ماں دا دل
ماں چھاں-زندگی دے نکڑے جہے دل وچ،
سوماں اوہ محبتاں دا ربّ نے پساریا ۔
اج تیکن ایس دا تھاہ کسے نہیں پایا،
مار مار ٹبھیاں ہے جگّ سارا ہاریا ۔
وڈے وڈے شاعراں لکھاریاں نے زور لا کے،
ماں دے پیار والا فوٹو ہے اتریا ۔
میں بھی تصویر اک نکی جیہی وکھالدا ہاں،
شاعری دے رنگ نال جہنوں میں سواریا ۔
سہک سہک پتّ لبھا اک ماتا تتڑی نوں،
لکھ لکھ شکر اوہنے ربّ دا گزاریا ۔
ہندے تان پتّ نوں نہ وا تتی پوہن دتی،
دکھ جھلے اوہدے، ہکّ اپنی نوں ٹھاریا ۔
دناں دے مہینے تے مہینیاں دے ورھے ہوئے،
بیٹھا پھیر رڑھیا، ترایا تے کھلاہریا ۔
دے دے وار لوریاں محبتاں اسیساں والے،
ماں نے منارا خوشی-آسشی دا اساریا ۔
فٹّ پئی انگوری ککی گورے گورے مکھڑے تے،
پھلاں وانگوں آنکے جوانی نے شنگاریا ۔
سدھراں مراداں والے دن جدوں نیڑے ڈھکے،
ہونی ہراں آن ادوں چینا ایہہ کھلاریا :-
ترے ترے جاندے نوں کھلوتی اک سندری نے،
کھچکے دگاڑا خونی نیناں وچوں ماریا ۔
کالی کالی زلفاں دے کنڈلاں تے ولاں وچّ،
چند پتّ ماں دا اوہ گیا پرواریا ۔
بٹّ بٹّ وینہدے اوہنوں، اس ناری پچھیا ایہہ :-
'ایتھے کیوں کھلو رہا ایں اےداں توں وچاریا ؟'
ہنجھوآں نوں پونجھدے نے دتا ایہہ جواب اگوں :-
'تیری موہنی مورت اتے میں ہاں گیا واریا ۔
اکھیؤں پروکھے ہونا مکھ تیرا، موت میری،
سوما ہے زندگی دا میں درس تیرا دھاریا ۔'
بولی مٹیار اگوں، 'پیار دے پجاریا وے،
میں بھی تینوں تھوڑا جیہا چاہنیاں ونگاریا ۔
کڈھکے لیا دیں جے توں دل ماتا اپنی دا،
لاواں ہی میں تیرے نال لے لانگی کواریا ۔'
اینی گلّ سنیں تے اوہ نسا نسا گھر آیا،
آن ستی ماں دے کلیجے چھرا ماریا ۔
سگناں دی مہندی جنھے ہتھاں اتے لاونی سی،
گھوڑیاں سہاگ گؤنکے چنا ماہیا تاریا ۔
اج اوہدی رتّ وچّ ہتھاں نوں ہنگالکے تے،
ویکھو خونی پتّ نے پیار کی نتریا ۔
اوڑک اوتھوں اٹھ نسا دل لے کے ماں دا اوہ،
اوہدے ولّ، جیہدے لئی ایہہ قہر سی گزاریا ۔
ایسا اننھا ہو گیا سی وشے دے پریم وچّ،
اچا نیواں راہ بھی نہ سوچیا وچاریا ۔
ٹھیڈا لگا ڈگّ پیا مودھڑے منہ زمیں اتے،
اس ویلے مٹھّ وچوں دل ایہہ پکاریا :-
'لکھ لکھ واری تیتھوں واری جاوے امبڑی ایہہ،
سٹّ تے نہیں لگی میرے بچیا پیاریا ؟'
'شرف' ایہہ حونصلہ ہے ماں دے پیار دا ای،
پتّ ہتھوں مرکے بھی موہ نہیں وساریا ۔
|
This work is now in the public domain in Pakistan because it originates from Pakistan and its term of copyright has expired. According to Pakistani copyright laws, all photographs enter the public domain fifty years after they were published, and all non-photographic works enter the public domain fifty years after the death of the creator. | 
|