ڪنڊڙيءَ وارن (روحل فقير ۽ مراد فقير) جو ڪلام/فقير روحل صوفي/05
| ←04 | ڪنڊڙيءَ وارن (روحل فقير ۽ مراد فقير) جو ڪلام (1964) by 05. سرائڪي ڪلام |
06→ |
(1)
دنيا ڍونڍي تـي طالب ڪـُـتـي، سڀنا مل ڪرتاڻي،
هڏي اُتـڳ هوڏ تنهاندي، وڙهندي عمر وهاڻي،
اَنڌيان عشق اَلـہُ دا ڇوڙيا، پـَـئــڳ ولوڙن پاڻي،
”روحل“ راهه رباني ٻاجهون، ٻي سڀ ڪوڙ ڪهاڻي.
(2)
حج حضور تنهين ڪون لکيا، سچ سڪ جنهين دي،
دل درياهه محبت دڳ وچ، تانگهن تانگهه تنهين دي،
رهن بيپرواهه هميشه، ڪيا پرواهه ڪنهين دي،
”روحل“ رنگ رباني لاڳا، پـُـني آس منهين دي.
(3)
ڪا يا ميت پريت ڪر، پٿر، اُتون محبت ڪلس چڙهائين،
من محراب سدا رک قبلڳ، جي تون شاهه ريجهائين،
پنج جماعتي پڙهن نمازان، هر دم سنجهه صباحين،
”روحل“ روح ڪيتا مـِـل سجدا، حج حضور اٿاهين.
(4)
چـُـڪي دل دروني اندر، بٺي حوض ڪوثر دي،
پـُـر ڪر پيتي شوق شرابون، وٽي عشق اَمر دي،
جنهن گهرڪون مين ڍونڍيندي، گهٽي لـَـڌي تنهن گهر دي،
”روحل“ رات ڳئي، دن پايا، صورت دلبر دي.
(5)
عشق چراغ ٿيا جب روشن، ڀني رات انڌيري،
گيان اَنجن وچ پاءِ اکين دڳ، اُلٽي کاڌي ڦيري،
جت ديکان اُت آپا- درسي، سڀ گهٽ صورت ميري،
”روحل“ رات ڳئــي، دن پايا، نا ڪو وير نه ويري.
(6)
چشما آب حياتي دا، دل اندر حوض حضوري،
سـِـر دڳ سودڳ پيندڳ عاشق، پريت جنهان دي پـُـوري،
سـڳ جينديان ”موتوا“ ٿي ڪر ٻيٺــڳ، پايا سک صبوري،
”روحل“ رنگ هڪ دڳ رتڳ، سـڳ نـُـور ملـڳ وڃ نـُـوري.
(7)
ڄاڻ خودي تان خود ڪو پهچين، نال خودي خود پائين،
اَهه دوئي وچ ديدار سجن دا، جئن درپن وچ ڇائين،
بنا ڪيف لطيف نه لڀندا، سـُـڻ تان سچ آکائين،
”روحل“ رانجهن دل وچ وسدا، ڍونڍ نه سـُـڃيان جائين.
(8)
ايهه سنسار ٺڳان ٺڳ بازي، اکين نال ڏٺوسـڳ،
ڏيک تماشا محب ملڻ دا، اهو فڪر پيوسـڳ،،
چشما آب حياتي دا، دل اندر ڳول لڌوسـڳ،
دستون ساقي ٿيا عنايت، پـُـر ڪر جام پيتوسـڳ،،
”روحل“ وچ رندان دي مجلس، نوشهه ڳول لڌوس.
(9)
تون درياهه سـَـڀر، مين مڇلي، تون سنگ سدا سهيلي،
تيڏي عشق بنا جڳ جيوڻ، ڏکي عمر ڏُهيلي،
جس ڪون نينهن لڳا نوشہ دا، وتـڳ راڄ ڳهيلي،
”روحل“ راز صنم دا، جنهن تـي ساماڻي سيج[1] سهيلي.
(10)
ڪو جو ڪامڻ ڪيتو، دلبر باز برهه بـَـڇايو،
چـُـپ چـُـپاتي سـُـتـڳ ڪون، گهن دَستون پڪڙ جڳايو،
دل اندر ديدار ڪـِـيتو سـڳ، وڇڙيا ڦيرڳ مـِـلايو،
”روحل“ ريجهه رهيا رنگ تيڏڳ، اکين عين وِکايو.
(11)
ڏِتا ساقي شوق شرابون، پـُـر ڪر جام پيالا،
گردش دور فلڪ دا سارا، مـِـٽ ڳيا ڏک ڪشالا،
عشق خمار چڙهيا من ميڏڳ، سدا مگهن متوالا،
”روحل“ رنگ رانجهن دا چوکا، ڇوڙ کيڙا منهن ڪالا.
(12)
ديدار دَروني اندر، پاءِ ڏٺي جب جهاتي،
ٽـُـٽا تاڙا، ڪلف ڪفر دا، ٿيا ذڪر گهٽ ذاتي،
اکڙيان، اکين رنگ لڳو سڳ، کليا باغ جـَـناتي،
”روحل“ عشق پيالا پيتا، ڪنون وصال حياتي.
(13)
خانه زاد ٻانهي جنهن در دڳ، تنهن ستي ڪيها ماڻان،
نال سائين دڳ ڪيهڙا ليکا، جنهندا پيٽا ناڻان،
عشق جنهن دا اندر آڪـڳ، لؤن لؤن وچ سـَـماڻان،
”روحل“ آپ تنهن ڪو ڏتا[2]، جنهن هٿ جيءُ وڪاڻان.
(14)
آتِ سـُـندر، ٻـَـهه رنگي مورت، من ميڏڳ وچ اَٽڪي،
لڳاعشق، وسر ڳئي ڪايا، مـِـٽ گئي ممتا مـَـٽڪي،
جنهن دي سڪ سوئي شہ پايا، لٽڪ تـَـنهين دي لٽڪي،
”روحل“ پريت لڳي تنهن دي، ڇـُـوٽي دل ڇـُـل ڇٽڪي.
(15)
چپ چپاتي ويڙهي دڳ وچ، ميڏا نوشه آيا،
نه مـَـين سرَمـُـو سينڌ ڳـُـنڌائي، نه مين چندن لايا،
لؤن لؤن دڳ وچ جهوڪ جنهين دي، ٿي راضي رنگ لڳايا،
مـَـين مت هـِـيڻ نـِـماڻي دا، چا سائين ڀاڻ وسايا،
”روحل“ راهه فقيري دا، ڪنهن ڀاڳ پراپت پايا.
(16)
اِهو رانجهن، اِهو ماهي، اهو هير آکاڻي،
جيوين پاڻي وچون[3] ٿيوڳ پالا، نهين پالا اِهو پاڻي،
سڀ گهٽ دي وچ تو نهين وسندا، لالن لامڪاني،
ٻـَـهه رنگي گهر نا مين کيلي، ديک دوئي شڪ نه آڻـِـي،
”روحل“ راهه الک دا اوکا، گيان عينڪ گهٽ ڄاڻـِـي.
(17)
نه نيهي لا ٻـَـهنِ جماعتان، نا اُستاد سڏاون،
دل درياهه محبت دڳ وچ، رات ڏينهان تڙڦاون،
جنهن دا درد تنهين دڳ درتــي، نت اُسڳ آپ ڪـُـهاون،
سڀ صورت صاحب دي ڄاڻن، دُوئي دل نه لاون،
”روحل“ رنگ هـِـڪي دڳ رتـڳ، سـڳ سڀ ڪنهن سيس نماون.
(18)
جي نيهي وچ سڄڻ دڳ، رات ڏينهان رنگ رَتـڳ،
ڪـَـنون شوق شراب حقيقي، پي پي پيالي مـَـنگهه مــتــڳ،
دوزخ بهشت انهان تؤن نيارڳ، نهين سيتل نهين تتي،
”روحل“ رات ڳئي، دن پايا، گهول انڌارڳ گـَـهتڳ.
(19)
جنهن ڪون نينهن لڳا گهر اندر، سا ڪيون ٻاهر وَتـڳ،
جنهن ڪون تار برهه دي لڳي، چرخي تند نه گـَـهتــڳ،
جا ڏيئي ڳل ٻانهن سـُـتي شـَـهه سيتـڳ، سا ڪيون[4]آتڻ ڪتـــڳ،
”روحل“ رنگ تنهان دا ڳوڙها، جي عشق رڱڻ رنگ رتي.
(20)
جـَـڏان تو اِيهه جيءُ پـَـئي ڪر ماڻيا، تـَـڏان تو راهه سڃاتـِـي،
وچ دَروني جهوڪ رانجهن دي، کول فـُـقل[5]پاءِ جهاتـِـي،
دل اندر ديدار سڄڻ دا، چشما آبحياتـِـي،
”روحل“ پـُـر ڪر پيءُ پيالا، ذات ملي وڃ[6] ذاتـِـي.
(21)
جنهان رمز رباني لڳي، سي ئي صاحب اَلبيلـڳ،
وحدت وچ وصال تنهاندا، ڪرن نال سڄڻ هر ويلـڳ،
دوئي دا داغ لٿا تنهن دل تؤن، نت رات ڏينهان دي ميلـڳ،
”روحل“ رات هجر دي هٽي، مليا يار سويلـڳ.
(22)
سهڻي صورت ويکڻ ڪارڻ، عشق لڳا من ميرا،
سڪ سڄڻ دي آڪر لايا، دل دي اندر ديرا،
پنج مورتي محڪم ڪيتي، گيان گهٽيءَ وچ گهيرا،
”روحل“ رات ڳـَـئي دن پايا، مـِـٽ ڳـِـيا سڀ انڌيرا.
(23)
ذات ملي وڃ ذات ماهي نال، تڏان سـَـڀا بن آئي،
انگ لکيا ڪاتب روز ازل دڳ، ڪس ڪون خبر نه ڪائي،
نال رانجهن دڳ، حق آساڏا، تڏان تو محبت لائي،
”روحل“ رمز رباني لڳي، ڀاڳ پراپت پائي.
(24)
ڪايا ڪوٽ، دسين دروازي، دل دلبر دا ديرا،
لؤن لؤن دڳ وچ ٿي خوشحالي، ڪيتا نوشہ ڦيرا،
ڪوڙي سـَـٽِ گهتين دوزخ وچ، ٿيسي سچ نبيرا،
”روحل“ رات ڳئي دن پايا، مـِـٽ ڳيا سـَـڀ انڌيرا.
(25)
بيخبري دي نيند وچون، آ دستؤن پڪڙڪــڳ دوست جڳايا،
وچ انڌاري ٿي روشنائي، دلبر آ ڪـڳ درس و کايا،
ذڪر فڪر دي جهڳڙڳ لٿـڳ، سيج اُتـڳ چڙهه نوشہ آيا،
ڏي ڳل ٻانهه پيارڳ سـُـتـڳ، سهج ڪنون چا انگ لڳايا،
هجر وصال ڪنون جند ڇٽي، ”روحل“ وچون روح الله پايا.