တပုဒ်, ဟိဝိဘတ်၊ သျာဒီသု သဗ္ဘိ(နီတိ-၃၈၀)သုတ် (ဝိဗောအလို သန္တသဒ္ဒဿ-စသောသုတ်၌ စသဒ္ဒါ)ဖြင့် သန္တကို သဗ္ဘိပြု, ဟိဝိဘတ်ချေ၊ “သမ္မန္တိ, ကိလေသေ သမေန္တိ ဝူပသမေန္တီတိ ဝါ သဗ္ဘီ”ဟု ကြံ၊ ပုံလိင်, ရတ္တာဒိ, ဣကာရန္တတည်း၊ အထက်အတိုင်း အနက်ပေး။
နိဗ္ဗာန်အနက်။ ။ ဤအနက်ကို ဟောရာ၌ “သတံ-တို့၏၊ ဓမ္မော-နိဗ္ဗာန်တရားသည်၊ ဇရံ-သို့၊ န ဥပေတိ၊ (တသ္မာ-ကြောင့်၊) သန္တော-တို့သည်၊ သဗ္ဘိံ-နိဗ္ဗာန်ကို၊ (သတံ-တို့၏၊ ဓမ္မောတိ- ဟူ၍၊) ပဝေဒယန္တိ-ကုန်၏”ဟု ပေး၊ “သဗ္ဘိံ”ဟု ဆိုလိုလျက် ဆန်းကြောင့် နိဂ္ဂဟိတ်ချေ၊ “သီဒနသဘာဝါ ကိလေသာ ဘိဇ္ဇန္တိ ဧတ္ထာတိ သဗ္ဘိ(နီတိဓာတု-၃၆၉)”ဟု ပြု၊ ရတ္တိကဲ့သို့ စဉ်ပါ။
သုန္ဒရအနက်။ ။ ဤအနက်ကို ဟောရာ၌ “သဗ္ဘိံ-ကောင်းသော၊ (ယံ-အကြင်နိဗ္ဗာန် တရားကို၊) သန္တော-တို့သည်၊ ပဝေဒယန္တိ၊ သတံ-တို့၏၊ (သော) ဓမ္မော-ထိုနိဗ္ဗာန်တရားသည်၊ ဇရံ-သို့၊ န ဥပေတိ”ဟု ပေး၊ “ကိလေသေ သမေတိ ဝူပသမေတီတိ သဗ္ဘိ”ဟု ကြံ၊ သန္တကို သဗ္ဘိ ပြု, ဟိဝိဘတ်ချေ၊ အရအားလျော်စွာ အဂ္ဂိ ရတ္တိ အဋ္ဌိတို့ကဲ့သို့ စဉ်ရမည်ဖြစ်ရကား ဤ၌ ဓမ္မ ကို ရသောကြောင့် အဂ္ဂိကဲ့သို့ စဉ်ပါ။ (နီတိပဒ-၂၃၃)
မလ္လိကာဒေဝီဝတ္ထုဂါထာနိဿယပြီးပြီ။