လိတ္တဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၉၀။ အကတညုဇာတ်

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၉၁။ လိတ္တဇာတ်

၉၂။ မဟာသာရဇာတ်→

၁။ လိတ္တဇာတ်

ပစ္စည်းလေးပါးတို့ကို ပစ္စဝေက္ခဏာမဆင်ခြင်ဘဲ သုံးဆောင်၍ ဆင်းရဲကြီးစွာ ခံရသောရဟန်းတို့အကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် လိတ္တံ ပရမေန တေဇသာ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤလိတ္တ ဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် ပစ္စဝေက္ခဏာမဆင်ခြင်မူ၍ ပစ္စည်းလေးပါးကို သုံးဆောင်ခြင်းကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ ထိုကာလ၌ ရဟန်းတို့သည် သင်္ကန်းအစရှိသည်တို့ကိုရကုန်၍ များသောအားဖြင့်ကား ပစ္စဝေက္ခဏာမဆင်ခြင်မူ၍ သုံးဆောင်ကြကုန်၏။ ထိုပစ္စည်းလေးပါးတို့ကို ပစ္စဝေက္ခဏာမဆင်ခြင်မူ၍ သုံးဆောင်ကုန်သောရဟန်းတို့သည် များသောအားဖြင့် ငရဲတိရစ္ဆာန်အမျိုးမှ မလွတ်ကုန်၊ မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုအကြောင်းကိုသိတော်မူ၍ ရဟန်းတို့အား များစွာသောအကြောင်းဖြင့် တရားစကားကိုဟောတော်မူ၍ ပစ္စဝေက္ခဏာမဆင်ခြင်မူ၍သုံးဆောင်ခြင်း၌ အပြစ်ကိုဟောတော်မူ၍ ရဟန်းတို့ ရဟန်းမည်သည် ပစ္စည်းလေးပါးကိုရ၍ ပစ္စဝေက္ခဏာမဆင်ခြင်မူ၍ သုံးဆောင်ခြင်းငှါမအပ်၊ ထို့ကြောင့် ဤနေ့မှစ၍ ပစ္စဝေက္ခဏာဆင်ခြင်၍ သုံးဆောင်ကုန်လော့ဟု မိန့်တော်မူ၍ ပစ္စဝေက္ခဏာစီအရင်ကို ပြတော်မူလိုရကား ဣဓ ပန ဘိက္ခဝေ ဘိက္ခု ပဋိသင်္ခါယောနိသော စီဝရံ ပဋိသေဝါမိ သီတဿ ပဋိဃာတာယ ဤသို့ အစရှိသောနည်းဖြင့် ပါဠိကိုထားတော်မူ၍ ရဟန်းတို့ ပစ္စည်းလေးပါးတို့ကို ဤသို့ပစ္စဝေက္ခဏာဆင်ခြင်၍ သုံးဆောင်ခြင်းသည် အပ်၏။ မဆင်ခြင်မူ၍သုံးဆောင်ခြင်းသည်ကား လတ်တလောသေစေတတ်သော အဆိပ်ကိုသုံးဆောင်သည်နှင့် တူ၏။ ရှေးသူဟောင်းတို့သည် မဆင်ခြင်မူ၍ အပြစ်ကိုမသိမူ၍ အဆိပ်ကိုသုံးဆောင်၍ အကျိုးပေးသောကာလဟူသောအဆုံး၌ ကြီးစွာသောဆင်းရဲကို ခံရဘူးကုန်ပြီဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သောမင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် တဦးသော များစွာသောစည်းစိမ်ရှိသောအမျိုး၌ ဖြစ်၏။ အရွယ်သို့ရောက်သည်ရှိသော် ကြွေအန်ကြူးသည်ဖြစ်၏။ ထိုအခါ တယောက်သော ကောက်ကျစ်သောကြွေအန်ကြူးသောသူသည် ဘုရားလောင်းနှင့်တကွ ကြွေ အန်ကစားသည်ရှိသော် မိမိနိုင်သည်ရှိသော် ကစားပွဲကိုမဖျက်၊ ရှုံးသောကာလ ၌ကား ကြွေအန်ကို ခံတွင်း၌ငုံ၍ ကြွေအန်ပျောက်ပြီဟု ကစားပွဲကိုဖျက်၍ သွား၏။ ဘုရားလောင်းသည် ထိုအကြောင်းကိုသိ၍ ထိုသို့ဖြစ်စေ၊ ဤအရာ၌ လျောက်ပတ်သောအကြောင်းကို ငါသည် သိအံ့ဟု ကြွေအန်တို့ကိုယူ၍ မိမိအိမ်၌ လတ်တလော သေစေတတ်သော အဆိပ်ဖြင့်လိမ်းကျံ၍ အဖန်တလဲလဲခြောက်စေပြီးလျှင် ထိုကြွေအန်တို့ကိုယူ၍ ထိုကောက်ကျစ်သော ကြွေအန်ကြူး ၏အထံသို့သွား၍ အဆွေ လာလော ကြွေအန် ကစားကုန်အံ့ဟု ဆို၏။

ထိုကောက်ကျစ်သော ကြွေအန်ကြူးသောသူသည် အဆွေ ကောင်းပြီဟု ကစားပွဲကိုစီရင်၍ ဘုရားလောင်းနှင့်တကွကစားသည်ရှိသော် မိမိရှုံးသောကာလ၌ ထိုကြွေအန်ကိုခံတွင်းဖြင့်ငုံ၏။ ထိုအခါ ကောက်ကျစ်သော ကြွေအန်ကြူးကို ဘုရားလောင်းသည် ထိုသို့ငုံသည်ကိုမြင်၍ ငုံလေဦး၊ နောက်မှ ဤကြွေအန်ကိုငုံခြင်းသည် ဤသို့ ဖြစ်၏ဟုသိရလတ္တံ့၊ ဤသို့ စောဒနာလိုရကား-

၉၁။ လိတ္တံ ပရမေန တေဇသာ၊ ဂိလမက်ခံ ပုရိသော န ဗုဇ္စျတိ။
ဂိလ ရေ ဂိလ ပါပဓုတ္တက၊ ပစ္ဆာ တေ ကဋုကံ ဘဝိဿတိ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၉၁။ ပရမေန၊ ထက်စွာသော။ တေဇသာ၊ အဆိပ်နှင့်။ လိတ္တံ၊ လိမ်းကျံအပ်သော။ အက်ခံ၊ ကြွေအန်ကို။ ဂိလံ-၈ိလန္တာ၊ ငုံသော။ ပုရိသော၊ ကြွေအန်ကြူးသောယောက်ျားသည် န ဗုဇ္စျတိ၊ ဤကြွေအန်ကို ဤသို့ပြု၏ဟု မသိ။ ရေ ပါပဓုတ္တက၊ ဟယ် ယုတ်မာသော ကြွေအန်ကြူး။ ဂိလ၊ ငုံလေဦး။ ရေ ပါပတ္တက၊ ဟယ် ယုတ်မာသော ကြွေအန်ကြူး။ ဂိလ၊ ငုံလေဦး။ ပစ္ဆာ၊ နောက်မှ။ တေ၊ သင့်အား။ ဝိသံ၊ အဆိပ်သည်။ ကဋုကံ၊ ထက်သည်။ ဘဝိဿတိ၊ ဖြစ်လတ္တံ့။

ဤသို့ ဘုရားလောင်းဆိုစဉ်ပင်လျှင် အဆိပ်၏ အဟုန်ဖြင့် မိန်းမော၍ မျက်စိတို့သည်လည်ကုန်လျှက် လည်ကုပ်ညွတ်လျှက် လည်း၏။ ဘုရားလောင်းသည် ယခုအခါ ယုတ်မာသောကြွေအန်ကြူးအား အသက်အလှူကိုပေးခြင်းငှါ သင့်၏ဟု နှလုံးပိုက်ပြီးလျှင် ကောင်းစွာစီရင်အပ်သော အော့အန်စေတတ်သော ဆေးကိုပေး၍ အန်စေပြီးလျှင် ထောပတ် တင်လဲ ပျား, သကာ အစရှိသည်တို့ကိုစားစေ၍ အနာကင်းသည်တို့ကိုပြုပြီးလျှင် တဖန်ဤသို့ သဘောရှိသောအမှုကို မပြုလင့်ဟုဆုံးမ၍ ဒါနအစရှိသောကောင်းမှုတို့ကိုပြု၍ ကံအားလျော်စွာ လား၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူပြီးလျှင် ရဟန်းတို့ ပစ္စဝေက္ခဏာမဆင်ခြင်မူ၍ ပစ္စည်းလေးပါးတို့ကို သုံးဆောင်ခြင်းမည်သည်ကား မဆင်ခြင်မူ၍ပြုအပ်သော အဆိပ်ကိုသုံးဆောင်သည်နှင့်တူသည်ဖြစ်၏ဟု မိန့်တော်မူ၍ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ပညာရှိကြွေအန်ကြူး ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ဤသို့ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။

** ဤလိတ္တဇာတ်၌ ကောက်ကျစ်သောကြွေအန်ကူးကိုကား ဇာတ်မပေါင်းအပ်၊ ဤလိတ္တဇာတ်၌ကဲ့သို့ ထို့အတူအလုံးစုံသောဇာတ်၌ အကြင်သူသည် ဤဇာတ်ကိုဟောတော်မူသောကာလ၌ မထင်၊ ထိုသူကို ဇာတ်မပေါင်းအပ်သလျှင်ကတည်း။ ဤသို့ သိအပ်၏။ ***