သင်္ခဓမဇာတ်
| ←၅၉။ ဘေရိဝါဒကဇာတ် | ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by ၆၀။ သင်္ခဓမဇာတ် |
၆၁။ အသာတမန္တဇာတ်→ |
ဧကကနိပါတ်-အာသီသဝဂ်
၁၀။ သင်္ခဓမဇာတ်
သား၏စကားကို အဘနားမထောင်သောကြောင့် ဥစ္စာဆုံးပါးသောအကြောင်း
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဓမေ ဓမေ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤသင်္ခဓမဇာတ်ကိုဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် ဆိုနိုင်ခက်သော ရဟန်းကိုပင်လျှင် အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ ထိုရဟန်းကိုလည်း မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်း သင်သည် ဆိုနိုင်ခက်သတတ်ဟူသည် မှန်သလောဟု မေးတော်မူ၏။ ဘုန်းတော်ကြီးသော အရှင်ဘုရား မှန်ပေ၏ဟု နားတော်လျှောက်သည်ရှိသော် ရဟန်း သင်သည် ယခုအခါ၌ သာလျှင် ဆိုနိုင်ခက်သည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း ဆိုနိုင်ခက်သည်သာလျှင်တည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။
အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သောမင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် ခရုသင်းမှုတ်သော အမျိုး၌ဖြစ်၏။ ဗာရာဏသီပြည်၌ နက္ခတ်သဘင်ကို ကြွေးကြော်သည်ရှိသော် အဘကိုခေါ်၍ ခရုသင်းမှုတ်သောအမှုဖြင့် ဥစ္စာကိုရ၍ လာသောကာလ၌ ခိုးသူရှိသောတော၌ မပြတ်ခရုသင်းမှုတ်သောအဘကို တားမြစ်၏။ ထိုအဘသည် ခရုသင်းသံဖြင့် ခိုးသူတို့ကို ပြေးစေအံ့ဟု မပြတ်သာလျှင်မှုတ်၏။ ခိုးသူတို့သည် ရှေးနည်းဖြင့်သာလျှင် လာလတ်ကုန်၍ လုယက်ကုန်၏။ ဘုရားလောင်းသည် ရှေးနည်းဖြင့်သာလျှင် ဆိုလို၍-
ဓန္တေနာဓိဂတာ ဘောဂါ၊ တေ တာတော ဝိဓမီ ဓမံ။
ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။
၆၀။ ဓမေ ဓမေ၊ ရံခါရံခါမှသာလျှင် မှုတ်ရာ၏။ ဟိ-ယသ္မာ၊ အကြင်ကြောင့်။ အတိဓန္တံ၊ မပြတ်မှုတ်ခြင်းသည်။ ပါပကံ၊ ယုတ်မာ၏။ တသ္မာ၊ ထို့ကြောင့်။ နာတိဓမေ၊ မပြတ်မမှုတ်ထု။ ဓန္တေန၊ ပွဲသဘင်၌ ခရုသင်းမှုတ်သဖြင့်။ ဘောဂါ၊ စည်းစိမ်တို့ကို။ အဓိဂတာ၊ ရအပ်ကုန်၏။ တေ၊ ထိုဥစ္စာစည်းစိမ်တို့ကို။ တာတော၊ အဘသည်။ ဓမံ-ဓမန္တော၊ မပြတ်မှုတ်လျှက်။ ဝိဓမီ၊ ဖျက်ဆီး၏။
ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ အနုသန္ဓေကိုစပ်၍ ယခုအခါ ဆိုနိုင်ခက်သော ရဟန်းသည် ထိုအခါ အဘဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ သားဖြစ်ဘူးပြီ၊ ဤသို့ ဇာတ်ကိုပေါင်းတော်မူ၏။
ဆိုနိုင်ခဲခက်၊ ဥစ္စာပျက်၊ ရှာလျက်ချည်းနှီး ကျိုးမပြီး
ဆယ်ခုတို့၏ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော သင်္ခဓမဇာတ်သည် ပြီး၏။
*****