Oien d' Kristin

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Oien d' Kristin  (1829) 
by Antoine Meyer
E' Schrek ob de' Lezeburger Parnassus

* * *


OIEN D’KRISTIN.

Kristint och hei ob dem Klé
Dan dein Hierzchen ,
Balsem heemool mer sé
Ob mei’ Schnuerzchen,
Oh Hĩerzchen!


Hei, ob dem hetgrenge' Graas ,
Bei dem Baémchen,
Wo an dem pierleehe Naas
Leit , oh Maedchen !
E’ Schaefchen ;


D'Laemchen am Sdned oien der Broscht ,
Dat lévt Kentchen ,
Leckt et mat séssecher Loscht
Em de’ Moenchen
De’ Kennchen.


Do wö de’ Vilchen um Reis ,
Bei der Braeitchen ,
Gév fir kee’ Gold a’ kéè Preis
D lév Braeitchen,
Seng Braeitchen.

Kuck dach do iver um Schlaag
Wé se ruck’len ,
D’Daievchen dem Maennchen do laacht,
A' sech duck’len,
Sech'muck’len.

Fléht eng Moesch net elo
An hirt Haeischen?
As dan d'Fraechen net do,

D’lév Maeischen,
Am Haeischen?
Kristin d’Sonn da’ vu Gold
A’ vu’ d'Samet de’ Wieschen;
D’Schîeuplaa ver neischt haut getrelt
Ob dat' Grieschen ,

De'Wieschen ?
D’Eng’lé ma’m Kraenzchen dei’ Kap
Emgerengelt,

Seide’ blo Baenn em de’ Schap,
Deen do klengelt,
Gespengelt?

Schmank wé d’Grieschen dei’ Leiv
Mat dem Guurdband
Blenkeg wé selvereg Reif
Ob dem Wiesland
Emrant?

As jo dein A Diamant?
Wé et fonkelt?
Liicht et wé gliddeche’ Brand
A Rarfonkel
Am Donkel ?

Laeft dach dohin an dohier,
Ewé d’Wellchen
Héch ob dem stiermesche’ Mier ,
Der deng Nennchen ,

Oh Laemchen !
Kristin, hei ievel um Rlé,
Dach dein Hierzchén,
Balsem keemool mer sé
Ob mei’ Schmierzchen,
Oh Hierzchen?