Тележурналист
Владислав Листьевты үлтереүсегә
Журналистан ҡурҡҡан инең –
Хаҡлыҡ алды боғаҙыңдан,
Сыға алмай тулай йәнең
Ғәрлек, хаслыҡ тоҙағынан.
Һин: “Аҡса!”- тип ымһынғанда,
Владиславтар туҙан йотто,
Ҡәләм менән тырыштылар
Һүндерергә ҡупҡан утты.
Һинең ҡулда автоматтыр –
Аҙым һайын үлем сәсә,
Һин – мәйетһең, тере көйө,
Ә Листьевтар һаман йәшәй!
Журналистың тәне гүрҙә,
Йәне, һүҙе йөрәктәрҙә...
Тиңһеҙ алыш...
Эй, бахырҙар,
Ҡойроҡтары Үҙәктәрҙең.
Һин атҡанда бер йөрәккә,
Мең йөрәктә нәфрәт артты,
Журналистың тик бер һүҙе –
Мең һүҙ булып кире ҡайтты.
Һеҙ ҡыйырға маташмағыҙ
Журналистар ғүмерҙәрен,
Һүҙ – мәңгелек!
Ул үлгәнсә
Һеҙҙең йөрәк күмерләнер!
