wschód od osady Firlej, jedno z jeziór lubartowskich, utworzone przez wody spływające z obszernych lasów, otaczających os. Firlej od zachodu. Prawie kołowego kształtu, rozległe 163 morgów 32 pręty; największa głębokość ku środkowi 7,5 metrów; najmniejsza po brzegach. Brzegi piaszczyste, dość twarde, z jednej strony zarośnięte trzciną i sitowiem, z innych stron trawą i nielicznemi wodorostami. Zwierząt mało; opócz gąsienic owadów: Chironomus Notonecta znajdują się ryby: karpie, okunie, leszcze, płocie, uklejki i cierniki. Woda czysta. Jezioro F. łączy się z jez. kunowskiem. Niektórzy hydrografowie uważają te jeziora lubartowskie za początek błót pińskich.
Firlejowszczyzna, folw. pod Lublinem, pow. lubelski, gm. Wólka, par. Kalinowszczyzna. F. była własnością ojca Winc. Pola i Eleonory z de Longchamps Polowej. Winc. Pol jednak nie tu się urodził tylko w Lublinie. Rozl. wynosi m. 82, a mianowicie: grunta orne i ogrody m. 75, łąk m. 5, nieużytki i place m. 2. Bud. mur. 1, drewn. 5; pokłady łupku wapiennego i marglowego. A. Pal.
Firluz, niem. Firlus, wś włośc., pow. chełmiński, blizko wsi Lipinki. Krzyżacy utrzymywali tu swój folwark, przyłączony do zamku w Lipówkach (Leipe). Podówczas nazywała się ta wieś po niem. Fedelhausen. Michał Küchmeister mistrz w. krzyżacki zapisał tę wieś Hermanowi Hogser z tym warunkiem, żeby ją ustąpił napowrót krzyżakom, skoro mu inną posiadłość 10 do 12-włókową wyszukają. R. 1868 zajmowała obszaru ziemi morg. 1033, budynk. było 33, dm. mieszk. 15, katol. 87, ew. 50. Czystego dochodu liczono urzędowo tal. 1418. Parafia i poczta Lisewo, szkoła Dubielno. Kś. F.
Firsztenów, niem. Fürstenau, wś, pow. mielicki, par. Powicko, st. p. Strabórek.
Firsztenwald, os. leśna, pow. władysławowski, gm. Giełgudyszki, par. Szaki. Ma 1 dm., 7 mk.
Fischau (niem.), ob. Fiszewo.
Fischauerfelde (niem.), ob. Fiszewskie pole.
Fischaufluss (niem.), ob. Fiszówka.
Fischbach (niem.) 1.) folw. i młyn, pow. rastemborski, st. p. Reszel. 2.) F., wś, pow. jeleniogórski na Szląsku. Zamek ks. pruskiego Adalberta.
Fischbude (niem.), os., ob. Rybaki.
Fischerbabke (niem.), wś, pow. gdański, st. p. Steegen.
Fischerbude (niem.), 1.) ob. Zastruga i Buda. 2.) F., wś, pow. królewiecki, stac. poczt. Kranz.
Fischerbuden (niem.), nadleśnictwo, pow. bydgoski, ob. Rybackie budy.
Fischerbuden (niem.), karczma, pow. morąski, st. p. Maldeuten.
Fischerei (niem.), wś, ob. Rybaki.
Fischerei (niem.), pow. kozielski, ob. Rybarze.
Fischerhütte, Fischershütte (niem.), ob. Fiszerowo.
Fischerkathe (niem.), 1.) os., pow. wejherowski, st. p. Krokowo, należy do Świecina. 2.) F., os., pow. kartuski, st. p. Loeblau, należy do Łapina.
Fischerkrug (niem.), os. leśna, pow. wałecki, st p. Marzdorf.
Fischershütte (niem.), ob. Fischerhütte.
Fischerskampe (niem.), wś, pow. elbląski, st. p. Elbląg.
Fischer-Tactau (niem.), folw., pow. labiewski, st. p. Labiewo.
Fischhausen, Fiszhuzy, Rybaki, ob. Fyszhuzy.
Fischhof (niem,), folw., pow. królewiecki, st. p. Królewiec.
Fischholm (niem.), ob. Usmaiten.
Fischreden (niem.), dobra, pow. grobiński w Kurlandyi, par. Durben.
Fischsee, ob. Rybie jezioro (Tatry).
Fisior, ob. Fiszor.
Fissahn (niem.), wieś, pow. czarnkowski, ob. Wizany.
Fiszerowo al. Fiszerowa huta, niem. Fischershütte, włośc. wś, pow. kartuski, leży u stóp gór Szenbarskich, 784I nad poziom morza. Obejmuje włościan 13, ogrodn. 2, obszaru ziemi mórg 1584, katol. 16, ewang. 131, parafia Goręczyn, szkoła i poczta Szenbark. Odległość od Kartuz 2¼ mili.
Fiszewo, niem. Fischau, włośc. wś na Żuławach malborskich, pow. malborski, nad strugą Fiszówką, blisko traktu bitego elbląsko-malborskiego, około 2 mile odległa tak od m. Elbląga jako i Malborka. Kolej żelazna berlińsko-królewiecka przechodzi przez wieś; dworce kolei Grunowo i Stare pole leżą po obu stronach około pół mili od wioski. F. obejmuje ziemi żyznej włók wielkich chełmińskich 79, kat. liczy 189, ewang. 278, menonitów 8, domów mieszk. 34. We wsi są dwa kościoły parafialne: katolicki i protestancki, także i 2 szkoły, poczta Stare pole (Altfelde). F. jest osadą prastarą; krzyżacy zastali tu przy swojem przybyciu gród obronny pogańskich Pomezańczyków, który zdobyli. Później wójtów swoich (Vögte) tu utrzymywali, z pomiędzy których znani są: Henryk von Kittlitz 1329, Konrad 1321, Jan von Masemonster 1379. W XVI wieku niemieccy tutejsi mieszkańcy łatwo przystali do luterskiej wiary. Kościół stary parafialny uratowali katolikom królowie polscy jako jego patroni, szczególnie Zygmunt III. R. 1606 wzbronione było protestantom śpiewać publicznie przy swoich pogrzebach. Długo nie dopuszczano luterskie-
