محمد رسول اللّٰہ صلي اللّٰہ عليہ وسلم/32
قريشي وڏا ڪالينگها هوا هيڪر سائو منهن ٿين ته به پاڙن ساوا رهن کڻي سو نه اندر ۾ ساڙ ساڍيندا آيا ول پئي ولياءُ ڪئي هن محمدﷺ جو ڪنڌ ڪلهنئون ڪوري ڪڍون.هڪ ڏهاڙي محمد صاحب ﷺ مديني جي چڪ ۾ وڻ هيٺيان هڪسائي سبزويءَ تي ستو پيو هو ته قريشي هڪڙو اچي اتان لانگهائو ٿيو.هي يار ڏاڍو ڪي خوش ٿيو.چ ي”هينئر هي وڃي ڪيڏانهن هڻي ڪٽاري قهر جي اتيئي ٿو سسي ڌڙنئون ڌار ڪري ڇڏيائنس”. پردل ۾آيس ته” نه ٻيلي! مڙس جو ڪم ته آهي جوستل جو ائين ساهه ڪڍي ڇڏي.” سو جاڳائينس. محمد صاحب ﷺ اک پٽي ته اتس ترار الاري چيائينس” چوءڙي ڇا ٿو چئين؟ اٿيئي ڪو اوهي واهي ؟ ڪير ٿو توکي ڇڏائي؟” محمد صاحب آسمان ڏي مهڙ ڪري هٿن سان اشارو ڪيس ته” اهو پاڪ ذات منهنجو رکڻ وارو آهي.” قريشي جو اتي هٿ اچي ڏڪيو ۽ تلوار ڇڏائجي پٽ تي ڪري پيس. محمد صاحب امالڪ جهٽ ڏيئي تلوار کڻي ورتي ۽ مٿانئس جهلي چيائين” هاڻ تون ٻڌاءِ آهي ڪو تنهنجو اوهي ڪو واهي؟”هن جواب ڏنو “نه”تڏهن محمدصاحب ﷺ چيس ڙي ڳهيلا چئو ته اهوئي الله منهنجو رکڻ وارو آهي هاڻ وٺ موٽائي سنديئي ترار پرٻڌ انسان آهين ته ان سڳوري سائينءَ ۾ ثابت يقينو رک ٻيو ته هرو ڀرو ان خالق جي خلقت کي آزار نه” قريشيءَ سر کڻي سندس قدمن ۾ جهڪايو ۽کانئس ارشاد وٺي مسلمان ٿي پيو.