Page:Renert oder de Fuuss am Frack an a Ma'nsgrësst.djvu/45

- 30 -

De Roude gong de Viischten,
De Brongen daast em no,
De Fiische war e Schellem,
Dat héiert der elo.

E wosst e Plach op Féischent
Beim Staarke sénger Schmëdd,
Dat war mat Aax a Käiler
Gespaalt bis bal an d'Mëtt.

Se koumen un op Féischent,
Um Himmel stoung schon d'Liicht:
Du sot zum Braun de Renert:
Nu Koséng, kuckt gediicht!

Gesitt dir net dat Plach do?
Do läit et bei der Mëscht.
Séng Bascht ass voller Hunneg;
Nu laaft, streckt d'Nues derzwëscht.

Do wäerd der Hunneg fannen
Sou vill ass wéi der wëllt.
'T ass alles datt de Brongen
Vu lauter Freed net brëllt.

E streckt bis iwwer d'Ouren
An d'Bascht den décke Kapp;
E sicht mam Maul nom Hunneg,
E sicht derno mam Grapp.

Du rappt um Käil de Fiischen,
Datt haart säin Ielbou kléckt.
Wupp! ass de Käil heibaussen, --
De Brongen ass gezwéckt.