ပုဏ္ဏဒါသီဝတ္ထုဂါထာ
၁၇-ကောဓဝဂ်
၆-ပုဏ္ဏဒါသီဝတ္ထုပါဠိဂါထာ
နိဗ္ဗာနံ အဓိမုတ္တာနံ, အတ္ထံ ဂစ္ဆန္တိ အာသဝါ။
သဒါ၊ အခါခပ်သိမ်း။ ဇာဂရမာနာနံ၊ နိုးကြားကုန်သော။ အဟောရတ္တာနုသိက္ခီနံ၊ နေ့ညဉ့်ပတ်လုံး သိက္ခာသုံးပါးကို ကျင့်ကုန်သော။ [ဂါထာ၌ ဆန်းကြောင့် ရဿပြုသည်။] နိဗ္ဗာနံ၊ နိဗ္ဗာန်သို့။ အဓိမုတ္တာနံ၊ စွဲစွဲမြဲမြဲ သက်ဝင်သူတို့၏။ ဝါ၊ စိတ်ညွတ်သူတို့၏။ အာသဝါ၊ အာသဝေါတရားတို့သည်။ အတ္ထံ၊ ချုပ်ငြိမ်းပျက်ယွင်း, မရှိခြင်းသို့။ ဂစ္ဆန္တိ၊ ရောက် ကုန်၏။ (ပါ-၂၂၆)
ပုဏ္ဏဒါသီဝတ္ထုအဋ္ဌကထာဂါထာ
ဧတံ တေ ဘောဇနံ အာသိ, ကသ္မာ ဒါနိ န ဘုဉ္ဇသိ။
(တွံ၊ သင်သည်။ ပုဗ္ဗေ၊ ရှေး၌။) တိဏပရိဃာသံ၊ စားကြွင်းမြက်ငုတ်ကို။ ဘုတွာ၊ စား၍လည်းကောင်း။ အာစာမကုဏ္ဍကံ၊ ထမင်းရည် ထမင်းချိုး ဆန်ကွဲကို။၁ ဘုတွာ၊ စားသောက်၍လည်းကောင်း။ (ဝဍ္ဎိတော၊ ကြီးပြင်းခဲ့ရသည်။ အာသိ၊ ဖြစ်ခဲ့ပြီ။) ဧတံ၊ ဤအစာသည်။ (ပုဗ္ဗေ၊ ရှေး၌။ ဝါ၊ ရှေးတုန်းက။) တေ၊ သင်၏။ ဘောဇနံ၊ စားနေကျ အစာသည်။ အာသိ၊ ဖြစ်ခဲ့ပြီ။ ဒါနိ၊ ယခုအခါ၌။ (တံ၊ ထိုအစာကို။) ကသ္မာ၊ အဘယ် ကြောင့်။ န ဘုဉ္ဇသိ၊ မစားသနည်း။ (ဋ္ဌ-၂၁၄)
၁။ အာစာမကုဏ္ဍကံ။ ။ “အာစာမကုဏ္ဍကန္တိ အာစာမော ဝုစ္စတိ ဩဒနာဝသေသံ၊ ကုဏ္ဍကန္တိ ကုဏ္ဍကမေဝ(ဇာ၊ဋ္ဌ၊၂၊၂၆၄)”ဟူသော အဖွင့်အရ အာစာမဟူသည် ထမင်းကြွင်း, ထမင်းကျန်တည်း၊ ထိုထမင်းကြွင်း, ထမင်းကျန်ဟူသည်လည်း ဤ၌ ထမင်းရည်, ထမင်းချိုး သာတည်း။ မှန်၏-အာစာမသဒ္ဒါသည် ထမင်းရည်, ထမင်းချိုးဟူသော အနက်၂မျိုးကို ဟော နိုင်၏(ဒီ၊ဋ္ဌ၊၁၊၂၉၅)၊ ဇာ၊ဋ္ဌ၊၂,၂၆၂-၃၌လည်း “အဝဿာန ဈာမကဘတ္တ ဝိဃာသတိဏာနိ (ထမင်းရည် ထမင်းချိုး စားကြွင်းမြက်ငုတ်တို့ကို) ဒတွာ တံ ပဋိဇဂ္ဂိ၊ ဩဒနကဉ္ဇကဉ္စ(ထမင်း ရည်ကိုလည်းကောင်း ) ဈာမကဘတ္တဉ္စ ဝိဃာသတိဏဉ္စ ခါဒါပေတွာ”ဟု ထမင်းရည်, ထမင်းချိုး ၂မျိုးလုံးကို ဆို၏။ [အာစမီယတေတိ အာစာမော၊ အာ+စမု အဒနေ+ဏ၊ ဤ၌ အာရှေးရှိသဖြင့် ပါနအနက်(ဓာန်-ဋီ-၄၆၆)၊ ကုဏ္ဍတိ ဒဟတီတိ ကုဏ္ဍော၊ ကုဏ္ဍော ဧဝ ကုဏ္ဍကော(ဓာန်-ဋီ-၄၅၄၊ ဓာဒီ)၊ အာစာမော စ+ကုဏ္ဍကော စ အာစာမကုဏ္ဍကံ။]
ဗဟုံ တတ္ထ မဟာဗြဟ္မေ, အပိ အာစာမကုဏ္ဍကံ။
မဟာဗြဟ္မေ၊ အို..မြတ်သောကုန်သည်! ယတ္ထ၊ အကြင်အရပ်၌။ ပေါသံ၊ သတ္တဝါကို။ (ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ကို)။ ဇာတိယာ၊ အမျိုးဇာတ်အားဖြင့်သော်လည်းကောင်း။ ဝိနယေန ဝါ၊ အကျင့်အားဖြင့်သော်လည်းကောင်း။ န ဇာနန္တိ၊ မသိကုန်။ တတ္ထ၊ ထိုအရပ်၌။ အာစာမကုဏ္ဍကံ အပိ၊ ထမင်းရည် ထမင်းချိုး ဆန်ကွဲသည်သော်မှ လည်း။ ဗဟု၊ များလှပါပြီ။ [ဂါထာ၌ သုခုစ္စာရဏအကျိုးငှါ နိဂ္ဂဟိတ်လာ၊ ဇာ၊ဋ္ဌ၊၂၊၂၆၄၌ “ဗဟု”ပင် ရှိ၏။] (ဋ္ဌ-၂၁၅)
ဇာနန္တော ဇာနမာဂမ္မ, န တေ ဘက္ခာမိ ကုဏ္ဍကံ။
တွဉ္စ၊ သင်သည်ကား။ ခေါ၊ စင်စစ်။ မံ၊ ကျွန်ုပ်ကို။ ယာဒိသော၊ ယင်းကဲ့သို့ ရှု အပ်သော။ အယံ၊ ဤမြင်းသည်။ ဟယုတ္တမော၊ မြတ်သောမြင်းဟူ၍။ ဝါ၊ အမျိုးကောင်း သောမြင်းဟူ၍။ [ဟယတိ သီဃံ ဂစ္ဆတီတိ ဟယော၊ ဟယော စ+သော+ဥတ္တမော စာတိ ဟယုတ္တမော။ နီတိဓာတု-၁၃၉။] ပဇာနာသိ၊ အပြားအားဖြင့်သိ၏။ ဝါ၊ သေချာစွာသိ၏။ ဇာနန္တော၊ မိမိစွမ်းရည်ကိုသိသော။ (အဟံ၊ ကျွန်ုပ်သည်။) ဇာနံ၊ စွမ်းရည်ကိုသိသော။ (တံ၊ သင့်ကို။) အာဂမ္မ၊ စွဲ၍။ တေ၊ သင်၏။ (သန္တိကေ၊ အထံ၌။) ကုဏ္ဍကံ၊ ဆန်ကွဲကို။ (ဆန်ကွဲယာဂုကို)။ န ဘက္ခာမိ၊ မစားနိုင်ပါ။ (ဋ္ဌ-၂၁၆)
ပုဏ္ဏဒါသီဝတ္ထုဂါထာနိဿယပြီးပြီ။