شانتمئی
گھوڑا عقل دا بیڑ دماغ میرا،
تریا جدوں مضمون دی بھال اندر ۔
ڈٹھے جیٹھ مہینے بھٹھّ لوندے،
جھاکی تھلاں دی پھری خیال اندر ۔
باہاں لمیاں کر کر وین پوندی،
ڈٹھی اک مٹیار اس حالَ اندر :-
مچھی وان بریتے تے پئی تڑپھے،
پھسی ہوئی سی کرناں دے جال اندر ۔
ہے ایہہ سجری سجری کوئی لاڑی،
گانا، مہندی پئے شگناں دے دسدے سن ۔
جیوں جیوں ہاڑے اوہ دکھاں دے گھتدی سی،
تیوں تیوں زررے پئے ریت دے ہسدے سن ۔
بلاّ لوء دا چلیا اک ایسا،
کنکے ریت دے اڈ اڈ اون لگے ۔
سرمیں والیاں اکھیاں وچّ پے کے،
اوہدے بھا ہنیر کجھ پون لگے ۔
سڑی بالڑی بولی اوہ دجھن ہو کے-
'کاہنوں تتی نوں تتیو ! تون لگے ؟
دسن جوگے نہیں پنوں دا راہ جیکر،
مینوں انی بھی کیوں ہو بنون لگے ؟'
زررے چمک کے روہ دے نال بولے :-
"ورلے لبھدے پریت نبھون والے ۔
آ نی سسیئے ! تینوں وکھال دیئیے،
اسیں سچ دا عشقَ کمون والے ۔
اوہ ویکھ نی جنہاں دے گھراں اندر،
لچھمی ورگیاں رہندیاں باندیاں سن ۔
ایہہ تاثیر سی جنہاں دی نگاہ اندر،
چڑھاں واہن بھی سونا ہو جاندیاں سن ۔
پا کے بیڑیاں پر اپکار دیاں،
جنہاں کھچّ کے سنگتاں آندیاں سن ۔
سدا ورت سی جنہاں دے سدا کھلھے،
بھکھے آپ تے خلکتاں کھاندیاں سن ۔
رتا ویکھ خاں کس طرحاں جھلدے نے،
پئے دکھ تے دکھ سکھمنی والے ۔
وان پھلیاں دے کھڑ کھڑ ہسدے نے،
تتی ریت دے وچ بھی کنی والے ۔
رام داس گر پیارے دے چن اتے،
ہندے ظلم پئے کیڈے ہنیر دے نے ۔
لوہے لاکھڑی تپی ہے لوح ہیٹھاں،
اتوں ریت تتی پاپی کیردے نے ۔
اودھر ظلم ایہہ ہندے نے ظالماں دے،
ایدھر صدق ایہہ گورو جی شیر دے نے ۔
تتی لوح نوں سمجھکے مرگشالا،
مالا پیارے دے نام دی پھیردے نے ۔
ایہہ اوہ ولی نے جنہاں دی دید کارن،
میاں میر جہے پیر بھی آنودے سن ۔
ایہہ اوہ شہنشاہ جنہاں دے چرن اندر،
اکبر جہے آ سیس نوانودے سن ۔
جویں جویں نمرود دی چکھا وانوں،
بھامبڑ لوح ہیٹھاں بلدا اگّ دا اے ۔
کڑھ کے پتّ وانوں تیوں تیوں آکھدے نے :-
مٹھا بھانا پیارے دا لگدا اے ۔
جیوں جیوں دیہہ پوتر دا لہو سڑدا،
تؤں تؤں آتما دا دیوا جگدا اے ۔
لکھاں ظلم سریر تے پئے ہوون،
ہنجھو اک نہ اکھیؤں وگدا اے ۔
پرلو تیک ہے پنتھ ادھین سارا،
پنچم گورو دیاں میہربانیاں دا ۔
دکھ جھلّ کے اپنی جان اتے،
راہ دسّ گئے جیہڑے قربانیاں دا ۔
میاں میر جی آکھدے گورو صاحب،
ویکھ سکاں نہ اتیاچار اندر ۔
ہووے حکم تاں ہون برباد ظالم،
لگے اگّ دربار سرکار اندر ۔
عاشق صادق ایہہ آکھدے پیر پیارے،
سدا رہنا نہیں ایس سنسار اندر ۔
لیکے سیس بھی ہووے جے یار راضی،
تاں بھی کھٹی اے ایس وہار اندر ۔
عاشق آہ بھی مونہوں ابھاسرے نہ،
ہو کے راضی رضا تے بہہ جاوے ۔
منزل پریم دی ہندی اے کٹھن ڈاڈھی،
کرکے "سی" ادھواٹے نہ رہِ جاوے ۔
سسی پچھیا ریت دے زرریاں نوں :-
'دسو پھلّ ایہہ کیہڑے پروار دا اے ؟
ابراہیم وانوں چڑھ کے چکھا اتے،
مزہ لٹدا پیا گلزار دا اے ؟
ردھی سدھی گریائی دا بل ہندے،
پیا دکھ تے دکھ سہاردا اے ؟
لکھاں پنوں جے ایس توں کراں صدقے،
تاں وی ملّ نہ ایہدے دیدار دا اے ؟'
زرے نکلکے اکھیؤں، حالَ سارا،
شانتمئی 'اتار دا کہن لگے ۔
ایدھر سسی وچاری دے نیتراں 'چوں،
وانگ راوی دے اتھرو وہن لگے ۔
"سیوادار بھی جنہاں دے جگّ اندر،
رتبے خاص لقمان دے پانودے نے ۔
مار ٹوکری غار دی روگیاں تے،
کندن ورگیاں دیہیاں بنانودے نے ۔
ترن تارن ہے صاف گواہ نالے،
کوڑھی پنگلے وی گیت گانودے نے ۔
روندے آؤندے ڈولیاں وچّ پے کے،
گھریں ہسدے ہسدے جانودے نے ۔
شبداں بانیاں دی بدھی بیڑ پیاری،
ایہناں "گورو گرنتھ" کتاب اندر ۔
پنچم گورو مہاراج اے "شرف" جنہاں،
سومے امرت وگائے پنجاب اندر ۔"
|
This work is now in the public domain in Pakistan because it originates from Pakistan and its term of copyright has expired. According to Pakistani copyright laws, all photographs enter the public domain fifty years after they were published, and all non-photographic works enter the public domain fifty years after the death of the creator. | 
|