شیرین و خوسرەو/108

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
شیرین و خوسرەو  (1735)  by خانای قوبادی
108. عاشق شدن شیرو به شیرین و آغاز بنا نهادن قتل پدرش
شێرۆ پەی شیرین دنیا کەرد بە شەو ساو خەنجەر دا پەی قەتڵ خوسرەو
ئاوەرد بە خاتر پەی قەتڵ بابۆش زەبت کەرۆ شاهیش هەم شیرین بانووش
هیچ خاستەر نیەن جەی کارە کەردەن بابۆم خاستەرەن، یا وێم بە مەردەن
خوسرەو غەڵتان کەم بە زەرب خەنجەر بیاووون بە وەسڵ شیرین دڵبەر
هەمی تا بە کەی خەم خۆراکم بۆ چون جوغدان دایم تاکا تاکم بۆ
خێزا و کەمەر بەست پەی قەتڵ خوسرەو کەمین کەرد پەرێش بە ڕۆژ و بە شەو
ڕوژان سان سەف نە دیوانش بی شەوان کزمەچی و پاسەبانش بی
چەند شەو کەمین کەرد نە قەسر و حەسار ئێشکچی وەنەش مبی خەبەردار
هەرچەند بە پارێز مشی بە ئەندێش نۆبەدار شەو فرسەت نەدا پێش
نە قەسد بابۆش شەوان تا سەحەر نە شیرین خەیاڵ، نە خوسرەو خەبەر
نەزاناش کەشتی شکستشانەن ئەژدەهای بەی تەور نە قەسدشانەن
یەک ڕۆ فکرش کەرد ئەبلەی خەیاڵ خام کزمە و کێشکچی تەڵەب کەرد تەمام
ئامان سەرهەنگان نۆبەدار شەو یەک یەک بە شێرۆ سوجدە بەردشان
سەفدان نە حوزوور شێرۆی ستەمگەر دەسە بەستە و ئەدەب مدران وەرانوەر
مدران بە خدمەت خاسە غوڵامان وستن با وەردا سەرشان ب دامان
جە سام شێرۆ ملەرزان بە تاو چون وەڵگ درەخت نە تاقان ئاو
شێرۆ وات یاران مزاندێ چێشەن واچوون واتەی وێم خاترم ڕێشەن
شەرح حاڵ وێم مواچوو پێتان ئێوە مزاندێ بە بەخت وێتان
کەرین مەسڵەحەت بە کار وێمان بەڵام بەر نەشۆ با نە دلێمان
هەرکەس گوفتارێ لێش حاسڵ ببۆ «اَصلاً» جە دەستم خەڵاس نمەبۆ
ئیلتیجام ئێدەن ڕۆحم شی وەبەر دەخیلم پێتان دەردم دەوا کەر
بویندێ ڕەنگم زاهیرەن لێتان نا عیلاجمەن مواچوون پێتان
وەرنە دەرد دڵ ئەر کاری نەبۆ کارێ بەی وێنە کەی جاری مبۆ
ئەگەر دەرد جە دڵ نەبۆ کارگەر کێ کەرد قەسد باب، زینا بە مادەر
بەڵێ من زامان جەرگم مدۆ چڵ پێکیای پەیکان شیرینم بەدڵ
دڵ بەندەن بە دام شیرین دڵبەر زەدەی ئێش و نێش بە مەودای خەنجەر
خەدەنگ موژان دیدەی سێوەنگیش پێکان نە جەرگم خار خەتەر ڕێش
خەدەنگ ئەبرۆش نە دل کاریگەر نێشش نێش مدۆ چون نێش ئەژدەر
هەرچەند نە دەروون خەیاڵم کەردەن نەداروون عیلاج بە غەیر جە مەردەن
پۆسە پێم کەردەن بە مەردەن شادم مەر مەردەن بەرۆ فکرش جە یادم
ئەوەند سزا کێش سیاسەت بارم کۆتەرەی زوخاڵ ئاوەسووی نارم
یەقین بە هیچ ڕەنگ نمەبۆم دەوا عیلاجم نیەن جە ئانە سیوا
ئەر ئانە نەبۆ دەردم نیەن چار لابوددم بدەم حەلق وێم بە دار
واچوون ڕاست وێم سەودای ڕۆژ و شەو کەردەنم بونیاد پەی قەتڵ خوسرە
بشوون پارەکەم جەرگش بە خەنجەر بیاووون بە کام شیرین دڵبەر
تا ئیسە بە شەو ئامانم سەد جار کەزنەچی وەنەم بیەن خەبەردار
نۆبەی نۆبەدار حازر باش شەو ناستەن بیاووون بە گیان خوسرەو
بیاووون بە یۆرت یاتاخ پەروێز جەرگش هۆردڕوون بە ئەڵماس تێز
تاجش نیگوون کەم، تەختش بدەو باد بە وەسڵ شیرین خاتر کەروون شاد
خەیاڵێ بەی تەور نە دڵ بەردەنم جەو بۆنە ئێوە تەڵەب کەردەنم
ئیلتیجام ئێدەن فەرسەت بدەن پێم بیاووون بە کام دلارام وێم
خوسرەو بە خەنجەر جەرگش پارە کەم جە تەخت شاهییی وێش ئاوارە کەم
تاج و تۆمارش کەروو سەرنیگوون غەڵتان کەروون بەرگ سەرتاپاش بە هوون
ئەوسا جەودما سەوگەند بەو سەنەم بتخانەی فەرەنگ بنمانۆ پەنەم
شەرت شێرۆ بۆ بەو فکر و خەیاڵ نەبۆ لازمم زەڕ و گەنج و ماڵ
نە تەخت و نە تاج، نە دێبا و درەم نە دانە و گەوهەر، نە گەنج حەرەم
تەمام بە لاماڵ بدەروون پێتان مبەخشوون هەر یەک بە قەدەر وێتان
کەرووتان جە گەنج ساحێب نان و خوان سەردار و سوڵتان ساحێب سوپا و سان
خەزێنەی خوسرەو لێتان بەش کەروون وێچم دڵ بە وەسڵ شیرین وەش کەروون
دین دڵبەرم بە تۆ کافیەن زوخاو زامان دڵ پێ شافیەن
ڕازیم من بە کەسب گەدا و دەروێشی شەرتەن جە شیرین ببۆم دڵ وەشی
واتش بە یاران کزنەچی تەمام ها واتم پێتان باقی «وَالسَّلام»