Słownik geograficzny Królestwa Polskiego/Druhowa
[ 165 ]Druhowa, Druchowa, wś, pow. rówieński, z kaplicą katolicką parafii Bereżne. Pięknie zabudowana. O wsi tej pisze p. T. J. Stecki w Wieku, 1879, Nr. 187: „Sioło to założył około 1637 r. na gruntach chołopskich, starosta czerwonogródzki Daniłłowicz, mąż ostatniej Siemaszkówny z linii panów na Chupkowie a założył je choć Chołopy były tylko zastawą jego żony. To też przy procesie z Czartoryskimi, choć ci ostatni utrzymali się przy Chłopach. Druhowa jednak z zastawy przeszła na własność Daniłłowiczów. Podług taryffy 1676 roku, podanej przez Mikołaja Daniłłowicza, podstolego kor., osada ta liczyła wszystkiego tylko chat cztery, później dopiero duża wieś tu stanęła. W roku 1790 Tomasz Jabczarski, łowczy trębowelski, który pośredniczył w układach o klucz Bereżeński między snkcessorami Daniłłowiczów i Korzeniowskim, w nagrodę za swe trudy dostał od tego ostatniego, z klucza bereżeńskiego Druhowę. Po śmierci Jabczarskiego, bezpotomnie zmarłego, siostra jego, będąca za Jankowskim, oddziedziczyła po nim Druhowę, a syn jej Aleksander posiadał ją do ostatnich czasów. Wspomnieliśmy tu łowczego Jabczarskiego, o nim więc parę słów się należy; była to bowiem postać bardzo wybitna w ostatnich latach ubiegłego i w początkach bieżącego stulecia na Wołyniu. Szlachcic dorobkowicz, sprytny, układny, dworak, był to słynny szyper na Wołyniu. U bogatych panów tutejszych, jak Lubomirscy z Równego, Stecki z Międzyrzecza, Walewski z Tuczyna, ogromnemi partyami zakupywał pszenicę, za którą w ostatnich latach zeszłego stulecia płacił po dukacie za korzec. Cena to była na owe czasy niesłychanie wysoka; pomimo to Jabczarski robił na tem wyśmienite interesa. Sam bowiem, na własnych galarach spławiał ją do Gdańska i brał za nią po 7 dukatów. Dla łatwiejszego zaś zbytu, dwie trzecie brał gotówką, a resztę towarami, które korzystnie potem na Wołyniu spieniężać umiał. Sława obrotów Jabczarskiego obudziła z czasem zazdrość w niektórych okolicznych właścicielach, którzy próbowali sami spławiać swe produkta. Tego jednak co przemyślny łowczy potrafił, nie umieli dokazać drudzy, a gdy w rezultacie straty poniośli, wrócono do pośrednictwa Jabczarskiego, którego sława zdwoiła się jeszcze wówczas.“
 
|
This work is in the public domain in the United States because it was first published outside the United States prior to January 1, 1929. Other jurisdictions have other rules. Also note that this work may not be in the public domain in the 9th Circuit if it was published after July 1, 1909, unless the author is known to have died in 1953 or earlier (more than 70 years ago).[1]
This work might not be in the public domain outside the United States and should not be transferred to a Wikisource language subdomain that excludes pre-1929 works copyrighted at home. Ten utwór został pierwszy raz opublikowany przed dniem 1 stycznia 1929 r., i z tego względu w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej znajduje się w domenie publicznej. Utwór ten nadal może być objęty autorskimi prawami majątkowymi w innych państwach, i dlatego nie zaleca się przenoszenia go do innych projektów językowych.
|