قصہ سیف الملوک/04
| ←03 | قصہ سیف الملوک by |
05→ |
4. بیان مئراج دراتلتاجے انبیاں الیہم اسلام
(اوتاراں دے سرتاج دی اکاش-پھیری دا بیان،
اوہ سلامت رہن)
آئی رات مبارک والی بھاگ اساڈے جاگے
سجناں تے خوش مشکاں ڈلھیاں دشمن سر سہاگے
اسماناں پر تارے روشن شمع چراغ یگانے
سکدیاں یاراں نوں آ پہتے سکاں دے پروانے
وحی وکیل لیایا سدا نالے گھوڑا جوڑا
آ ملیئے ہک جوڑ محمد تینوں قرب نہ تھوڑا
ہردم سک تساڈی سانوں آئی رات ملن دی
سدّ گھلیوں وڈیائی دے کے عزت ودھی سجن دی
لوہ قلم اسماناں زمیاں دوزخ جنت تائیں
کرسی عرش مئلا ویکھیں سیر کریں سبھ جائیں
عزت کرب تساڈا ویکھن حوراں ملک پیارے
نالے روح نبیاں سندے ہون سلامی سارے
دوزخ جنت وچ اسماناں جو خلقت اﷲ وسدی
پاک جمال تساڈے کارن ہر دی جان ترسدی
ویکھ جمال حبیب میرے دا صدقے صدقے جاون
شرف سعادت پاون سارے شکر بجا لیاون
ہویا سوار براکے اتے اوہ سلطان عرب دا
چائی واگ محبت والی ٹریا راہ طلب دا
لے لے نظراں ملدے اگوں روح تمامی نبیاں
خدمت اندر حاضر ہوئے بدھے لکّ ولیاں
سے سنگار کیتے سبھ حوراں منگل گاون کھلیاں
اج جننجاں دا لاڑا آیا مل مل رکھو گلیاں
سرداراں سردار سرے تے افسر سی لوکاکی
تاء تے یٰسین پھلاں دا سہرا شرم تے پاکی
سوہنی جھنڈ مئمبر سر تے چمکے نور دخانوں
سرمہ سی مازاغ اکھیں وچ گلِ تعویز کرانوں
نعت درود صلوات سلاموں چھٹیاں جھلن قطاراں
سلے اﷲ علیہ وسلم کرن نقیب پکاراں
چھوڑ اسماناں زمیاں تائیں سرور گیا اگیرے
جتھے وحی نہیں وننج سکدا ہٹ بیٹھا کرِ ڈیرے
سرور نے فرمایا اس نوں جے توں ساتھی میرا
چل اگیرے نال اساڈے کیوں بیٹھوں کر ڈیرہ
کیتی عرض فرشتے حضرت کون اسیں بیچارے
جے ہکّ گٹھّ اگیرے ہوواں سڑ جاندے پر سارے
نہیں مجال اساڈی اگے چمکے نور تجلا
ایسا کرب تسانوں لایق جاؤ ہکّ ہکلا
جتھے قدم تساڈا اوتھے ہور نہیں کوئی پجدا
اہل کمال جمال محمد توں ہی توں ہی سجھدا
سبھ کسے تھیں گئے اگیرے چا چا پردے نوری
'کعبہ کوسین او ادنا' تائیں پایا شان حضوری
جانی نال ملے دل جانی وتھّ نہ رہیا جررا
خلعت تحفے ہدیئے لے کے آئے پھیر مکررا
ایسا نبی جنہاں دا والی سو امت کیوں جھرسی
عیب گناہ ختااں بابت کیوں دوزخ ولّ ٹرسی
کی کجھ نعت تساڈی آکھاں خلقت دے سردارا
لکھ صلوات سلام تیرے تے لکھ درود ہزاراں
تدھ پور ہون درود اﷲ دے آل اولاد تیری تے
پیروآں اصحاباں اتے بھی بنیاد تیری تے
پیر مرید صدیق اکبر سن پہلے یار پیارے
حق جنہاں دے ثانی اسنیل ازا-ہما-فیا الغارے
یار دوجا فاروق عمر سی عدل کیتا جس چھڑ کے
ایہہ شیطان رجیم رلایا پنجے اندر پھڑ کے
شب-بے دار غنی سی تریجا جامء جو قرآنی
عثمان زولنورین پیارا مہتر یوسف ثانی
چوتھا یار پیارا بھائی خاصہ دل دا جانی
دلدل دا اسوار علی ہے حیدر شیر حقانی
'لہمک لہمی دمک دمی' شان جنہاں دے آیا
سخی بہادر جنگ وچ نادر جسدا عالی پایا
زولفکار جنہاں نوں اتری خلعت فقر حضوروں
جمل جہان ہوئی رشنائی شاہ مرداں دے نوروں
جمدیاں سن جسدے اگے بتاں سیس نوائے
خیبر کوٹ کفار گرائیوسُ ڈنکے دین وجائے
ستر دو بہتر واریں راہ اﷲ دے وکیا
دوئیے امام دتے راہ مولٰی پھیر صبر کر ٹکیا
ربا ایہناں اماماں پچھے جو گل لال نبی دے
پاک شہید پیارے تیرے افسر آل نبی دے
ہکناں عشقَ تیرے دے پیتے بھر بھر زہر پیالے
خنجر جھانگ محبت والی ہکناں بدن ہلالے
ہوندی قوت زور نہ لایا بیٹھے منّ رزائیں
پانی باجھ پیاسے چلے دین دنی دے سائیں
عشقَ تیرے وچ گھائل ہوئے مائل حسن اضل دے
سر ادتے پر سی نہ کیتی شادی کر کر چلدے
پیر سنے وچ نیر عشقَ دے بیڑا میرا تاریں
میں آزز مسکین بندے نوں نال ایمانے ماریں
توڑے ردّ سوال کریسی توڑے عرض قبولے
میں بھی دوہیں جہانی پھڑیا دامن آل رسولے
یا نبی اﷲ جے کجھ دتا قدر تینوں ربّ والی
زرے جتنا گھٹدا ناہیں ہتھوں ہوندا عالی
اؤگنہار طفیل تساڈے اسیں بہشتیں آئیے
رحمت اتے لکا مہر دا پاک جنابوں پائیے
ہور کسے کجھ نیکی ہوسی توشہ خرچ قبر دا
مینوں ہکو نام تساڈا گہنہ روز حشر دا
تینوں قوت بخشی مولٰی سبھ خلقت بخشاویں
ہوندے زور سوال نہ موڑیں نبی کریم کہاویں
دوست دشمن چنگا مندا جے کوئی ہوئے سوالی
کد کریماں دے در اتوں مڑ آوے ہتھ خالی
رکھی جھول تساڈے اگے پاؤ خیر یتیماں
اؤگنہار کچجیں بھریا بخشیں نبی کریما
کیتی بے فرمانی تیری بھلا پھریوسُ راہوں
نام اﷲ دے بخش بے ادبی نہ کر پکڑ گناہوں
سخن نہیں کوئی ہندا میں تھیں تیری شان قدر دا
'تا تے یٰسین' الٰہی صفت تساڈی کردا
بہت عزت لوکاکی تینوں کی میں صفت سناواں
آل اصحاب سمیت سلاماں ہور درود پچاواں
آل اولاد تیری دا منگتا میں کنگال زمانی
پاؤ خیر محمد تائیں صدقہ شاہ جیلانی