Wat war et? frot de Bier du,
Dir ousst vläicht iwer d'Mooss?
Beileiwen nee, sot Renert,
'T war Hunneg mat der Ros.
E Fuuss ass jo kee Barong;
An ass näischt anescht do,
Da muss een Hunneg iessen:
Dee läit mer queesch am Mo.
Wat? Hunneg, sot de Brongen,
Wann ech sat Hunneg wär,
Dann tësch ech nit mam Kinnek!
An iesst dir deen nit gär?
Wann dat ass, sot de Rouden,
-- ech menge, Braun, 't wir Spaass --
Op Féischent weess ech Hunneg,
Nach wuel e Fudderfaass.
O Hunneg! gët mer Hunneg!
Huet du de Bier gesot,
Här Fuuss, ech denken un iech
Beim Kinnek an am Rot.
Zwar fällt de Gank mer
Schwéier, mä Koséng, iech zuléif,
Wat géift dir vu mir denken,
Wann ech net mat iech léif?
Sou sot de Fuuss. Se gungen
Eenzock op Féischent lass.
Dat läit eng hallef Stënnchen
Vum Renert séngem Schlass.
