ဓမ္မာရာမတ္ထေရဝတ္ထု

by အရှင်ဓမ္မဿာမီဘိဝံသ

၄။ ဓမ္မာရာမမထေရ် ဝတ္ထု

ဓမ္မာရာမောအစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် အရှင်ဓမ္မာရာမ အမည်ရှိသော မထေရ်ကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။

ဘုရားရှင် အလိုကျအောင် ပူဇော်သော ရဟန်း

မြတ်စွာဘုရားသည် “ဤနေ့မှ လေးလလွန်သောအခါ ငါဘုရား၏ ပရိနိဗ္ဗာန်စံလွန်ခြင်းသည် ဖြစ်လတ္တံ့”ဟူသော စကားကို မိန့်ကြားအပ်သည်ရှိသော် အထောင်မက များစွာသော ရဟန်းတို့သည် မြတ်စွာဘုရားကို ခြံရံလျက်သာ လှည့်လည်ကြကုန်သတတ်။ ထိုရဟန်းတို့တွင် ပုထုဇဉ်ရဟန်းတို့သည် မျက်ရည်တို့ကို တားဆီးစိမ့်သောငှာ မတတ်နိုင်ကြကုန်။ ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်တို့အား ဓမ္မသံဝေဂသည် ဖြစ်လေ၏။ အလုံးစုံသော ရဟန်းတို့သည်လည်း “အဘယ်သို့ ပြုကြရပါကုန်အံ့နည်း”ဟု အစုဖွဲ့သဖြင့် သွားလာကြကုန်၏။ ဓမ္မာရာမမည်သော ရဟန်းတစ်ပါးသည်ကား ရဟန်းတို့၏အထံသို့ မချဉ်းကပ်။ ရဟန်းတို့သည် “ငါ့ရှင်- အဘယ့်ကြောင့် ငါတို့ထံသို့ မချဉ်းကပ်ဘဲ နေသနည်း”ဟု ဆိုအပ်သည်ရှိသော် စကားတုံ့ကိုမျှလည်း မပေးမူ၍ “မြတ်စွာဘုရားသည် လေးလလွန်သောအခါ ပရိနိဗ္ဗာန်ပြုတော်မူလတ္တံ့၊ ငါသည်လည်း ရာဂမကင်းသေး၊ ဘုရားရှင် သက်တော်ထင်ရှားရှိစဉ်သာလျှင် လုံ့လပြု၍ အရဟတ္တဖိုလ်သို့ ရောက်စေအံ့”ဟု နှလုံးပြုလျက် တစ်ပါးအထီးတည်းသာလျှင် နေသည်ဖြစ်၍ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူအပ်သော တရားကို ဆင်ခြင်၏။ ကြံစည်၏။ အောက်မေ့၏။ ရဟန်းတို့သည် ဘုရားရှင်အား “မြတ်စွာဘုရား- ဓမ္မာရာမမည်သော ရဟန်းအား ရှင်တော်ဘုရားတို့၌ ချစ်မြတ်နိုးခြင်းမျှလည်း မရှိ၊ မြတ်စွာဘုရားသည် ပရိနိဗ္ဗာန် ပြုတော်မူလိမ့်သတတ်၊ အဘယ်သို့ ပြုကြရပါကုန်အံ့နည်းဟု တပည့်တော်တို့နှင့် အတူတကွ တိုင်ပင်နှီးနှောခြင်းမျှကိုလည်း မပြုလုပ်ပါဘုရား”ဟု လျှောက်ကြားလေ၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုဓမ္မာရာမ ရဟန်းကို ခေါ်စေတော်မူ၍ “သင်သည် ဤသို့ပြု၏ဟူသည် မှန်သလော”ဟု မေးတော်မူလေ၏။ “မြတ်စွာဘုရား- မှန်လှပါသည်ဘုရား”ဟု နားတော်လျှောက်သည်ရှိသော် “အကြောင်းကား အဘယ်နည်း”ဟု မေးတော်မူလေ၏။ “ရှင်တော်ဘုရားတို့သည် လေးလလွန်သောအခါ ပရိနိဗ္ဗာန် ပြုတော်မူကြကုန်လိမ့်သတတ်၊ တပည့်တော်သည်လည်း မကင်းသော ရာဂရှိ၏။ ရှင်တော်ဘုရားတို့ သက်တော်ထင်ရှားရှိစဉ်သာလျှင် အရဟတ္တဖိုလ်သို့ ရောက်စေအံ့ဟု ရှင်တော်ဘုရားတို့ ဟောကြားဆုံးမအပ်သောတရားကို ဆင်ခြင်ပါသည်။ ကြံစည်ပါသည်၊ အောက်မေ့လျက် နေပါသည်ဘုရား”ဟု လျှောက်ကြားလတ်သော် မြတ်စွာဘုရားသည် “သာဓု သာဓု”ဟု ဓမ္မာရာမရဟန်းအား ကောင်းချီးပေး၍ “ချစ်သားရဟန်းတို့- ငါဘုရား၌ ချစ်ခင်မြတ်နိုးခြင်း ရှိသည်မည်သော တစ်ပါးသော ရဟန်းသည်လည်း ဓမ္မာရာမရဟန်းနှင့် တူသည်သာလျှင် ဖြစ်ရာ၏။ ငါဘုရားအား ပန်းနံ့သာစသည်တို့ဖြင့် ပူဇော်ခြင်းကို ပြုသောသူတို့သည် ငါဘုရားအား ပူဇော်ခြင်းကို ပြုကြသည်မမည်ကုန်၊ လောကုတ္တရာတရား ကိုးပါးအားလျော်သော အကျင့်ကိုကျင့်သော သူတို့သာလျှင် ငါဘုရားကို ပူဇော်ကြသည် မည်ကုန်၏”ဟု မိန့်တော်မူ၍ ဤဂါထာကို ဟောကြားတော်မူလေ၏။

ဒေသနာတော်

[၃၆၄] ဓမ္မာရာမော ဓမ္မရတော၊ ဓမ္မံ အနုဝိစိန္တယံ။
ဓမ္မံ အနုဿရံ ဘိက္ခု၊ သဒ္ဓမ္မာ န ပရိဟာယတိ။

ဓမ္မာရာမော၊ သမထ ဝိပဿနာ တရားသာလျှင် မွေ့လျော်ရာရှိသော။ ဓမ္မရတော၊ သမထ ဝိပဿနာ ဓမ္မ၌ မွေ့လျော်တတ်သော။ ဓမ္မံ၊ သမထ ဝိပဿနာတရားကို။ အနုဝိစိန္တယံ၊ အဖန်တလဲလဲ ကြံခြင်း, ဆင်ခြင်ခြင်း, နှလုံးသွင်းခြင်းရှိသော။ ဓမ္မံ၊ တရားကို။ အနုဿရံ၊ အဖန်တလဲလဲ အောက်မေ့ခြင်းရှိသော။ ဘိက္ခု၊ ရဟန်းသည်။ သဒ္ဓမ္မာ၊ ဗောဓိပက္ခိယတရား သုံးဆယ့်ခုနစ်ပါး, လောကုတ္တရာတရား ကိုးပါးမှ။ န ပရိဟာယတိ၊ မဆုတ်ယုတ်။

ဒေသနာတော်၏ အကျိုး

ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ ထိုဓမ္မာရာမ ရဟန်းသည် အရဟတ္တဖိုလ်၌ တည်လေ၏။ ရောက်လာသော ပရိသတ်တို့အားလည်း အကျိုးရှိသော ဒေသနာတော် ဖြစ်တော်မူလေ၏။