အာရာမဒူသကဇာတ် -၁

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၄၅။ ရောဟိဏိဇာတ်

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၄၆။ အာရာမဒူသကဇာတ်

၄၇။ ဝါရုဏိဒူသကဇာတ်→

၆။ အာရာမဒူသကဇာတ်

အရံဥယျာဉ်ကို ဖျက်ဆီးသည်၏ အကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် န ဝေ အနတ္ထကုသလေန အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤ အရာမဒူသကဇာတ်ကို တခုသောကောသလရွာငယ်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် ဥယျာဉ်ဖျက် သူငယ်ကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ကောသလတိုင်းတို့၌ ဒေသစာရီကြွတော်မူသည်ရှိသော် တခုသောရွာငယ်သို့ ရောက်တော်မူသတတ်၊ ထိုရွာငယ်၌ တယောက်သောသူကြွယ်သည် မြတ်စွာဘုရားကိုဘိတ်၍ မိမိဥယျာဉ်၌နေစေ၍ ဘုရားအမှူးရှိသောရဟန်းသံဃာအား အလှူကိုပေး၍။ အရှင်ဘုရားတို့ အလိုတော်ရှိတိုင်း ဤဥယျာဉ်၌ နေတော်မူပါကုန်လောဟု လျှောက်၏။ ရဟန်းတို့သည်ထကုန်၍ ဥယျာဉ်စောင့်ကိုခေါ်ကုန်၍ ဥယျာဉ်၌ လှည့်လည်ကုန်သည်ရှိသော် တခုသောမြေပြင်အရပ်ကိုမြင်၍ ဥယျာဉ်စောင့်ကို သီတင်းသည် ဥယျာဉ်သည် တပါးသောအရပ်၌ ပြည့်စုံသောအရိပ်ရှိ၏။ ဤအရပ်၌ကား တစုံတခုသောသစ်ပင်ကြီးသည်၎င်း သစ်ပင်ငယ်သည်၎င်းမရှိ၊ အကြောင်းကား အသို့နည်း၊ ဤသို့ မေးကုန်၏။

အရှင်ဘုရားတို့ ဥယျာဉ်ကိုပျိုးသောကာလ၌ တယောက်သော ရွာသားသူငယ်သည် ရေကိုလောင်းသည်ရှိသော် ဤအရပ်၌ သစ်ပင်တို့ကို အမြစ်ကိုနုတ်သည်ကိုပြု၍ အမြစ်ပမာဏဖြင့်ရေကိုလောင်း၏။ ထို့ကြောင့် သစ်ပင်ငယ်တို့သည် ညှိုးကုန်၍ သေကုန်၏။ ဤအကြောင်းကြောင့် ဤအရပ်၌ မြေအပြင်သာရှိ၏ဟု ဥယျာဉ်စောင့် လျှောက်၏။ ရဟန်းတို့သည် မြတ်စွာဘုရားသိုကပ်၍ ထိုအကြောင်းကိုလျှောက်ကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်းတို့ ယခုအခါ၌ သာလျှင် ထိုရွာသားသူငယ်သည် အရံကို ဖျက်ဆီးတတ်သည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း အရံကိုဖျက်ဆီးဘူးသည်သာလျှင်တည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သောမင်းသည် မင်းပြုလတ်သည်ရှိသော် ဗာရာဏသီပြည်၌ နက္ခတ်သဘင်ကိုကြွေးကြော်ကုန်၏။ နက္ခတ်သဘင်စည်သံကို ကြားသောကာလမှစ၍ အလုံးစုံသောမြို့နေလူတို့သည် နက္ခတ်သဘင်ကိုမှီကုန်သည်ဖြစ်၍ လှည့်လည်ကုန်၏။ ထိုအခါ မင်းဥယျာဉ်၌ များစွာကုန်သောမျောက်တို့သည် နေကုန်၏။ ဥယျာဉ်စောင့်သည် မြို့၌ နက္ခတ်သဘင်ကိုကြွေးကြော်ကုန်၏။ အကြင်မျှလောက် ငါသည် မလာအံ့၊ ထိုမျှလောက် မျောက်တို့ကို ရေလောင်းကြကုန်လောဟုဆိုပြီး၍ ငါသည် နက္ခတ်သဘင်ကစားအံ့ ဤသို့ကြံ၏။

ကြံပြီး၍ မျောက်အကြီးသို့ကပ်၍ အချင်း မျောက်ကြီး ဤဥယျာဉ်သည် သင်တို့အားကျေးဇူးများ၏။ သင်တို့သည် ဤဥယျာဉ်၌ အပွင့် အသီး အရွက်တို့ကို စားရကုန်၏။ မြို့၌ နက္ခတ်သဘင်ကို ကြွေးကြော်၏။ ငါသည် နက္ခတ်သဘင်ကို ကစားအံ့၊ အကြင်မျှလောက် ငါသည်မလာအံ့၊ ထိုမျှလောက် ဥယျာဉ်၌ သစ်ပင်ငယ်တို့၌ ရေကိုလောင်းအံ့သောငှါ တတ်နိုင်ကုန်လတ္တံ့ လောဟု ဥယျာဉ်စောင့်သည် မေး၏။ မျောက်ကြီးသည် ကောင်းပြီ လောင်းအံ့ဟု ဆို၏။ ထိုသို့တပြီးကား မမေ့မလျော့ကုန်သည် ဖြစ်ကုန်လောဟု ရေလောင်းစိမ့်သောငှါ ထိုမျောက်တို့အား သားရေအိတ်တို့ကို၎င်း သစ်သားအိုးတို့ကို၎င်း ပေး၍သွား၏။

မျောက်တို့သည် သားရေအိတ်တို့ကို၎င်း သစ်သားအိုးတို့ကို၎င်းယူကုန်၍ သစ်ပင်ငယ်တို့၌ ရေလောင်းကုန်၏။ ထိုအခါ မျောက်ငယ်တို့ကို မျောက်အကြီးသည် အိုမျောက်တို့ ရေမည်သည်ကို စောင့်အပ်၏။ သင်တို့သည် သစ်ပင်ငယ်တို့၌ ရေလောင်းကုန်သည်ရှိသော် နှုတ်၍ အမြစ်ကိုကြည့်ကုန်၍ နက်သောအမြစ်ရှိသော သစ်ပင်ငယ်တို့၌ ရေများစွာလောင်းကြကုန်လော၊ တိမ်သောအမြစ်ရှိကုန်သော သစ်ပင်ငယ်တို့၌ ရေအတန်ငယ်လောင်းကြကုန်လော၊ နောက်၌ ငါတို့အား ရေရခဲသည်ဖြစ်လတ္တံ့ ဤသို့ဆို၏။ ထိုမျောက်ငယ်တို့သည် ကောင်းပြီဟု ဝန်ခံကုန်၍ ထိုမျောက်ကြီးဆိုတိုင်းပြုကုန်၏။ ထိုအခါ တယောက်သော ပညာရှိယောက်ျားသည် မင်း၏ဥယျာဉ်၌ ထိုမျောက်တို့ကို မျောက်ကြီးဆိုတိုင်း ပြုကုန်သည်တို့ကိုမြင်၍ အို မျောက်တို့ အဘယ့်ကြောင့် သင်တို့သည် သစ်ပင်ငယ်တို့နှုတ်၍ အမြစ်ပမာဏဖြင့် ရေလောင်းကြကုန်သနည်းဟု မေး၏။ ထိုမျောက်တို့သည် ဤသို့ ငါတို့အား မျောက်ကြီးသည်ဆုံးမ၏ဟု ဆိုကုန်၏။ ထိုပညာရှိသော ယောက်ျားသည် ထိုမျောက်တို့၏စကားကိုကြား၍ အို သူမိုက်တို့ ပညာမရှိကုန်သောသူတို့သည် အကျိုးစီးပွားကိုပြုကုန်အံ့ဟု အကျိုးမဲ့ကိုသာပြုကုန်၏။ စင်စစ်အံ့ဘွယ်ရှိစွဤသို့ကြံ၍-

၄၆။ န ဝေ အနတ္ထကုသလနေ၊ အတ္ထစရိယာ သုခါဝဟာ။
ဟာပေတိ အတ္ထံ ဒုမ္မေဓော၊ ကပိ အာရာမိကော ယထာ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၄၆။ ဒုမ္မေဓော၊ ပညာမရှိသောသူသည်။ အတ္ထံ၊ အကျိုးစီးပွားကို။ ကရိဿာမီတိ၊ ပြုအံ့ဟူ၍။ အတ္ထံ၊ အကျိုးစီးပွားကို။ ဟာပေတိ၊ ယုတ်စေတတ်၏။ တသ္မာ၊ ထို့ကြောင့်။ အနတ္ထကုသလေန၊ အကျိုးရှိသည်၌ မလိမ္မာသောသူသည်။ အတ္ထစရိယာ၊ ချမ်းသာ နှစ်ပါးဟူသော အကျိုးစီးပွားကိုကျင့်ခြင်းသည်။ န သုခါဝဟာ၊ ချမ်းသာကို ဆောင်ရွက်ခြင်းငှါမတတ်နိုင်။ အာရာမိကော၊ ဥယျာဉ်စောင့် ဖြစ်သော။ ကပိ၊ မျောက်သည်။ အတ္ထံ၊ အကျိုး စီးပွားကို။ ကရိဿာမီတိ၊ ပြုအံ့ဟူ၍။ အနတ္ထမေဝ၊ အကျိုးမဲ့ကိုသာလျှင်။ ကရောတိ ယထာ၊ ပြုသကဲ့သို့။ ဧဝံ-တထာ၊ ထို့အတူ။ ယော ကောစိ၊ အမှတ်မရှိသော။ အနတ္ထကုသလော၊ အကျိုးမရှိသည်၌ လိမ်မာသောသူသည်။ တနည်းကား... အကျိုးရှိသည်၌ မလိမ်မာသောသူသည်။ အတ္ထစရိယံ၊ အကျိုးစီးပွားကို ကျင့်ခြင်းကို။ အာဝဟိတုံ၊ ရွက်ဆောင်ခြင်းငှါ။ န သက္ကာ၊ မတတ်နိုင်။

ဤသို့ ထိုပညာရှိသောယောက်ျားသည် ဤဂါထာဖြင့် မျောက်ကြီးကိုကဲ့ရှု၍ မိမိ၏ပရိသတ်ကိုယူ၍ ဥယျာဉ်မှ ထွက်ခဲ့၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည်လည်း ရဟန်းတို့ ဤရွာသားသူငယ်သည် ယခုအခါ၌သာလျှင် ဥယျာဉ်ကိုဖျက်ဆီးတတ်သည်မဟုတ်သေး။ ရှေး၌လည်း ဥယျာဉ်ကို ဖျက်ဆီးဘူးသလျင်ကတည်းဟု ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ အနုသန္ဓေကိုစပ်၍ ယခုအခါ ဥယာဉ်ကိုဖျက်ဆီးတတ်သော ရွာသားသူငယ်သည် ထိုအခါ မျောက်ကြီးဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ပညာရှိသောယောက်ျားဖြစ်ဘူးပြီဟု ဤသို့ဇာတ်ကိုပေါင်းတော်မူ၏။