ကိံပက္ကဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၈၄။ အတ္ထဿဒွါရဇာတ်

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၈၅။ ကိံပက္ကဇာတ်

၈၆။ သီလဝီမံသကဇာတ်→

၅။ ကိံပက္ကဇာတ်

ကာမဂုဏ်တို့၏ အဆိပ်သီးနှင့်တူသော အကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် အာယတိံ ဒေါသံ နာညာယ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤကိံပက္ကဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် တယောက်သော သာသနာတော်၌ ငြီးငွေ့သော ရဟန်းကို အကြောင်း ပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ တယောက်သောအမျိုးသားသည် မြတ်စွာဘုရား သာသနာတော်၌ အသက်ကိုစွန့်၍ ရဟန်းပြု၍ တနေ့သ၌ သာဝတ္ထိမြို့သို့ ဆွမ်းခံသွားသည်ရှိသော် တယောက်သော တန်ဆာဆင်သောမိန်းမကိုမြင်၍ ငြီးငွေ့၏။ ထိုအခါ ထိုရဟန်းကို ဆရာဥပဇ္ဈာယ်တို့သည် မြတ်စွာဘုရားအထံသို့ ဆောင်သတတ်၊ မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်း သင်သည် သာသနာတော်၌ ငြီးငွေ့သတတ်ဟူသည် မှန်သလောဟု မေးတော်မူ၏။ အရှင်ဘုရား ငြီးငွေ့သည် မှန်ပေ၏ဟု နားတော် လျှောက်သည်ရှိသော် ရဟန်း ငါးပါးသော ကာမဂုဏ်တို့မည်သည်ကား ခံစားသောကာလ၌ မွေ့လျော်ခြင်းကို ဖြစ်စေတတ်ကုန်သော်လည်း ထိုငါးပါးသောကာမဂုဏ်တို့ကို ခံစားခြင်းသည် ငရဲအစရှိသည်တို့၌ ပဋိသန္ဓေကိုပေးတတ်၏။ အဆိပ်သီးကို စားသည်နှင့်သာလျှင် တူသည်ဖြစ်၏။ စားအပ်သော အဆင်းအနံ့အရသာနှင့်ပြည့်စုံသော အဆိပ်သီးမည်သည်ကား အူတို့ကိုဖြတ်၍ အသက်ကုန်ခြင်းသို့ ရောက်စေတတ်၏။ ရှေး၌ များစွာသော သူမိုက်တို့သည် အဆိပ်သီး၏အဖြစ်ကိုမမြင်၍ အဆင်းအနံ့အရသာတို့၌တပ်စွန်း၍ ထိုအဆိပ်သီးကိုစား၍ အသက်ကုန်ခြင်းသို့ ရောက်ဘူးကုန်ပြီဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သောမင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် လှည်းကုန်သည်မှူးဖြစ်၍ ငါးရာကုန်သောလှည်းတို့ဖြင့် အရှေ့အရပ်မှ အနောက်အရပ်သို့ သွားသည်ရှိသော် တောအုပ်ဝသို့ရောက်၍ လူတို့ကိုစည်းဝေးစေပြီးလျှင် ဤတောအုပ်၌ အဆိပ် ပင်တို့မည်သည် ရှိကုန်၏။ ငါ့ကိုမပန်မူ၍ ရှေး၌မစားဘူးသော သစ်သီးကြီးငယ်တို့ကို မစားကုန်လင့်ဟု ဆုံးမ၏။ လူတို့သည် တောအုပ်ကိုလွန်၍ တောအုပ်ဝ၌ အသီးကိုဆောင်ခြင်းကြောင့် ညွတ်သောအကိုင်းအခက်ရှိသော တခုသောအဆိပ်ပင်ကို မြင်ကုန်၏။ ထိုအဆိပ် ပင်၏ ပင်စည်အခက်အရွက်အသီးတို့သည် သဏ္ဌာန်အဆင်းအနံ့အရသာတို့ဖြင့် သရက်သီးနှင့် တူကုန်သလျင်ကတည်း၊ ထိုကုန်သည်အပေါင်းတို့တွင် အချို့ကုန်သောသူတို့သည် အဆင်းအနံ့အရသာတို့၌တပ်စွန်း၍ သရက်သီးဟူသောအမှတ်ဖြင့် အဆိပ်သီးကိုစားကုန်၏။ အချို့ကုန်သော သူတို့သည် လှည်းကုန်သည်မှူးကိုမေး၍ စားကုန်အံ့ဟုယူ၍ တည်ကုန်၏။

ဘုရားလောင်းသည် ထိုအရပ်သို့ရောက်၍ အဆိပ်သီးကိုကိုင်၍ တည်ကုန်သောသူတို့ကို အဆိပ်သီးတို့ကိုစွန့်စေ၍ အကြင်သူတို့သည် စားကုန်လျက် တည်ကုန်၏။ ထိုသူတို့ကို အန်စေ၍ ထိုသူတို့အား ဆေးကိုပေး၏။ ထိုသူတို့တွင် အချို့ကုန်သော သူတို့သည် ရောဂါမရှိသည် ဖြစ်ကုန်၏။ အကြင်သူတို့သည် ရှေးဦးစွာစား၍ တည်ကုန်၏။ ထိုသူတို့သည် အသက်ကုန်ခြင်းသို့ ရောက်ကုန်၏။ ဘုရားလောင်းသည် အလိုရှိရာအရပ်သို့ သွား၍ လာဘ်ကိုရလျှင် တဖန် မိမိနေရာအရပ်သို့လာလတ်၍ ဒါနအစရှိသော ကောင်းမှုတို့ကိုပြု၍ ကံအား လျော်စွာ လား၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုဝတ္ထုကိုဟောတော်မူ၍ ဘုရားဖြစ်တော်မူ၍-

၈၅။ အာယတိံ ဒေါသံ နာညာယ၊ ယော ကာမေ ပဋိသေဝတိ။
ဝိပါကန္တေ ဟနန္တိ နံ၊ ကိံပက္ကမိဝ ဘက္ခိတံ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဟောတော်မူ၏။

၈၅။ ယော၊ အကြင်သူသည်။ အာယတိံ၊ နောင်အခါ၌။ ဒေါသံ၊ အပြစ်ကို။ နာညာယ၊ မသိဘဲလျက်။ ကာမေ၊ ငါးပါးသောကာမဂုဏ်တို့ကို။ ပဋိသေဝတိ၊ မှီဝဲ၏။ ဘက္ခိတံ၊ စားအပ်သော။ ကိံပက္ကမိဝ၊ အဆိပ်သီးကဲ့သို့။ နံ၊ ထိုသူကို။ တေ၊ ထိုငါးပါးကုန်သော ကာမဂုဏ်တို့သည်။ ဝိပါကန္တေ၊ အကျိုးဖြစ်သော ကာလဟူသော အဆုံး၌။ ဟနန္တိ၊ သတ်တတ်ကုန်၏။

မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဒေသနာတော်ကို အနုသန္ဓေအားလျော်စွာစပ်၍ သစ္စာတို့ကို ပြတော်မူ၏။ သစ္စာတို့ကို ပြတော်မူသည်၏ အဆုံး၌ ငြီးငွေ့သောရဟန်းသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်သို့ရောက်၏။ ကြွင်းသော ပရိသတ်တို့သည်လည်း အချို့သော ရဟန်းတို့သည် သကဒါဂါမ် ဖြစ်ကုန်၏။ အချို့သော ရဟန်းတို့သည် အနာဂါမ် ဖြစ်ကုန်၏။ အချို့သောရဟန်းတို့သည် ရဟန္တာဖြစ်ကုန်၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ယခုအခါ ငါဘုရားပရိသတ်တို့သည် ထိုအခါ လှည်းကုန်သည်မှူးပရိသတ်တို့သည် ဖြစ်ဘူးကုန်ပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ လှည်းကုန်သည်မှူးဖြစ်ဘူးပြီ၊ ဤသို့ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။