دیوانا مەلایێ جزیری/ح

by مەلایێ جزیری

←قافییا ج

دیوانا مەلایێ جزیری  (1630)  by مەلایێ جزیری قافییا ح

قافییا خ→

پوڕ مەکە ئسرافێ د قەتلێ موباح

پوڕ مەکە ئسرافێ د قەتلێ موباح	«سَفكُ دَمِ الْعاشِقِ مالا يُباح»
سینە ب دەستێ خوە موبارەک ڤەکە	«تَعْرِفُ كَمْ فی كَبَدی مِن جِراح»
دل ژ هەوایا تە و فکرێن د هوور	«فی لُجج بَيْنَ هُبوبِ الرَياح»
عشق گها کێ و ل عەقلێ خوە ما	«يَفْتِكُ بالْعاشِقِ حُسنُ الْمِلاح»
دێ دو سیەهـ سورمەیێ چەهڤێن خوە کت	خاکێ رەهێ یارێ سەبا هەر سەباح
تۆز و غوبارێن سەحەرێ بەر چەمەن	«قَدْ نَشَرَ الطّيبَ و بِالْمِسْكِ فاح»
فێرس و ڕمباز گهان یەک ب تیر	«أحْمَد فی البينِ قَتيلُ الرِماح»
«بوسه‌زنان هر که بر آن آستان»	«مكن من جبهته لا براح»
«حلِّ لَهُ القتلُ بِشَرْعِ الْهَوی»	«مَنْ كَشَفَ السرَ وَ بالسر باح»
حوسنێ ئەدایا تە مەلا هەر کێ دی	«صحَّ لَهُ أنكَّ عَيْنُ الْفِصاح»

حەیف د قەیدا خاک و گل بت عارفێ چالاک رووح

حەیف د قەیدا خاک و گل بت عارفێ چالاک رووح	دێ موجەررەد بت کو پەرتەو دت ژ نوو ئەو پاک رووح
قەیدێ خاک و گل نەبت دا بێ حجاب و پەردە بی	مسلێ بەدرێ جارنان تێخت خوسووفێ خاک رووح
شەمعێ سەر نوور نادرت گەر ئەو نەکت پەرهیزێ دل	زەوقێ جاما عشقێ ناکت گەر نەکت ئمساک رووح
دل ب تایەک نێرگزان دە، نازکەک تەروەندە دە	گول دکن تەشبیهی خاران هەر خەس و خاشاک رووح
جامێ عشقێ پاکێ رووحانی تەهوورا باتنە	شەووشی و هەر وە ما حەتتا ئەبەد ناپاک رووح
هەیئەتا کەیف و کەمێ بێ کەیف کەیفا عارفە	دێ بمینت گەر نەبت ناچار بێ تەریاک رووح
دێ ب گولزارا جەمالا سەبزەپووشان وێ چ بت	ئێ د مهرێ دا نەبت دل پارە پارە چاک رووح
بەر ژ جان دەرراکەیەک ڕەوشەنتەر و والا دڤێت	سوورەتێ حوسنا موقەددەس دا بکت ئدراک رووح
گەر خەبەرداری ژ سڕڕا «كُنت كنزاً» گوهـ بدێر	دا ب سەد نوورێ بەیان کت مەعنەیێ «لولاك» رووح
لامعێ سڕڕا تەجەللی سەر ل توورێ دل ددت	زەبت ناکت وێ مەجالێ سەد هەزار ئەفلاک رووح
هەردو ئیلانێن تە دی من تەوقێ گەردەن کر مەدام	دا مە هەر بێتن تەبەسسوم وەی گولا زەححاک رووح
جەوهەرێ حوسنێ ئەدا تەنها دبت مەقبوولێ تەبع	گەر نە سەیقەل دت ب نوورێ عشقێ وەک حەککاک رووح
دێ ب ڤی ئەنداز و تەرزی کەی ببت سحرێ حەلال	گەر نە بالا تەبع بت وەک پەهلەوان چالاک رووح
دل ب ڕم ئاڤێهت وە لێ بار کری قەوسێ شەڤی	دێ بدت بەر گەزمەیان بێ سووج ئەو سەففاک رووح
شەهسوار ئیرۆ کەمەند ئاڤێهتنە قەلبێ مەلێ	بەند ناکت غەیری فتراکا تە سەد فتراک رووح

عشقێ کو بدن ب یەک دوو ئەرواح

عشقێ کو بدن ب یەک دوو ئەرواح	پەیوەستە دڤێ ب هەڤ بن ئەشباح
جان و جەسەدان کو ئتتحادە	«و الْماءُ لَهُ المِزاج بالراح»
وەسلا تە ل جان و دل حەیاتە	«مَنْ ذاقَ مَرارَةَ النَّوی طاح»
تەنها نە د سینە من خەدەنگن	«مِنْ لَحْظِكَ فی القلوبِ أرْماح»
پەروین ژ شەفەق سەحەر خویا بوون	«لا بِدعَ وَ فيهِ مِنْكَ مِصْباح»
«لَوْ مِستَ مِن الهوی كَبان»	«لا بِدعَ وَقَدْ تَميدُ أرواح»
هەر شام و سەحەر ب دەستێ خووبان	«من خمرتنا تدور أقداح»
«إفْتحْ بِلِقاكَ قُفْلَ قَلْبی»	«فالْقَلْبُ لَهُ لِقاكَ مِفْتاح»
سەییاح مە دین د خەلوە ئیرۆ	ئەللاهـ کو چ خەلوە و چ سەییاح
بەرقێ کو ڤەدا ژ بەر نقابێ	«و اللامعُ مِنْ سَناهُ قَدْ لاح»
قەوس و قوزەحان نومان ژ بالا	«و الْعَنْبَرُ مِنْ شَذاه قَدْ فاح»
ئایینەیێ دل مەلا جەلا دە	«مِنْ طَلْعَتِهِ فَقد صَفی الرَاح»