دیوانی وەفایی/ب

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
دیوانی وەفایی  (1902)  by وەفایی
پیتی ب

1[edit]

بۆ لەبی جانان –بە چاوت– من ئەوا بوومە کەباب دوستان ساقی کجا تا دردهد جام شراب؟
شەو بە ڕۆژ ئاڵاوە یا سونبول لە دەوری بەرگی گوڵ؟ یا پریشان گشته بر روی تو زلف پر ز تاب؟
تا بزانن ڕۆژ و شەو هەردوو لە لایەک دێنە دەر زلف و روی خود عیان کن بر فکن بند نقاب
زەوقی خەندە و شەوقی جیلوەی تۆیە حەیرانم دەکەن شهد و شکر بین که ریزد از تکلم آفتاب
ماچی لێوت ئەو دەمەی خۆشە کە بێیە پێکەنین خوش بود گل بشکفد بلبل شود زو کامیاب
مەوجی گریانم گەیشتە ڕووی و چاوی لێ نەکرد سیل بر گلشن زد و نرگس نمی‌خیزد ز خواب
لەو دەرە مەمکوژە چونکە شێتی زولف و ڕوویی تۆم عاشقم صید حرم، سودایی و مست و خراب
قەت بە مفتی دامەنێ ئیدی وەفایی فرسەتە گوشه‌ی گلزار و، جام باده و، بانگ رباب