fanfaronadi. E se la Esperantisti tale ne agas, ni tale agos, por salvar la ideo di L I. de la grava danjero, a qua expozas ol sa fanatika e tro hastoza partiani. On vidas, quante malprudenta e malsaja esas la opiniono di ca su-dicanta « praktika » homi, qui, zorgante nur pri agado e propagado, malprizas la teorio e la teoriisti, oblivyante ke la teorio devas sempre preirar e lumizar la praktiko.
L’Espérantiste, revue officielle le la Société française pour la propagation de l’ Esperanto. — La max malnuva ek la revui nacionala esperantista gardis relate a nia afero la max korekta e prudenta posturo : ol expektis silence e pace la respondo e decido di l’ autoritati, qua havis la responsiveso di la negocii kun nia Komitato, ed ol penis pacigar la spiriti, quin altri semblis intence ecitar per nekompleta o malvera informi.
En la no di novembro, So de Beaufront explikis tre exakte (con povas atestar la membri di nia Komitato) sa « rolo antaŭ la Delegacia Komitato ».
En la no di decembro, il reproduktis la artiklo di So Hodler pri « la nuna necesaĵo », il donis ad ol sa « plena aprobo », dicante ke, quik pos la unesma kongreso en Boulogne, il konsilis establisar riprezentantaro reguloze yurizita di l’ Esperantistaro. Fine il konstatis, ke « ni estas en anarkio », ke « neniu havas nun la rajton paroli je l’ nomo de l’ internacia anaro Esperantista » ed indikis « la danĝero vidi privatajn kaj senrajtajn influojn aŭ bonvolojn agi en demandoj postulantaj regulecon kaj rajtecon ».
En januaro, So de Beaufront ripetis sa aprobo, precizigante sa opiniono; il tute ne deziras direktanta komitato, sed nur riprezentanta komitato por la extera relati di l’ Esperantistaro.
En februaro, il redaktis longa artiklo pri rajtigita reprezentaro, di qua la konkludo esas : « nun fariĝis necese, necesege, ke ni havu rajtigitan aŭtoritaton, al kiuj ĉiuj submetiĝu, ĉar, sen aŭtoritato, ribelo ne povas esti, nek ankaŭ submetiĝo, ekzistas nur okultaj estroj kaj mortiga anarĥio »… « Rajtigita povo estas ebla por ni nur per elekto de la Esperantistaro mem ». Ca saja e tute justa parolin devus meditar la chefi, qul imperas minace a ceteri « submisar su o demisar », e qui su konstitucas, per sua privata aŭtoritato, la gardanti di la « fideleso » e quaze la granda Inquizitori di la nuva religyo.
En la sama numero, So de Beaufront skribis artiklo teoriala por justigar la finali Esperantala -a ed —o, specale ye la fonetikal vidpunto, c. e. quale necesa « bufri » [1] inter la vorti.
En marto, il durigis sa artiklo pri rajtigita reprezentantaro. Il komencis konsilante a la samideani plua toleremeso e plua atenco
- ↑ D. Buffer, E. buffer, F tampon, I. turacciolo, S. tapón. Bufro trovesas ja en la Vocabulaire technique di Verax; sed la nuva Dictionnaire français-Esperanto donas puŝrisortego!
