فٹکل کلام علی حیدر ملتانی
1. نظم
پنج سیہرفیاں حیدر آکھیاں
پنج سیہرفیاں حیدر آکھیاں،
پنجے گنج مانی دے نے ۔
وانگ ہروپھ مکتا، دے ایہہ،
راز رموز نہانی دے نے ۔
جاہلاں نوں ایتھے بار نہیں،
ایہہ سر ہکائکدانی دے نے ۔
ایہہ گجھیاں رمزاں عشقے والیاں،
مانی ہروپھ ما'نی دے نے ۔
ایہہ ہندسہ ویکھکے بھلّ نہیں،
ایہہ قول جلال دیوانی دے نے ۔
ایہہ گلاں زلیکھاں والیاں نے،
اتے ایہہ قصے بھی یوسف ثانی دے نے ۔
ایہہ دوہڑے ویکھکے بھلّ نہیں،
ایہہ قاصد دلبر جانی دے نے ۔
ایہہ شارہ قول انلہک دے،
اتے مانیں بھی آ'زم ثانی دے نے ۔
ایہہ گاہلیں زلف تے پیری دیاں،
اتے شعلے بھی عشقَ جوانی دے نے ۔
ایہہ گجھڑے ہاسے لال لباں دے،
تے گمزے نگاہ مستانی دے نے ۔
ایہہ سوہنے راہ خدا دے نے،
اتے باعث امن امانی دے نے ۔
ایہہ توشے منزل عقبیٰ دے،
اتے پرچے بھی دنیاں فانی دے نے ۔
ایہہ ناتاں جو سبھ محمد والیاں
حمد خدا سبہانی دے نے ۔
ایہہ وال کنوں باریک بہوں
شاہد ممیانی دے نے ۔
ایہہ ول ول پیچ تے تاب جو کھاندے،
شاہد تنگ دہانی دے نے ۔
ایہہ کل کل شیشے شراب دے تے
ایہہ ہا ہو بزم شاہانی دے نے ۔
ایہہ گھنّ پیالہ تے دیوے ساقی،
بہں مٹھے مینڈے ہانی دے نے ۔
ایہہ چھن چھن چوڑے تے نیور دی،
اتے ہیور اس منبھانی دے نے ۔
ایہہ نیہں تھیا کوچنیاں منہ
سندر اتے منہ جانی دے نے ۔
ایہہ تلا دے تال تے چھن-چھن-چھن
چھن پاؤندے ظالم آنی دے نے ۔
ایہہ گھوکدے گھنگرو لاٹو وانگوں
پھیریاں تے کروانی دے نے ۔
'ہائے پیا مورا جیؤ گیا،'
ایہہ دھرپت مطرب آنی دے نے ۔
'ن ول سائیں تھیؤ پرے،'
ایہہ ناز پری ملتانی دے نے ۔
'کون بلا کسے دیس کا تھا یہ،'
کہیئے ہندوستانی دے نے ۔
'قیمت بزلپھم دست زند،'
ایہہ شوخ سخن مگلانی دے نے ۔
'ازہب انتا الا من تہوا،'
نیک سخن عبرانی دے نے ۔
'وڈا ہوویں مینوں ہتھ ن لائیں،'
ایہہ مان جٹی چوچکانی دے نے ۔
' چھوڑ دے نینگر ایانا توں،
مینڈے دلے دا علی'، پہاڑنی دے نے ۔
سرخ اکھیں رنگ زرد ہمیشہ،
ایہہ احوال رنجانی دے نے ۔
چھن چھن چوڑا تے گھم گھم چاٹی،
ایہہ گھمکار مدھانی دے نے ۔
علی حیدر جے ہتھ مکھن آوے،
تاں مطلب ایس نمانی دے نے ۔
2. الھا دے دربار میں کوکاں
الھا دے دربار میں کوکاں لا رسول خدا دے ۔
سب صلواتاں تینڈے بھا رسول خدا دے ۔
کیوں کر آکھے گولی آ ولا رسول خدا دے ۔
مال اساڈا چوراں تھوں ولا رسول خدا دے ۔
حیدر دے سر پگڑی آ ولا رسول خدا دے ۔
کتھے ویندا چور مہار ولا رسول خدا دے ۔
کیونکر آکھے کچھے آ ولا رسول خدا دے ۔
دیہہ دیدار سہارا آ ویکھاں رسول خدا دے ۔
بن پانی مچھی مردی آ ولا رسول خدا دے ۔
شونق تینڈے دا ویلا گیا وہا رسول خدا دے ۔
سوہنا مکھ مبارک آ وکھا رسول خدا دے ۔
سکّ انگوری چلی مینہہ وسا رسول خدا دے ۔
ناؤں خدا دے کوئی اتے آ وسا رسول خدا دے ۔
نوشہ رٹھا ورھیاں دا آ منا رسول خدا دے ۔
لڑھدی ویندی بیڑی بنے لا رسول خدا دے ۔
اﷲ مولٰی اگے کر دعا رسول خدا دے ۔
راپھزیاں نوں مارے آپ خدا رسول خدا دے ۔
پھارسیاں دی آتش پھڑو سما رسول خدا دے ۔
راپھزی ہوئے غالب توں ہٹا رسول خدا دے ۔
نوبت سنی دے دینے دی وجا رسول خدا دے ۔
راپھزیاں دے سر تے تیرا رسول خدا دے ۔
رافزیاں دے ہتھوں رتو چھڑا رسول خدا دے ۔
اوہناں راپھزیاں پچھے کتے لا رسول خدا دے ۔
الھا مولٰی کولوں خیر دوا رسول خدا دے ۔
لشکن لگیاں تیغاں خیر کرا رسول خدا دے ۔
چھپر دے سر کپر توں وسا رسول خدا دے ۔
جھیڑیوں جھگڑیوں خوش سکھ وکھا رسول خدا دے ۔
نازک ویلا دو دل مکے آ رسول خدا دے ۔
ہوا سوار گھوار وچ وگا رسول خدا دے ۔
وجیا مارو پلو نوں پھرا رسول خدا دے ۔
بھڑکی آتش اتے پانی پا رسول خدا دے ۔
پربت کیونکر والے آ ولا رسول خدا دے ۔
زما حیدر ازز دا توں چا رسول خدا دے ۔
3. الف-اضل الست دی یاری لگی
الف-اضل الست دی یاری لگی،
رہی ہیر یتیم دی اے ۔
اساں رانجھا وچّ رسولا ڈٹھا،
قسم تے عرض عظیم دی ہے ۔
اوہدے مونڈھے مزمل کمبل بھاری،
ہتھ کھونڈی ہامیم دی اے ۔
الیہیدر رانجھا اج پچھاتا،
اوہ تے ظاہر صورتَ میم دی اے ۔1۔
4. الف-اندر گھنگھٹ دے ماریا ای
الف-اندر گھنگھٹ دے ماریا ای،
ویکھاں گھنگھٹ اتاریاں ہووےگا کیا ۔
تینڈی گندی مہندی اندھیر پایا،
ویکھاں ول اتاریاں ہووےگا کیا ۔
تیغ وچّ میان دو ٹکّ کرے،
ویکھاں دھو اتاریاں ہووےگا کیا ۔
الیہیدر پچھ پیاریاں نوں،
سانوں لا لا لاریاں ہووےگا کیا ۔2۔
5. این-عرش کمبے قول عشقَ دے تھیں
این-عرش کمبے قول عشقَ دے تھیں،
کرسی ہو حیران کھلو رہی ۔
پیا شور سی دوہاں جہاناں اندر،
تدوں چھپّ کے کیتی سی جال وحی ۔
عاشق بے بے تے ن جاندے نے،
نہیں جاندے صیغہ تے امر نہیں ۔
حیدر وارے جائیے انہاں عاشقاں توں،
جنہاں کفر وچوں کیتا ربّ صحیح ۔16۔
6. این-عشقَ دا مشک اولڑا ای
این-عشقَ دا مشک اولڑا ای،
ہیرے سنگھ ناہیں متاں دھا جائی ۔
ایہہ عشقَ مریلڑا شیر خونی،
نیڑے ونجے ناہیں متاں کھا جائی ۔
سودے دلاں دیاں نوں ہتھ ن گھتّ ہیرے،
متاں ہتھاں تے جان وہا جائی ۔
حیدر اپنا شوہ منا لے،
متاں ڈونگھڑے نیر رڑھا جائی ۔17۔
7. این-عشقَ دی منزل دور سئیؤ
این-عشقَ دی منزل دور سئیؤ،
پنڈ پہاڑاں پٹیاں دا ۔
ایہہ تاں لکھیا مول ن مٹدا ای،
کوئی حرف ملانیاں پٹیاں دا ۔
تیری بے پرواہی تے پھٹیاں میں،
نیہں زخم میرا لایق پٹیاں دا ۔18۔
8. این-عشقَ جنہاں دے خیال پیا
این-عشقَ جنہاں دے خیال پیا،
مسجد چھوڑ کتاباں نوں ٹھپّ گئے نے ۔
کاغذ پاڑ کے چا لویراں کیتے،
قلم توڑ دواتاں نوں کپ گئے نے ۔
اگے قہقہ دیوار دی کندھ آہی،
چھالی مار اتوں سارے ٹپّ گئے نے ۔
رنگن چڑھی وے حیدر رسول والی،
جنہاں رپنا سی سوئی رپ گئے نے ۔19۔
9. این-عشقَ ماہی دی بھٹھی تپدی
این-عشقَ ماہی دی بھٹھی تپدی،
تپدی تے بھاہ بھاہ کرے ۔
عاشق سڑدے تے تڑ تڑ کردے،
باہر عشقَ پیا واہ واہ کرے ۔
سلیمان بھٹھیاری دا بھٹھّ جھوکے،
اتے رنگ مچیانی ویاہ کرے ۔
جنہاں اپنی آپ ماریہ وے حیدر،
تیری جنت دی کی پرواہ کرے ۔15۔
10. بے-بابل اساڈے نے ونج وہاجیا
بے-بابل اساڈے نے ونج وہاجیا،
مجھیں بھی گھنیاں لئیاں لئیاں ۔
کڑکن کاہ لڑکن بیلے،
شیر بکن وچّ لئیاں لئیاں ۔
ادھی راتیں کوڑے سوتے،
جھل بیلے وچ پئیاں پئیاں ۔
کسے ہوری وی عشقَ کمایا وے حیدر،
کہ چوری کیتی میاں میاں ۔6۔
11. بے-بہت ملامتاں چھڈّ موئیے
بے-بہت ملامتاں چھڈّ موئیے،
جے کر یار دی حاضری لوڑنی ایں ۔
نالے شرم ہیا دی لجّ رکھیں،
نالے نین نیناں نال جوڑنی ایں ۔
دل چاہندا ای گلے لگنے نوں،
نالے گھنڈ کڈھیں مکھ موڑنی ایں ۔
الیہیدر کہندا پرے ونجھ موئیے،
کاہنوں عاشقاں دے دل توڑنی ایں ۔4۔
12. بے-بلن ن لوکاں دی سکیاں نی
بے-بلن ن لوکاں دی سکیاں نی،
کرماں نال بلیندیاں سنیاں نے ۔
اکناں ستیاں شہہ منا لئیا،
اک چاہڑ سیجاں اتے رنیاں نے ۔
اک سوہنیاں دے متھے بھاگ نہیں،
اک کوجھیاں کیسر بھنیاں نے ۔
الیہیدر اﷲ دی ذات کولوں،
کلّ دیاں آساں پنیاں نے ۔3۔
13. بے-بے دی بے نہ وسّ ملاں
بے-بے دی بے نہ وسّ ملاں،
اوہو الف سدھا خم گھتّ آیا ۔
اوہا یار گلوکڑی رات والا،
ہن بھیس وٹا کے وت آیا ۔
سوہنا میم دی چادر پہن کے جی،
کیہا زلفاں دا گھنگھٹ گھتّ آیا ۔
الیہیدر اہا یار پیارا،
ہن احمد بن کے وتّ آیا ۔5۔
14. دال-درشن تیرے نے درش بھلائے
دال-درشن تیرے نے درش بھلائے،
ملاں مفتیاں قاضیاں نوں ۔
سرپھی نحوی بھلّ بھلّ جاندے،
پڑھن مزارع ماضیاں نوں ۔
خط تساڈے دے خط جو ڈٹھیاں،
بھلے بیاز بیازیاں نوں ۔
حیدر یار دے درشن کیتیاں،
بھلے نفل نمازیاں نوں ۔38۔
15. دال-دین ایمان توں سمجھ آپے
دال-دین ایمان توں سمجھ آپے،
میرا دین بھی توں ایمان بھی توں ۔
سکا سہرا کھویش قبیلہ،
ساک بھی توں تے سین بھی توں ۔
تیری کھڑ کھڑ نوبت کھاڑ کریندی،
جھنڈا بھی توں نشان بھی توں ۔
تیری لال لباں تے مٹھڑا ہاسہ،
شیریں بھی توں تے پان بھی توں ۔
الیہیدر یار بجانے والا،
تال بھی توں تے تان بھی توں ۔9۔
16. دال-دل دا گھنگھٹ مشکل کھلھدا
دال-دل دا گھنگھٹ مشکل کھلھدا،
مدد باہج ن کھلھدا ای ۔
لکھ ہزاراں وجن سٹاں،
دل دا راز ن کھلھدا ای ۔
چھپن لکن دے وچ آوے،
شیشہ عینک کل دا ای ۔
حیدر یار گلے وچّ لے کے،
درشن دیندا ملّ دا ای ۔8۔
17. پھے-فکر لگا سوہنے یار سندا
پھے-فکر لگا سوہنے یار سندا،
اتے بند کھلے مینڈی چولڑی دے ۔
ایس عشقَ نے چا بدنام کیتا،
متھے لیکھ لکھے مینڈے بھولڑی دے ۔
جویں ڈنگ جاندا کالا ناگ مینوں،
کنڈل مار بیٹھا وچ جھولڑی دے ۔
حیدر یار تھیں مکھ ن مول موڑاں،
بھاویں ن چڑھساں وچ ڈولڑی دے ۔22۔
18. پھے-فکر ن رہیا تے گھنگھٹ کیا
پھے-فکر ن رہیا تے گھنگھٹ کیا،
تے گھنڈ اٹھاویں او واسطہ ای ۔
مکھ تینڈے دی سکّ اساں نوں،
تے جھنّ ماریں او واسطہ ای ۔
دل اساڈڑا ڈردا جاندڑا،
اتے پکڑ کھلاڑیں او واسطہ ای ۔
جام وصل دا دیویں حیدر،
اتے سینہ چا پھاڑیں او واسطہ ای ۔21۔
19. گین-گمن کراں نالے میں مراں
گین-گمن کراں نالے میں مراں،
میرے یار دی یاری کجھ ہور ہو گئی ۔
اگے یار دے نال پریت آہی،
ہن نال اساڈے انجوڑ ہو گئی ۔
اگے حسن دی متی میں پئی پھراں،
ہن رو رو میں کمزور ہو گئی ۔
الیہیدر اوسے سبھناں سئیاں وچوں،
میں نکمڑی چور ہو گئی ۔20۔
20. ہے-حوراں ویکھ جمال سجن دا
ہے-حوراں ویکھ جمال سجن دا،
سنگدیاں سنگدیاں سنگ گئیاں ۔
اکو نظارہ برائے خدا دے،
منگدیاں منگدیاں منگ گئیاں ۔
چوٹی نوں مکھن تے پیراں نوں مہندی،
رنگدیاں رنگدیاں رنگ گئیاں ۔
ایہہ دوویں زلفاں دا شمس وے حیدر،
ڈنگدیاں ڈنگدیاں ڈنگ گئیاں ۔37۔
21. ہے-ہوش ن چھڈی عشقَ تیرے
ہے-ہوش ن چھڈی عشقَ تیرے،
اس وچ بہت دلگیریاں نے ۔
جنہاں عشقَ دی چولڑی رنگ لئی
انہاں چٹیاں چادراں چیریاں نے ۔
بادشاہاں دے پتر کنگال کیتے،
جنہاں ملیاں چا فقیریاں نے ۔
الیہیدر وے جتھے عشقَ رہندا،
اوتھے رہندیاں نہیں امیریاں نے ۔36۔
22. کاف-کالیاں کڈیاں سوہندیاں نے بیلے
کاف-کالیاں کڈیاں سوہندیاں نے بیلے،
بھوندیاں جھلّ وللیاں نے ۔
وجن ٹلّ تے رڑکن(کھڑکن) ٹلیاں،
عشقَ آوازے تے سلیاں نے ۔
مئیں رانجھے دے ہتھ عشقَ دی کھونڈی
مجھیں ویلے ول ولیاں نے ۔
ماہی باجھوں کون چراوے،
حیدر مہیں کھلیاں نے ۔29۔
23. کاف-کچی کوارڑی میں پھراں
کاف-کچی کوارڑی میں پھراں،
نیہں لا بیٹھی نال راہیاں دے ۔
راہی لدّ گئے مینوں چھڈّ گئے بیلے،
ڈھونڈ تھکی نال ماہیاں دے ۔
لاواں بھاہ میں سووے(سوہے) ساویاں نوں،
چوڑا بھنّ سٹاں نال باہیاں دے ۔
حیدر ونج کے پچھ کواریاں تھیں،
کی بیتی اے نال ویاہیاں دے ۔27۔
24. کاف-قدماں میں تیریاں دی خاک ہوواں
کاف-قدماں میں تیریاں دی خاک ہوواں،
ایویں آ پیاریا بسملا ۔
دمدم مینوں تیرے دیکھن دا رہندا،
چا پیاریا بسملا ۔
اکھیں فرش کیتیاں تیرے ویکھنے نوں،
بیٹھے جا پیاریا بسملا ۔
الیہیدر کہندا کدے سکدی نوں،
گلے لا پیاریا بسملا ۔24۔
25. کاف-کاپھر ہوئیاں سوہنے یار پچھے
کاف-کاپھر ہوئیاں سوہنے یار پچھے،
ملاں دھکیں نماز پڑھاوندے نے ۔
دین مذہب نہیں کوئی عاشقاں دا،
تسبیح توڑ جنجو گل پاوندے نے ۔
عاشق سجدہ کردے بتّ یار دے نوں،
لوک مکے نوں سیس نواوندے نے ۔
حیدر وارے جائیے انہاں عاشقاں دے،
جہڑے کفر وچوں شہہ پاوندے نے ۔31۔
26. کاف-کپر دے بیڑے تے میں چڑھی
کاف-کپر دے بیڑے تے میں چڑھی،
میرا بیلی اتے ول کوکدا ای ۔
اوسے بیلی تے اوسے کندھی،
مجھیں نوں پیا ہوکدا ای ۔
چوچک باپ دے گھر گھاڑ گھڑیندے،
بھاہ سنیارا پھوکدا ای ۔
ہیرے نوں پانی چلیئیں وے حیدر،
دھمی نکارڑا کوچدا ای ۔28۔
27. کاف-کڑیاں دی کڑ کڑکئی نی سئیؤ
کاف-کڑیاں دی کڑ کڑکئی نی سئیؤ،
ایہہ کڑیاں کلیجے وچ اڑیاں کڑیاں ۔
اک آپ ظالم دوجا کڑیاں ظالم،
تیجا زالماں دی پیریں چڑیاں کڑیاں ۔
ایہہ چھنکار کلیجے نوں پا جاندا،
کسے ظالم سنیارے نے گھڑیاں کڑیاں ۔
الیہیدر وے تینوں کیوں ن ساڑن جہڑیاں
اگے کٹھیالی وچّ سڑیاں کڑیاں ۔26۔
28. کاف-کڑیاں کڑیاں چھن چھن چھنکن
کاف-کڑیاں کڑیاں چھن چھن چھنکن
دل اساڈڑے نوں کھسدیاں ۔
وانگ عنا الہد ذکر ربانے،
پون گھنگھوراں رس دیاں ۔
یا وت ٹلی دوویں رڑکن،
کوچ دیاں خبراں دسدیاں ۔
حیدر ویکھکے حالَ میرے نوں،
تاہیئیں کھڑ کھڑ ہسدیاں ۔30۔
29. کاف-قہر دی نظر ن ویکھ پیارے
کاف-قہر دی نظر ن ویکھ پیارے،
کر ٹھالا تے مویاں نوں مار نہیں ۔
کوہندا موہندا پھریں جگّ سارے تائیں،
تیرا کون بنا کوئی کار نہیں ۔
تیریاں اکھیاں ڈاہڈیاں ترکھیاں نے،
ایسی ترکھی تاں کوئی تلوار نہیں ۔
عاشق کٹھے معشوق وے حیدر،
عزرائیل آون درکار نہیں ۔23۔
30. کاف-کجھ نہ کجھ میں جاندی ساں
کاف-کجھ نہ کجھ میں جاندی ساں،
ایس عشقَ بلا چا کجھ کیتا ۔
میری بکل وچوں اک شینہ پیا،
اوس مار نہ'را چا کجھ کیتا ۔
'الستُ بربکم' سنیا دل میرے،
اوس سندیاں ای چا کجھ کیتا ۔
الیہیدر ملیا سوہنا یار مینوں،
اس ملدیاں ای چا کجھ کیتا ۔25۔
31. کاف-کجھ ن ساں کجھ تھی پئیاں
کاف-کجھ ن ساں کجھ تھی پئیاں،
صد کن دی پھدّ(سدّ) اٹھائیاں میں ۔
'عنا آنت' اگے ہیساں،
اتے پکڑ الست نوائیاں میں ۔
'سمم بکمم امی' ہیساں
اتے طوطے وانگ بلائیاں میں ۔
حیدر راز اوسے نوں مالم،
جس قدرت نال بنائیاں میں ۔32۔
32. کھے-کھلک خدا دی علم پڑھدی
کھے-کھلک خدا دی علم پڑھدی،
سانوں اکا متالے یار دا اے ۔
جنہاں کھولھکے عشقَ کتاب ڈٹھی،
سیگے سرف تے سبھ وسار دا اے ۔
جنہاں یاراں دے نام دا سبق پڑھیا،
ایتھے جائے ن صبر قرار دا اے ۔
حیدر ملاں نوں فکر نماز دا اے،
انہاں عاشقاں طلب دیدار دا اے ۔7۔
33. میم-مرزا مست وصال دا اے
میم-مرزا مست وصال دا اے،
کرے جان سدکڑے صاحباں توں ۔
رونا صاحباں حالَ وے حالَ اساں،
گھول گھتیؤں صاحباں توں ۔
اساں آہی سکّ چروکی،
تیغاں نال کپیؤں صاحباں توں ۔
اونہاں اکھیاں اگے بیڑی تھیون،
صدقہ تھیؤں صاحباں توں ۔
خواب بہانہ مطلب سارے،
جیؤ وریؤں صاحباں توں ۔
مرزے بھاہیں لاواں حیدر،
وار سٹیؤں صاحباں توں ۔34۔
34. میم-محمد کن بنایا
میم-محمد کن بنایا،
کن بنایا وحی او یار ۔
اربہ انوسار بتّ بناکے،
وچّ اوہدے وڑ بہیں(بہیں) او یار ۔
میں ہاں لوہا توں ہیں پارس،
نال اساں ذرا کھہیں او یار ۔
الیہیدر ایہہ گنج وحدت والے،
بسّ وی ہوندے نہیں او یار ۔33۔
35. رے-رکھ ملاں کنز قافیئے نوں
رے-رکھ ملاں کنز قافیئے نوں،
ایتھے منیئے تے کنیئے دی جا ناہیں ۔
ایتھے عشقَ دا مصلیٰ کھلھدا اے،
پڑھ آئتاں بس سنا ناہیں ۔
اساں عشقَ دے کائدیوں سبق پڑھیا،
ملاں ہور کوئی وعدہ پا ناہیں ۔
حیدر مذہب رنجھیٹے دے ہو رہیاں،
ایتھے کھیڑیاں دی کوئی وا ناہیں ۔10۔
36. سین-سٹھّ میں ہار سنگار لائے
سین-سٹھّ میں ہار سنگار لائے،
طوق یار والا گلیں پانیاں میں ۔
وے میں ہاں کتی لونگی ناؤں میرا،
نت در تے آ ہوکانیاں میں ۔
درکار دیویں کائی عذر نہیؤں،
توہے توہے کریں بھنی آنیاں میں ۔
حیدر یار دا در ن مول چھڈاں،
توڑے بھانیاں توڑے نہ بھانیاں میں ۔12۔
37. سین-سوال جواب تھیں سوئی چھٹے
سین-سوال جواب تھیں سوئی چھٹے،
جہڑے عشقَ دی تیغ شہید ہوئے ۔
جا کے پھل پئے نے فوج اماماں والی،
اوہ تاں اک دیدار خرید ہوئے ۔
عالم تے فاضل شاگرد انہاں دے،
کجھ پیر تے کجھ مرید ہوئے ۔
جنہاں عشقَ دی مرض ن لدھی او حیدر،
اوہ پھرؤن بزید پلید ہوئے ۔13۔
38. سواد-سبرد نہیں آؤندا اکھیاں نوں
سواد-سبرد نہیں آؤندا اکھیاں نوں،
در یار دے روندیاں رہندیاں نے ۔
میرے ماہی دا نت دیدار منگن،
گھڑی پلک فراقَ ن سہندیاں نے ۔
جدوں سوہنیاں دی دسّ نہیں پیندی،
وانگو اڑدے بدلیں لہندیاں نے ۔
حیدر بال کے چکھا پریم والی،
ملّ راہ مشوکاں دا بہندیاں نے ۔39۔
39. واؤ-ویکھاں حسن جمال انہاں سوہنیاں دا
واؤ-ویکھاں حسن جمال انہاں سوہنیاں دا،
کیا کجھ ہتھ ن آوندا ای ۔
ن اوہ رنگ ن صورتَ،
پر کھبسورتاں تھوں اٹھ دھاوندا ای ۔
جے وت ہووے اکھیاں کیوں،
گل نرگس بھاہ ن لاوندا ای ۔
جے وت ہووے پلکاں،
کیوں ن ڈنگڑا خار سہاوندا ای ۔
جے وت ہووے زلف سیاح،
کیوں، کالڑا ناگ ڈراوندا ای ۔
اوہو بیرنگا حیدر آکھ نہیں،
کوئی لوہڑا کنج سناوندا ای ۔35۔
40. زے-زلف تیری کالی ناگنی اے
زے-زلف تیری کالی ناگنی اے،
دوروں ویکھ یتیماں نوں ڈنگدی اے ۔
بھکھی ناگنی تے لہو عاشقاں دا
ذرا پیونوں مول ن سنگدی اے ۔
پی پی جاوے بس ن کرے،
جند جان پیار تھیں منگدی اے ۔
الیہیدر پیارے دا سایہ ڈاہڈا،
جیندی شوخی تے چال پتنگ دی اے ۔11۔
41. زوئے-ظاہر کارن اساڈے دی، لکھیا
زوئے-ظاہر کارن اساڈے دی، لکھیا،
'ربّ علم نشرہ' ۔
ابراہیم چکھا دے ویلے کہندا،
'ربّ علم نشرہ' ۔
موسیٰ وقت کلام الٰہی کہندا،
اوہ توں 'ربّ علم نشرہ' ۔
ہور سبھے داعوے جھوٹھے حیدر،
شان رسول علم نشرہ ۔14۔
This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago.
Public domainPublic domainfalsefalse