БАҲРАМАНД \ф. ^ — омадли; ше-рик; фойда олувчи; роҳатланувчи] Баҳра олган; бирор манфаат, фойда кўрувчи. Оламда нимаики бўлса, қуёшдан баҳраманд, унга интилади. М. Жўра, Қуёшдан нур эмганлар.
Баҳраманд бўлмоқ Баҳра олмоқ; бирор фойда, наф кўрмоқ. ..мен бир ҳафтада олти таклама этик тикиб, сиздан олти сўм баҳраманд бўламан. С. Айний, Қуллар. Шеъ-риятни ҳар ким иқтидорига яраша тушунади ва унинг бойликларидан ўзича баҳраманд бўлади. Газетадан.