Epistola al Hebreos Capitulo 12
Jump to navigation
Jump to search
1 Anque nos, dunque, que es circumferite per un assi grande numero de testimonios, deponente omne peso e le peccato que tanto facilemente nos involve, vamos currer con perseverantia le contion que es ante nos, e guardar a Jesus, 2 duce e perfecte exemplo de fide, le qual per le gaudio que esseva ante ille supportava le cruce, disdignava le vituperio, e se sedeva al dextra del throno de Deo. 3 Pois que, considerante ille susteneva un tal opposition de peccatores contra se ipse, a fin que nos non nos exhauri e nos perde de animo. 4 Vos non ha ancora resistite usque al sanguine, luctante contra le peccato; 5 e vos ha oblidate le exhortation a vos como a filios: Filios mie, non subestimar le disciplina del Senior, e non te perder de animo quando essera per ille reprehendite; 6 perque le Senior corrige qui Ille ama, e castiga omne filio que le agrada. 7 Es a scopo de disciplina que vos debe supportar iste cosas. Deo vos tracta como filios; pois que qual es le filio que le patre non corrige? 8 Pois que si vos es sin celle disciplina que totos habeva, vos es dunque bastardos, e non filios. 9 In ultra, nos habeva per correctores le patres de nostre carne, e nos le ha reverite; non nos submittera nos multe plus al Patre del spiritos pro haber vita? 10 Illes, de facto, per poc tempore, como pareva a illes nos corrigeva; ma Ille lo face pro nostre ben, a fin que nos sia participe de su sanctitate. 11 Ora omne disciplina sembla, es ver, non esser causa de allegressa, ma de tristessa; ma rende pois un pacific fructo de justitia a qui se exercita in illo. 12 Dunque, reanima le manos cadente e le geniculos vacillante; 13 e face pro vostre passo sentieros recte, a fin que qui es claudicante non exi fora de strata, ma sia plus tosto sanate. 14 Procura vos le pace con totos e le sanctification sin le qual nemo videra le Senior; 15 e presta attention que nemo resta carente del gratia de Deo; que necun radice venenose vos da molestia pro facer que multe de vos remane infecte; 16 que nemo sia fornicator, o profano, como Esau qui per un sol refection vendeva su primogenitura. 17 Pois que vos sape que anque quando plus tarde voleva hereditar le benediction le esseva rejectate, perque ille non se repentiva, anque si totevia ille lo peteva con lacrimas. 18 Pois que vos non veniva al monte que se toccava con le mano, involvite in le foco, ni al bruma, ni al tenebras, ni al tempesta, 19 ni al sono del trompa, ni al voce que parlava in modo que illes qui lo audiva peteva que necun altere parola les esseva plus parlate. 20 perque illes non poteva supportar le commandamento: Si anque un bestia tocca le monte sia lapidate; 21 e tanto espaventabile era le spectaculo, que Moyse diceva: Io es tote espaventate e tremente; 22 ma vos ha venite al monte de Sion, e al citate del Deo vivente, que es le Jerusalem celestial, e al festante assemblea del myriades de angelos 23 e al Ecclesia del primogenitos que es scripte in le celos, e a Deo, le Judice de totos, e al spiritos del justos devenite perfecte, 24 e a Jesus, le mediator del nove pacto, e al sanguine del aspersion que parla melio de illo de Abel. 25 Guarda de non refusar Ille qui parla; perque, si celles non escapava quando refusava Ille qui les revelava sur le terra su voluntate, multe minus escapara nos si nos gira le spatulas a Ille qui parla ab le celo; 26 cuje voce succuteva alora le terra, ma nunc faceva iste promissa: Ancora un vice io facera tremer non sol le terra, ma anque le celo. 27 Ora iste "ancora un vice", indica le remotion del cosas succutite, como de cosas facite, a fin que subsiste firme illo que non es succutite. 28 Dunque, recipente un regno que non pote esser succutite, vamos a esser recognoscente e offerer assi a Deo un culto acceptabile, con reverentia e timor! 29 Perque nostre Deo es anque un foco consummator.
Indice Mat Mar Luc Joh Act Rom 1Co 2Co Gal Eph Php Col 1Th 2Th 1Ti 2Ti Tit Phm Heb Jac 1Pe 2Pe 1Jo 2Jo 3Jo Jud Rev