မဟာဗုဒ္ဓဝင်/၅- ဗျာဒိတ်ခဏ်း

by မင်းကွန်းဆရာတော်

←၄- သုမေဓာတောထွက်ခဏ်း

မဟာဗုဒ္ဓဝင် by မင်းကွန်းဆရာတော် ၅- ဗျာဒိတ်ခဏ်း

၆- ပါရမီတော်ဆင်ခြင်ခဏ်း→

၅၇

၅-ဗျာဒိတ်ခဏ်း

     ဤသို့ ရှေး၌ ပြဆိုခဲ့ပြီးသောအတိုင်း အလောင်းတော် သုမေဓာရှင်ရသေ့သည် ရသေ့သူတော်ကောင်းတို့၏ အဆုံးအမစကား ဈာန်အဘိညာဉ်တရား တည်းဟူသော သာသနာ၌ အထွတ်အထိပ် သိဒ္ဓိပေါက်မြောက် ပြီးစီးခြင်းသို့ ရောက်တော်မူလျက် စိုးပိုင်နိုင်နင်းစွာ ဖြစ်နေတော်မူစဉ် လောကသုံးပါး၏ အကြီးအမှူး ဦးစီးခေါင်းဆောင် ဖြစ်တော်မူသော ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားသည် လောက၌ ပွင့်ထွန်းတော်မူလာလေသည်။

(ဒီပင်္ကရာမြတ်စွာဘုရား၏ ထိုဘ၀အဖြစ်တော်စဉ် ဗုဒ္ဓဝင်ကို အထက် စတုဝီသတိ ဗုဒ္ဓဝင်ခဏ်းသို့ တိုင်ရောက်မှ ပြဆိုပေအံ့။)

     ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားအလောင်း ပဋိသန္ဓေနေတော်မူသော အခါမှာ၎င်း၊ ဖွားမြင်တော်မူသော အခါမှာ၎င်း၊ ဘုရားဖြစ်တော်မူသော အခါမှာ၎င်း၊ ဓမ္မစကြာတရားဦး ဟောတော်မူသော အခါမှာ၎င်း၊ ဤလေးဌာနတို့၌ လောကဓာတ် စကြဝဠာတိုက်တသောင်း တုန်လှုပ်ခြင်းအစရှိသော နိမိတ်ကြီး သုံးဆယ့်နှစ်ပါးတို့သည် ထင်ရှားဖြစ်ကုန်၏။

(ထိုနိမိတ်ကြီး သုံးဆယ့်နှစ်ပါးတို့ကို ဂေါတမဗုဒ္ဓဝင်အခဏ်းသို့ရောက်မှ အကျယ်ပြဆိုပေအံ့။)

     ထိုနိမိတ်ကြီး သုံးဆယ့်နှစ်ပါးတို့ကို အလောင်းတော် သုမေဓာရှင်ရသေ့သည် ဈာန်သမာပတ်ချမ်းသာ၌သာ စိတ်ရွှင်မွေ့လျော် ဝင်စား၍နေသဖြင့် သိမြင်တော်မမူလိုက်ပေ။

     ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားသည် ဘုရားဖြစ်တော်မူပြီးနောက် သုနန္ဒာရာမအရာမ်၌ ဓမ္မစကြာတရားဦး ဟောတော်မူ၍ ကုဋေတရာသော နတ်လူတို့အား တရားအမြိုက်ဆေး တိုက်ကျွေးတော်မူပြီးလျှင် လေးကျွန်းနှံ့အောင် ရွာသွန်းသော မိုးဃ်းကြီးကဲ့သို့ တရားမိုးဃ်း စွေဖြိုးတော်မူလျက် လူများအပေါင်းအား

၅၈

ကိလေသာ အနှောင်အဖွဲ့မှ လွတ်မြောက်စေမှု ပြုတော်မူလိုရကား ခရီးဒေသစာရီ ကြွချီတော်မူလေသည်။

     အလောင်းတော် သုမေဓာရှင်ရသေ့သည် ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရား ပွင့်တော်မူသည်ကို မသိနိုင်ပဲ ဈာန်သမာပတ်ချမ်းသာဖြင့် ဝင်စံမွေ့လျော် တောပျော်၍ နေတော်မူစဉ် ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန္တာမထေရ်ပေါင်း လေးသိန်းခြံရံလျက် အစဉ်သဖြင့် ဒေသစာရီ ကြွချီတော်မူလာရာ ရမ္မာပြည်သို့ရောက်၍ သုဒဿနကျောင်းကြီး၌ သီတင်းသုံး နေတော်မူ၏။

     ရမ္မာဝတီ ပြည်သူပြည်သားတို့သည် ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရား ရမ္မာဝတီပြည် သုဒဿနကျောင်းကြီး၌ သီတင်းသုံး နေတော်မူကြောင်း သတင်းစကား ကြားကြကုန်၍ ထောပတ် ဆီဥ အစရှိသော မွန်မြတ်သော ဆေးပစ္စည်းတို့ကို ယူဆောင်ကြပြီးလျှင် နံနက်စာ စားပြီးသောအခါ ပန်းနံ့သာ လက်စွဲကုန်လျက် ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားထံမှောက် သွားရောက်ရိုကျိုး ရှိခိုးကြပြီးလျှင် ပန်းနံ့သာစသည်တို့ဖြင့် ပူဇော်ကြ၍ အပြစ်ခြောက်ပါးလွတ်ရာအရပ်သို့ ချဉ်းကပ်နေထိုင်ကာ ချိုမြိန်စွာသော တရားတော်ကို နာကြားပြီးသောအခါ နက်ဖန်ခါအတွက် ဘုရားအမှူးရှိသော သံဃာတော်ကို ဆွမ်းစားပင့်ဖိတ်ကြပြီးလျှင် မြတ်စွာဘုရားကို လက်ျာရစ်လှည့်လည် ရှိခိုးကြ၍ ဖဲသွားကြလေသည်။

မဏ္ဍပ်ကန္နား အခမ်းအနား ပြင်ဆင်ကြခြင်း

     ရမ္မာဝတီ ပြည်သူပြည်သားတို့သည် နောက်တနေ့မြောက် ရောက်လတ်သောအခါ၌ ကြီးစွာသော“အသဒိသ မဟာဒါနကြီး”ကို စီရင်ကြပြီးလျှင် မဏ္ဍပ်ကန္နားထိုးခြင်း၊ မဏ္ဍပ်အတွင်း နူးညံ့သန့်စင်သော ကြာညိုပန်းတို့ကို ကြဲဖြန့်ခြင်း၊ နံ့သာမျိုးလေးပါးဖြင့် အပြေအပြစ်ပြုခြင်း၊ ပေါက်ပေါက်လျှင် ငါးခုမြောက်ရှိသော ရနံ့ကောင်းသော ပန်းတို့ကို ကြဲဖြန့်ခြင်း၊ မဏ္ဍပ်၏ လေးထောင့်တို့၌ အေးမြချိုမြိန်သော ရေပြည့်အိုးများကို

၅၉

     တည်ထားကြပြီးလျှင် မြစိမ်းရောင်ယှက် ငှက်ပျောရွက်တို့ဖြင့် ဖုံးအုပ်ခြင်း၊ မဏ္ဍပ်၏အထက်၌ ဗိတာန်မျက်နှာကြက် ကြက်ပြီးလျှင် ရွှေကြယ် ငွေကြယ် ပတ္တမြားကြယ် ချယ်စီခြင်း၊ နံ့သာပန်းဆိုင်း ရတနာပန်းဆိုင်းတို့ကို အပြိုင်းအပြိုင်း ဆွဲချိတ်ခြင်း အစရှိသည်ဖြင့် အလှူမဏ္ဍပ်ကို ပြင်ဆင်ကြပြီးသောအခါ ရမ္မာဝတီတပြည်လုံးကို တံမြက် တလင်း သန့်ရှင်း လှည်းကျင်းကြ၍ အသီးနှင့်တကွသော ငှက်ပျောပင် ပန်းတို့ဖြင့် တန်းဆာဆင်အပ်သော ရေပြည့်အိုးများကို တည်ထားခြင်း၊ တမ်းခွန်ကုက္ကား မုလေးပွါးတို့ကို စိုက်ထူခြင်းအမှု ပြုလုပ်ကြ၍ မင်းလမ်းမ၏ ဝဲယာနှစ်ဖက်တို့၌ တင်းတိမ်ကန့်လန့်ကာ ကာရံခြင်းစသော မြို့တွင်း၌ ပြင်ဆင်ဖွယ်ရှိသမျှ ပြင်ဆင်ကြပြီးသောအခါ ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရား ကြွလာမည့် လမ်းတလျှောက်ကို တန်းဆာဆင်ယင်ကြလျက် ရေစားသော ချောက်ကမ်းပါးတို့၌ မြေဖို့ခြင်း၊ ညွှန်ပျောင်းထူထပ် မညီညွတ်သော မြေအရပ်ကို ညီညွတ်အောင်ပြုခြင်း၊ ပုလဲနှိုင်းတူ သဲဖြူဖြန့်ခင်းခြင်း၊ ပန်းပေါက်ပေါက် ကြဲဖြန့်ခြင်း၊ အသီးနှင့်တကွ ငှက်ပျောပင်ရှင် တည်စိုက်ခြင်းစသော ဒါနပရိကံ ဝေယျာဝစ္စများကို စီမံပြုလုပ်ကြကုန်သည်။

     ထိုအခါ အလောင်းတော် သုမေဓာရှင်ရသေ့သည် မိမိ၏ သင်္ခမ်းကျောင်းမှ ကောင်းကင်သို့ ပျံတက်၍ ရမ္မာဝတီ ပြည်သူပြည်သားတို့၏ အထက်ဝေဟင် ကောင်းကင်ခရီးဖြင့် ကြွသွားတော်မူလတ်သည်ရှိသော် ရမ္မာဝတီပြည်သူပြည်သားတို့ နှစ်သက်ရွှင်လန်း ၀မ်းမြောက်ဝမ်းသာ လမ်းကိုသုဓ်သင် တန်းဆာဆင်ကြသည်ကို မြင်တော်မူလတ်၍ အကြောင်း အဘယ်သို့နည်းဟု စဉ်းစား ဆင်ခြင်တော်မူပြီးလျှင် ထိုလူတို့ ကြည့်နေစဉ်ပင် ကောင်းကင်မှ သက်ဆင်း၍ အပြစ်ကင်းသော အရပ်၌ ရပ်တည်တော်မူပြီးခါ-

တုဋ္ဌဟဋ္ဌော ပမုဒိတော၊ ဝေဒဇာတော မဟာဇနော။

ကဿ သောဓီယတီ မဂ္ဂေါ၊ အဉ္ဇသံ ဝဋုမာယနံ။

၆၀

“ဤလူအပေါင်းသည် နှစ်ထောင်းအားရမ်း ဝမ်းမြောက်သော စိတ်နှလုံးရှိကြ၍ လမ်းကို သုဓ်သင်ကြ၏၊ အဘယ်သူ၏အတွက် လမ်းကို သုဓ်သင်ကြသနည်း”..

ဟု ထိုလူများကို မေးမြန်းတော်မူလတ်သည်တွင် ထိုလူတစုက-

.....၊ ဗုဒ္ဓေါ လောကေ အနုတ္တရော။

ဒီပင်္ကရော နာမ ဇိနော၊ ဥပ္ပဇ္ဇိ လောကနာယကော။

တဿ သောဓီယတီ မဂ္ဂေါ၊ အဉ္ဇသံ ဝဋုမာယနံ။

“အို- အရှင်သုမေဓာ...

လောက၌ တုဘက်ပြိုင်ဘက် မရှိသော မာရ်ငါးပါးကို အောင်တော်မူပြီးသော တလောကလုံး၏ ဦးစီးခေါင်းဆောင် ဖြစ်တော်မူသော ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားသည် ပွင့်ထွန်းတော်မူနေပါသည်၊ ထိုဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရား၏ ကြွသွားတော်မူရန်အတွက် လမ်းခရီးကို ရှင်းလင်း သုဓ်သင်ကြပါသည်”-

ဟု ပြောကြားကြလေသည်။

(ဤစကားရပ်စုကို ထောက်ဆ၍... အလောင်းတော် သုမေဓာ ရှင်ရသေ့ပြုပြီး ဈာန်အဘိညာဉ်များကို ရပြီးသည့်နောက် ကာလအတန်ကြာမြင့်မှ ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရား ပွင့်တော်မူကြောင်းကို သိရ၏။ ဤသို့ သုမေဓာရှင်ရသေ့သည် ဈာန်အဘိညာဉ်ဖြင့် မွေ့လျော်ကာ လူ့ပြည်ကို ဂရုမစိုက်ပဲ တောအရပ်နှင့် ကောင်းကင်၌သာ လှည့်လည်ကျက်စား သွားလာနေသည့်အတွက် လူ့ပြည်မှာ ဒီပင်္ကရာ ဘုရားအလောင်းတော် ပဋိသန္ဓေနေသည်ကို၎င်း, ဖွားတော်မူသည်ကို၎င်း, ဘုရားဖြစ်တော်မူသည်ကို၎င်း, ဓမ္မစကြာတရားဦး ဟောတော်မူသည်ကို၎င်း မသိလိုက်ပဲ ရမ္မာဝတီပြည်သို့ ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရား ဒေသစာရီ ကြွချီလာ၍ ရမ္မာပြည်သားတို့ ဘုရားကို ပင့်ဖိတ်ပြီးလျှင် လမ်းခရီးကို သုဓ်သင် ပြင်ဆင်နေကြသောအခါမှ သုမေဓာ ရှင်ရသေ့သည် ကောင်းကင်ခရီးဖြင့် ပျံကြွလာသည့်အခိုက်နှင့် ကြုံကြိုက်သောကြောင့် မြေပြင်သို့ သက်ဆင်း၍

၆၁

မေးမြန်းကြောင်း လာရှိရကား ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရား ပွင့်ထွန်းတော်မူရာ အာယုကပ်သည် အနှစ်တသိန်းတမ်းဖြစ်၍ ထိုအချိန်၌ သုမေဓာရှင်ရသေ့မှာ နှစ်အထောင်ဖြင့် ရေတွက်လောက်အောင် အသက်အရွယ် ကြီးရင့်နေပြီဖြစ်သည်ကို မှန်းဆ၍ သိအပ်ပေ၏။)

ခရီးလမ်း တာငန်းယူ၍ ပြင်ဆင်ခြင်း

     ထိုသို့ ရမ္မာဝတီ ပြည်သူပြည်သားများ ပြောကြားသောခဏ၌ “ဘုရား”ဟူသော အသံကို ကြားလိုက်ရသော အလောင်းတော် သုမေဓာရှင်ရသေ့မှာ နှစ်သက်ခြင်း ပီတိတရား များစွာ ဖြစ်ပေါ်လာသည့်ပြင် ဘုရား..ဘုရား..ဟူ၍ ဝမ်းတွင်း၌ဖြစ်ရှိသော ပီတိတရားတို့ မဆန့်နိုင်သည်ကို ဖော်ပြသည့်ပမာ နှုတ်တော်မြွက်လျက် ဝမ်းအမြောက်ကြီး မြောက်တော်မူကာ စိတ်၌ဖြစ်သော ချမ်းသာတရားကို ခံစားတော်မူရလေသည်။

     သုမေဓာရှင်ရသေ့သည် ကောင်းကင်မှ သက်ဆင်းရာ ထိုနေရာ၌ပင် ရပ်တည်၍ နှစ်သက်ဝမ်းမြောက်တော်မူကာ ပညာအားဖြင့် ထိတ်လန့်ခြင်း သံဝေဂစိတ် ရှိတော်မူသည်ဖြစ်၍ “ငါသည် ကောင်းမှုမျိုးကို စိုက်ပျိုးကြဲချရာ လယ်ယာမြေကောင်းသဖွယ်ဖြစ်သော ဤဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားအထံတော်၌ မြတ်သော ကောင်းမှုမျိုးကို စိုက်ပျိုးပေအံ့၊ ရပ်ပြစ်ရှစ်ပါးမှ လွတ်ကင်းသော ဘုရားပွင့်တော်မူရာ ဗုဒ္ဓုပ္ပါဒ နဝမ အခါကောင်း အခွင့်ကောင်းကြီးမျိုးကား ရခဲလှ ကြုံကြိုက်ခဲလှဘိ၏၊ ယင်းသို့ ရခဲ ကြုံကြိုက်ခဲသော ဒီပင်္ကရာမြတ်စွာဘုရား ပွင့်တော်မူရာ အခါကောင်း အခွင့်ကောင်းကြီးကို ငါကား ရအပ်ခဲ့လေပြီ၊ ဤအခါကောင်း အခွင့်ကောင်းကြီးသည် ငါ့ကိုကျော်လွန်၍ မသွားပါစေလင့်”ဟု နစ်နစ်နောနော တွေးတော ကြံစည်တော် မူလေ၏။

     ထိုသို့ ကြံစည်တော်မူပြီးလျှင် “အိုလူအပေါင်းတို့... သင်တို့သည် အကယ်၍ ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရား ကြွသွားတော်မူရန်အတွက် လမ်းခရီးကို သုဓ်သင်ရှင်းလင်းကြသည် ဖြစ်ကုန်အံ့၊

၆၂

ငါ့အားလည်း သုဓ်သင်ရှင်းလင်းရန် တနေရာကို ပေးကြပါကုန်၊ ငါသည်လည်း မြတ်စွာဘုရား ကြွသွားတော်မူရန်အတွက် လမ်းခရီးကို သုဓ်သင်ပေအံ့”ဟူ၍ ပြောဆိုကာ နေရာတောင်းတော်မူ၏။

     ထိုအခါ လူအပေါင်းတို့က “ကောင်းပါပြီ”ဟု ဝန်ခံကြပြီးလျှင် “ဤသုမေဓာ ပညာရှိသည် တန်ခိုးတေဇော် အာနုဘော်ကြီးမြတ်သူ ဖြစ်ပေ၏”ဟု ယုံကြည်အားကိုးသမှု အသိအမှတ်ပြုကြပြီးလျှင် ပြင်ဆင်ရန်ခဲခက်သည့် ရွှံ့ဗွက်ကြီးဖြစ်၍ အလွန် မညီညွတ်သော နေရာတခုကို သတ်မှတ်ပြီးလျှင် “ဤနေရာကို အရှင်သုမေဓာသည် ပြုပြင်ပါ၊ တန်းဆာဆင်ပါ”ဟု ပြောဆို၍ ပေးကြကုန်၏။

     ထိုအခါ သုမေဓာ ပညာရှိသည် ဘုရားဂုဏ်လျှင် အာရုံရှိသော ပီတိတရားကို ဖြစ်ပွါးစေ၍ “ငါသည် ဤနေရာအရပ်ကို ကြည့်ရှု၍ အကောင်းဆုံး အမြတ်ဆုံး ဖြစ်သွားအောင် တန်းခိုးအစွမ်းဖြင့် ပြင်ဆင်သုဓ်သင်ရန် စွမ်းနိုင်ပေ၏။ ထိုသို့ တန်းခိုးအစွမ်းဖြင့် ပြင်ဆင်သုဓ်သင်လိုက်လျှင် (အလွယ်တကူ ခဏအတွင်း ပြီးစီးသွားမည် ဖြစ်သောကြောင့်) ငါ့ကို ထက်ဝန်းကျင်မှ နှစ်သက်စေနိုင်မည်မဟုတ်၊ ယနေ့သော်ကား ငါသည် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ဝေယျာဝစ္စကို ပြုသင့်လှ၏”ဟု ကြံစည် ဆုံးဖြတ်တော်မူပြီးလျှင် အဝေးမှ မြေမှုန့်တို့ကို ထမ်း၍ ထိုရွှံ့ဗွက်ကြီးကို ဖို့တော်မူ၏။

မြတ်စွာဘုရား ကြွတော်မူလာခြင်း

     အလောင်းတော် သုမေဓာရှင်ရသေ့၏ တာငန်းနေရာကို ပြုပြင်ဖို့လုပ်၍ မပြီးသေးမီပင် ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားသည် အဘိညာဉ် ခြောက်ပါးတည်းဟူသော ဂုဏ်, လောကဓံရှစ်ပါးတို့ကြောင့် တုန်လှုပ်ခြင်းမရှိသော ဂုဏ်, ကိလေသာအညစ်အကြေး ကင်းစင်သော ဂုဏ်တို့နှင့် ပြည့်စုံတော်မူကြသော ရဟန္တာအရှင်မြတ် လေးသိန်းတို့နှင့်တကွ လမ်းခရီးကို ကြွတော်မူလာ၏။

၆၃

(ဤ၌- ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားကို ရဟန္တာလေးသိန်းတို့သည် အမြဲမပြတ် အခါခပ်သိမ်း ခြံရံလိုက်ပါတော်မူကြကုန်၏။ ထိုရဟန္တာ လေးသိန်း၏ဂုဏ်ကို ပါဠိတော်၌ မှတ်နိုင်ရုံသာလျှင် အဘိညာဉ်ခြောက်ပါးတည်းဟူသော ဂုဏ်, လောကဓံရှစ်ပါးတို့ကြောင့် မတုန်လှုပ်ခြင်းတည်းဟူသော ဂုဏ်, ကိလေသာအညစ်အကြေး ကင်းဝေးခြင်းတည်းဟူသော ဂုဏ်သုံးပါးတို့ကိုသာ ဟောတော်မူသည်။ ထိုရဟန္တာ လေးသိန်းတို့မှာ အလိုနည်းခြင်း, ရောင့်ရဲလွယ်ခြင်း, အဆုံးအမစကား ပြောဆိုဟောကြားနိုင်ခြင်း, အဆုံးအမ ဩဝါဒစကားကို ရိုသေစွာ ခံယူခြင်း, အာရုံငါးပါး ကိလေသာတရားတို့မှ ဆိတ်ခြင်း, လူတို့နှင့် (မအပ်သော) ရောနှောမှု မရှိခြင်း, ဝိနယငါးပါးနှင့် ပြည့်စုံတော်မူကြခြင်း အစရှိသော များစွာသော ကျေးဇူးဂုဏ်တို့နှင့် ပြည့်စုံတော်မူကြကြောင်းကို ဗုဒ္ဓ၀င်အဋ္ဌကထာ၌ ဖွင့်ပြသည်။ ။ဆုတောင်းခဏ်း ပျို့၌လည်း..

တန်းခိုးဘုန်းယာဉ်၊ ဘိညာဉ် ခြောက်ချက်၊ စုံလျက် ပက်လျှင်၊ ငြိမ်သက်စိမ့်ခြေ၊ ဣန္ဒြေဖြင့်၊ ပြစ်ပြေချုပ်တည်း၊ ရေတင်လှည်းသို့၊ ကြည်းကြည်းသွင်ပြင်၊ စင်သားအညွန့်၊ သားသားပြန့်လျက်၊ ရွေသန့်သင်းချော၊ ကျောရရောလျှင်၊ ရှင်စောအထံ၊ မွမ်းမွမ်းရံလျက်၊ သည်းခံသက်သက်၊ ရမ္မက်မြူကြေး၊ မှဲ့မမြှေးတည့်၊ ရည်သွေးမင်းစံ၊ ရွှေနှယ်ခံ၍၊ ဝတ်ဆံဖားဖား၊ ကြာသို့ထွားသား၊ လျပါးကိုယ်ရည်၊ အမည်မည်ဖြင့်၊ ရှေ့တည်နှိုင်းချက်၊ ဧတဒဂ်တိ၊ သံမြွက်ဝှဲချီး၊ တင်ကုန်ပြီးသား၊ ထေရ်ကြီးအတိ၊ သတ္ထရိ၌၊ ဧဟိဘိက္ခူး၊ ကျွတ်ကုန်နူးလျက်၊ ကျေးဇူးနံ့သာ၊ မေတ္တာချိုးလိမ်း၊ မြတ်စောထိန်းသည်၊ လေးသိန်းမျှလောက်၊ မြောက်တုံသံဃာ၊ ရဟန္တာလည်း၊ နောက်ပါမကြွင်း၊ မိုးလမင်းနှင့်။ ။ထိန်လင်းကြယ်သို့ ပြုလတ်တည်း။ ။ဟူ၍ ပိုဒ်ရေ ၁၆၁-၌ စပ်ဆိုသည်။)

     ယင်းသို့ ဒီပင်္ကရာမြတ်စွာဘုရား ရဟန္တာလေးသိန်းတို့နှင့်တကွ လမ်းခရီးသို့ ကြွချီတော်မူလာသောအခါ နတ်လူအပေါင်းတို့သည် များစွာသော စည်တို့ကို တီးခတ်ကုန်၍ ခရီးဦး ကြိုဆိုကြကုန်၏၊ နှစ်သက်ရွှင်လန်း ဝမ်းမြောက်ကြကုန်၍ ကောင်းချီးကြွေးကြော် သာဓုခေါ်ကြကုန်၏။

၆၄

     ထိုအခါ နတ်အပေါင်းတို့သည် လူတို့ကို မြင်ကြကုန်သကဲ့သို့ လူအပေါင်းတို့ကလည်း နတ်တို့ကို မြင်ကြရကုန်၏။ ထိုနတ်လူ နှစ်မျိုးစုံတို့သည်ပင် လက်အုပ်ကိုယ်စီ မြှောက်ချီကြ၍ မြတ်စွာဘုရားနောက်တော်မှ လိုက်ပါလာကြကုန်၏။ နတ်များကလည်း နတ်တို့၏ တူရိယာတို့ဖြင့်, လူများကလည်း လူတို့၏ တူရိယာတို့ဖြင့် နှစ်ဦးစုံပင် တီးကြ မှုတ်ကြကုန်လျက် မြတ်စွာဘုရား နောက်တော်မှ လိုက်ပါလာကြကုန်၏။

     ကောင်းကင်မှ လိုက်ပါလာသော နတ်တို့ကလည်း နတ်၌ဖြစ်သော မန္ဒာရဝနတ်ပန်း (ထင်ရှားပန်း) ပဒုမာကြာပန်း ပင်လယ်ကသစ်ပန်းများကို မြတ်စွာဘုရား၏ အထက်နှင့်အောက် ရှေ့နောက်ဝဲယာ မှာမှာအရပ်သို့ နှံ့စပ်ချီးဝှဲ မြှောက်ကြဲပူဇော်ကြကုန်၏။ မြေပြင်မှ လိုက်ပါကြသော လူတို့ကလည်း စကားပန်း ထင်းရှူးပန်း ကျည်းပန်း ကံ့ကော်ပန်း ပုန်းညက်ပန်း ဆတ်သွားပန်းများကို ထို့အတူ မြှောက်ကြဲ ပူဇော်ကြကုန်၏။

     သုမေဓာ ရှင်ရသေ့သည်လည်း တန်းဆာဆင်ယင်ထားသော လမ်းမဖြင့် ကြွလာတော်မူသော ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရား၏ သုံးဆယ့်နှစ်ပါးသော ယောက်ျားမြတ်တို့၏ လက္ခဏာတော်ကြီးတို့ဖြင့် တန်းဆာဆင်အပ်သော ရှစ်ဆယ်သော လက္ခဏာတော်ငယ်တို့ဖြင့် နှစ်သက်စဖွယ် ထပ်မံ၍ ခြယ်လယ်ထားအပ်သကဲ့သို့သော ကိုယ်တော်မြတ်၏ အမြဲမပြတ် တောက်ပသည့် (နိစ္စလောဘာသ) ရောင်ခြည်တော်ဖြင့် ကောင်းစွာ ဝန်းရံခြင်းရှိ၍ ကြက်သရေတော်တို့နှင့် ပြည့်စုံသော ဣန္ဒနီလာမြကျောက်နှင့် တူစွာသော ကောင်းကင်အပြင်မှာ အထူးထူး အပြားပြားသော လျှပ်နွယ်လျှပ်ပန်းတို့ ပြက်သန်းသည့်ပမာ ခြောက်ဖြာသော ရောင်ခြည်တော်တို့ကို လွှတ်လျက် ရူပကာယ၏ တင့်တယ်ခြင်းအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သော ရွှေတုံးရွှေစိုင်ပမာ ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရား၏ အတ္တဘော (ကိုယ်တော်မြတ်)ကို မျက်စိတို့ကိုဖွင့်၍ (မမှိတ်ပဲဟု ဆိုလိုသည်) ကြည့်ရှု ဖူးမြင်ပြီးလျှင်-

၆၅

“ယနေ့ ငါသည် မြတ်စွာဘုရားထံတော်၌ အသက်ကိုစွန့်မှု ပြုရန်သင့်လှ၏၊ မြတ်စွာဘုရားသည် ညွှန်ပျောင်း၌ ဆင်းရဲစွာ နင်းကြွတော်မမူပါစေလင့်၊ ပတ္တမြားပျဉ်တံတားကို နင်းကြွသွားတော်မူသကဲ့သို့ ရဟန္တာလေးသိန်းတို့နှင့်တကွ ငါ၏ကျောက်ကုန်း (ကျောပြင်)ကို နင်း၍ ကြွတော်မူပါစေသတည်း၊ ထိုသို့ နင်းကြွတော် မူခြင်းသည် ငါ့အတွက်တာ ရှည်စွာသော ကာလပတ်လုံး အစီးအပွါး ချမ်းသာတရားတို့ကို ရဘို့ရန် ဧကန်ဖြစ်လိမ့်မည်”—

ဟု ကြံစည်ဆုံးဖြတ်တော်မူပြီးလျှင် ဆံစည်းဆံထုံးကိုဖြေ သစ်နက်ရေခေါ် သားရေနှင့် ဆံကျစ်ဝန်း (ဒေါက်ချာ) လျှော်တေသင်္ကန်းတို့ကို ညိုမည်းသော အဆင်းရှိသော ညွန်ပျောင်း၌ ဖြန့်ခင်း၍ ပတ္တမြားပျဉ်ချပ်စီအပ်သော တံတား (နင်းကြမ်း)ပမာ ထို ညွန်ပျောင်းထက်၌ အလျားမှောက်ခုံ ဝပ်တော်မူ၏။

သဗ္ဗညုဘုရားဖြစ်ရန် စိတ်သန်တော်မူခြင်း

     ဤညွှန်ပျောင်းအပြင်၌ အလျားမှောက်လျက် လျောင်းတော်မူသော သုမေဓာရှင်ရသေ့အား ဘုရားဖြစ်ရန် စိတ်သန်တော်မူပုံမှာ... “ငါသည် အလိုရှိပါမူကား ယနေ့ပင် ကိလေသာတို့ကို လောင်မြိုက်ပယ်ရှား အာသဝေါတရားလေးပါး ကုန်ခန်းသော ရဟန္တာစင်စစ် ဖြစ်နိုင်ပေ၏။ ဤ ဒီပင်္ကရာမြတ်စွာဘုရား သာသနာ၌ မထင်မရှား သာဝကရဟန်းတပါးအသွင်ဖြင့် အရဟတ္တဖိုလ်နိဗ္ဗာန်ကို မျက်မှောက်ပြုခြင်းဖြင့် ငါကဲ့သို့သော ဥက္ကဌ်ပုဂ္ဂိုလ်အား အဘယ်အကျိုးရှိအံ့နည်း၊ သဗ္ဗညုဘုရားအဖြစ် (သဗ္ဗညုတဉာဏ်)သို့ ရောက်အောင်ကြိုးကုတ် အားထုတ်ပေအံ့...။

     ပညာအားအစွမ်း, သဒ္ဓါအားအစွမ်း, ဝီရိယအားအစွမ်း ရှိသည်ကို သိမြင်သော ယောက်ျားကောင်းတယောက် ဖြစ်ပါလျက် သံသရာ၀ဋ်အတွင်းမှ တကိုယ်ကောင်းကြံကာ တယောက်တည်း ကူးမြောက်သဖြင့် ငါ့အား အဘယ်အကျိုးရှိအံ့နည်း၊ သဗ္ဗညုဘုရားအဖြစ် (သဗ္ဗညုတဉာဏ်)သို့ ရောက်အောင်ကြိုးကုတ်

၆၆

အားထုတ်ပြီးလျှင် နတ်နှင့်တကွသော သတ္တဝါအပေါင်းတို့ကို သံသရာဝဋ်ဆင်းရဲ ဒုက္ခပင်လယ်ထဲမှ ငါကား ဆယ်တင်ပေအံ့...။

     ယောက်ျားမြတ်တဆူ ဖြစ်တော်မူသော ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားအထံ၌ ငါ၏အသက်ကိုပင် မငဲ့မကွက် ရက်ရက်ကြိုးကုတ် ပြုလုပ်အပ်သည့် ရွှံ့ညွှန်ပျောင်းဝယ် လျောင်း၍ကြည်ဖြူ ကျောက်ဆစ်တံတား ခင်းထားလှူခြင်းတည်းဟူသော သူမတူတန် အဓိကာရ (အထိကရ) ကောင်းမှုကံကြောင့် သဗ္ဗညုဘုရားအဖြစ် (သဗ္ဗညုတဉာဏ်)သို့ ကိုယ်တိုင်ရောက်ရှိပြီးလျှင် များစွာသော သတ္တဝါအပေါင်းကို သံသရာဝဋ်ဆင်းရဲ ဒုက္ခပင်လယ်ထဲမှ ထုတ်ဆယ် ကယ်တင်ပေအံ့။

     သံသရာတည်းဟူသော ရေအယဉ်ကို ဖြတ်၍ ဘ၀သုံးပါးတို့ကို ဖျက်ဆီးပြီးလျှင် မဂ္ဂင်ရှစ်ပါး တရားဖောင်ထက်သို့ ကိုယ်တိုင်လက်ဦး တက်စီးပြီးလျှင် နတ်နှင့်တကွသော သတ္တဝါအပေါင်းတို့ကို ငါကား ထုတ်ဆယ် ကယ်တင်ပေအံ့”... ဟု ဘုရားဖြစ်ရန် စိတ်အကြံတော် ဖြစ်လေသည်။

(ဤ၌ သိမှတ်ဖွယ်ကို အနုဒီပနီ၌ ပြဆိုပေအံ့။)

ယသောဓရာအလောင်း သုမိတ္တာ

     ထိုသို့ သုမေဓာရှင်ရသေ့ ဘုရားဖြစ်ရန် စိတ်တော်ကြံစည်နေခိုက်တွင် သုမိတ္တာအမည်ရှိသော ပုဏ္ဏေးမ(ပုဏ္ဏားပျိုမကလေး)သည် ဘုရားထံမှာ စည်းဝေးကြသော လူထုအစည်းအဝေးကြီးသို့ ကပ်ရောက်လာ၏။ ထိုသုမိတ္တာ၏လက်၌ မြတ်စွာဘုရားကို ပူဇော်ရန် ကြာရှစ်လက်တို့ကို ယူဆောင်၍လာရာ ပရိသတ် အလယ်သို့ရောက်၍ သုမေဓာရှင်ရသေ့ကို မြင်လျှင်မြင်ခြင်း သုမေဓာရှင်ရသေ့အပေါ်၌ မေတ္တာပေမဓာတ် များစွာပင် သက်ဝင်လတ်သဖြင့် လှူဘွယ်ဝတ္ထုတို့ကို လှူဒါန်းချင်လှပါသော်လည်း ကြာရှစ်လက်မှတပါး အခြားလှူဘွယ် မပါလတ်ရကား-

“အရှင်ရသေ့... မြတ်စွာဘုရားအား အရှင်အလိုရှိသလို လှူဒါန်းရန် ငါးလက်သော ကြာပန်းတို့ကို အရှင့်အား

၆၇

ပေးအပ်ပါ၏၊ ကျန်သော ကြာသုံးလက်မူကား အကျွန်ုပ် လှူဒါန်းရန်အတွက် ဖြစ်ပါစေ”..

ဟု ပြောဆို လှူဒါန်းပြီးလျှင်-

“အရှင်ရသေ့.. အရှင်သည် ဘုရားဖြစ်ဖို့ရန် ပါရမီတော်တို့ကို ဖြည့်ကျင့်နေသမျှ ကာလအတောအတွင်း အကျွန်ုပ်သည် အရှင်နှင့်အတူတကွ ညီမျှသောသူတို့ ဖြစ်ကြရပါစေကုန်သတည်း”..

ဟူ၍ ဆုပန်ခဲ့လေသည်။

     အလောင်းတော် သုမေဓာရှင်ရသေ့သည်လည်း သုမိတ္တာပုဏ္ဏေးပျိုမ ပေးအပ်သော ကြာလက် ငါးလက်တို့ကို ခံယူ၍ မျက်မှောက်တူရူ ကြွလာတော်မူသော ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားကို ပရိသတ်တို့၏ အလယ်၌ပင် “သမ္မာသမ္ဗောဓိဉာဏ်” ဆုပန်ကြည်ဖြူ ပူဇော်ခဲ့လေသည်။

     ထို အခြင်းအရာကို မြင်တော်မူပြီးလျှင် ဒီပင်္ကရာမြတ်စွာဘုရား သည်လည်း ပရိသတ်တို့၏ အလယ်၌ပင်-

“သုမေဓာခေါ်မှတ် ရသေ့မြတ်.. ဤ သုမိတ္တာအမျိုးသမီးသည် သင်၏ ဘုရားဖြစ်ရန်အကျိုးငှါ စိတ်တူကံတူ အညီအမျှ ပြုလုပ်သူ ကိုယ်နှုတ်နှလုံး သုံးပါးသောအမှုဖြင့်ပင် ချစ်ခင်နှစ်သက်အပ်သူ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ အလွန် ရှုချင်စဖွယ် တင့်တယ်လှပသောသူ ချစ်နှစ်လိုဖွယ််ရှိသောသူ စိတ်နှလုံးကို ပွါးစေတတ်သူ ချစ်ဖွယ်စကား ပြောကြားတတ်သူ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်၊ နောက် ပစ္ဆိမဘဝ၌ အသင်၏ နိယျာနိကသာသနာဝယ် လောကုတ္တရာတရားအမွေ အရဟတ္တဖိုလ်တိုင်အောင် ခံယူရရှိ၍ တန်းခိုးဣဒ္ဓိပါဒ်နှင့် ပြည့်စုံသော သာဝိကာမ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်”…

အစရှိသည်ဖြင့် ဗျာဒိတ်စကား ကြားတော်မူခဲ့သည်။

(ဤအကြောင်းအရာစုကို ယသောဓရာ ထေရီမကြီးကိုယ်တိုင် မြတ်စွာဘုရားအား လျှောက်ထားကြောင်း ထေရီအပဒါန်ပါဠိတော်၌ လာရှိသည်။)

၆၈

ဗျာဒိတ်စကား မိန့်ကြားတော်မူခြင်း

     ဤ၌ သုမေဓာရှင်ရသေ့သည် (မြတ်စွာဘုရား တာဝတိံသာမှ သက်ဆင်းတော်မူလာသောအခါ အဝန်း သုံးဆယ့်ခြောက်ယူဇနာ ဗိုလ်ပါပရိသတ်တို့ကဲ့သို့) ဗျာဒိတ်ရရန် အင်္ဂါမပြည့်စုံပဲနှင့် ဘုရားဖြစ်ဖို့ရန် စိတ်သန်တော်မူသည် မဟုတ်ပေ။ စင်စစ်ကား ရှေ့ “ဗုဒ္ဓုပ္ပါဒနဝမခဏ်း”၌ ပြဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော…(၁) လူဇာတ်စင်စစ်ဖြစ်ခြင်း၊ (၂) ယောက်ျားစင်စစ်ဖြစ်ခြင်း၊ (၃) ထိုဘဝမှာပင် အလိုတော်ရှိပါက အရဟတ္တဖိုလ်တိုင်မြောက် ရောက်နိုင်သော ကုသိုလ်ထူးနှင့် ပြည့်စုံသူဖြစ်ခြင်း၊ (၄) သက်တော်ထင်ရှား မြတ်စွာဘုရားကို ဒိဋ္ဌထင်ထင် ဖူးမြင်ရခြင်း၊ (၅) ကမ္မဝါဒီ ရှင်ရသေ့ဖြစ်ခြင်း၊ (၆) ဈာန်သမာပတ်ရှစ်ပါး, အဘိညာဉ်ငါးပါးနှင့် ပြည့်စုံသူဖြစ်ခြင်း၊ (၇) ဒီပင်္ကရာမြတ်စွာဘုရားအား အသက်ကို စွန့်လှူပြီးဖြစ်ခြင်း = အကယ်၍သာ သုမေဓာရှင်ရသေ့ ကြံစည်တော်မူသည့်အတိုင်း ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားနှင့်တကွ ရဟန္တာလေးသိန်းတို့ သုမေဓာရှင်ရသေ့၏ ကျောက်ကုန်းကို တံတားနင်းကြမ်းအတူ နင်းကြွတော်မူကုန်ငြားအံ့၊ သုမေဓာရှင်ရသေ့မှာ အသက်ရှင်နိုင်ဖွယ်ပင် မရှိပြီ၊ ထိုအကြောင်းကို သိတော်မူလျက်ပင် ကိုယ်တော်၏အသက်ကို မငဲ့ကွက် မညှာတာပဲ ရဲရဲရက်ရက် စွန့်လှူတော်မူခြင်း ဖြစ်သည်၊ ဤကုသိုလ်မျိုးကို ကျမ်းဂန်တို့၌ အဓိကာရကုသိုလ် (အရပ်စကားများ၌ အထိကရကုသိုလ်)ဟု ခေါ်ဆိုသည်၊ ယင်းသည့် အဓိကာရကုသိုလ်ထူးနှင့် ပြည့်စုံတော်မူခြင်း၊ (၈) စကြဝဠာတိုက်လုံးအပြည့် မီးကျီးလှံသွား အပြည့်ထား၍ “ဤမီးကျီး လှံသွား”တို့ကို မဆုတ်မနစ် လွန်မြောက်အောင် ကူးခတ်နိုင်မှ သဗ္ဗညုတဉာဏ်တော်ကို ရမည် (ဘုရားဖြစ်မည်)ဟု ဆိုလျှင်လည်း ထိုသည့်မီးကျီး လှံသွားတို့ကို ပမာမထား ကူးခတ်သွား၍ ဘုရားအဖြစ်ကို ရယူတော်မူလိုသည့် ကုသိုလ်ဆန္ဒ ပြင်းထန်တော်မူလှခြင်း၊ ဤ(၈)ပါးသော ဗျာဒိတ်ရကြောင်း ကောင်းမှုအင်္ဂါတို့နှင့် ပြည့်စုံပြီးဖြစ်၍ ဘုရားဖြစ်ရန် စိတ်သန်တော်မူခြင်း ဖြစ်ပေသည်။

၆၉

     ထို့ကြောင့်ပင် ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားသည်လည်း မားမားမတ်မတ် အလောင်းတော် သုမေဓာရှင်ရသေ့ရှိရာအရပ်သို့ ကြွလာတော်မူပြီးလျှင် အလောင်းတော် သုမေဓာ၏ ဦးခေါင်းရင်း၌ ရပ်တည်တော်မူ၍ “ဤသုမေဓာ ရှင်ရသေ့သည် ဘုရားဖြစ်ရန် စိတ်သန်ရွယ်ချောင်း ရွှံ့ညွှန်ပျောင်း၌ လျောင်းလေပြီ၊ ဤရှင်ရသေ့၏ တောင့်တချက်ကား ပြည့်စုံပါမည်လော၊ သို့မဟုတ် မပြည့်စုံပါမည်လော”ဟု အနာဂတံသ ရွှေဉာဏ်တော် = (အနာဂတ်အဖို့ အပိတ်အပင်မရှိ မြင်သိနိုင်သောဉာဏ်)ကို စေလွှတ်၍ စူးစမ်း ဆင်ခြင်တော်မူသည်ရှိသော်... “ဤကမ္ဘာမှနောက် လေးအသင်္ချေနှင့် ကမ္ဘာတသိန်း လွန်မြောက်သောအခါ ဂေါတမမြတ်စွာဘုရား ဖြစ်လိမ့်မည်”ဟု ပိုင်းခြားကုန်စင် သိမြင်တော်မူ၍ ရပ်တော်မူလျက်ပင် ပရိသတ်အလယ်၌ “ပဿထ ဣမံ တာပသံ၊ ဇဋိလံ ဥဂ္ဂတာပနံ” အစရှိသော ၉-ဂါထာတို့ဖြင့် ဗျာဒိတ်စကား ကြားတော်မူသည်မှာ-

ရဟန်းတို့... ဆံကျစ်ကို ထုံးထားသည်ဖြစ်၍ ထက်မြက်သောအကျင့်နှင့် ပြည့်စုံသော ဤရသေ့ကို ကြည့်ရှုကြကုန်လော့၊ ဤသုမေဓာ ရှင်ရသေ့သည် ဤကမ္ဘာမှနောက် မရေတွက်နိုင်လောက်အောင် များမြောက်သော ကမ္ဘာ (လေးအသင်္ချေနှင့် ကမ္ဘာတသိန်း)ထက်၌ လူသုံးပါးဝယ် ဘုရားစင်စစ် ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

ဤသုမေဓာ ရှင်ရသေ့သည် နောင်ဘုရားဖြစ်အံ့သော ဘဝ၌ အံ့ဩလောက်အောင် ပျော်မွေ့ဘွယ်ရာကောင်းသော ကပိလ၀တ် နေပြည်တော်မှ တောထွက်၍ ကမ္မဋ္ဌာန်းအလုပ်ကို အားထုတ်ကာ ကျင့်ကြံပြုလုပ်၍ ခဲယဉ်းစွာသော (ဒုက္ကရစရိယာ)အကျင့်ကို ပြုကျင့်ပြီးလျှင် အလောင်းတော်သည် အဇပါလမည်သော ညောင်ပင်ရင်း၌ သီတင်းသုံး နေတော်မူပြီးခါ ထိုညောင်ပင်ရင်း၌ “ဃနာနို့ဆွမ်း”ကို အကပ်ခံယူလျက် နေရဉ္ဇရာမြစ်ကမ်းသို့ ကြွပေလတ္တံ့…။

(ဤ၌ နေရဉ္ဇရာမြစ်အကြောင်းကို နောက်ပိုင်း အနုဒီပနီ၌ ကြည့်နိုင်သည်။)

၇၀

ထိုဘုရားဖြစ်ခါနီး အလောင်းတော်သည် နေရဉ္ဇရာမြစ်ကမ်း၌ ဃနာနို့ဆွမ်းကို ဘုဉ်းပေးပြီးလျှင် နတ်တို့စီမံအပ်သော ကောင်းမြတ်သော လမ်းခရီးဖြင့် ဗောဓိပင်ရင်းသို့ ချဉ်းကပ်လတ္တံ့..။

ထိုဗောဓိပင်ရင်းသို့ ချဉ်းကပ်မိသောအခါ သဗ္ဗညုတဉာဏ်တော်၏ ကြည်လင်ဖြစ်ထွန်းရာ မဟာဗောဓိမဏ္ဍိုင်ကို လက်ျာဘက်ထား၍ တောင်မျက်နှာမှ အနောက်၊ အနောက်မျက်နှာမှ မြောက်၊ မြောက်မျက်နှာမှ အရှေ့သို့ လှည့်လည်ခြင်းပြု၍ မိမိထက် သာလွန်သူမရှိသော များမြတ်သော ကျော်စောခြင်း ဂုဏ်သတင်းရှိသော မြတ်စွာဘုရားသည် ညောင်ဗုဒ္ဓဟေပင်ရင်း၌ သစ္စာလေးပါး တရားတို့ကို ထိုးထွင်း၍ သိမြင်လတ္တံ့…။ (ဘုရားစင်စစ် ဖြစ်လတ္တံ့ဟူလို။)

ဤဘုရား၏ မယ်တော်ရင်းသည်ကား မာယာဒေဝီ အမည်ရှိသည် ဖြစ်လတ္တံ့…၊ ခမည်းတော်ရင်းသည်ကား သုဒ္ဓေါဒန အမည်ရှိသည် ဖြစ်လတ္တံ့…၊ ဤဘုရားကား ဂေါတမအမည်ရှိသည် ဖြစ်လတ္တံ့... ။

အာသဝေါလွတ်ရှင်း ရာဂကင်းကြကုန်လျက် ငြိမ်သက်သော စိတ်ရှိ၍ သမာဓိ ခိုင်ကျည်ကြကုန်သော ကောလိတနှင့် ဥပတိဿတို့သည် မြတ်သော တပည့်အစုံ (အဂ္ဂသာဝကအစုံ) ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့..။

အာနန္ဒာအမည်ရှိသော ရဟန်းသည် အလုပ်အကျွေးဖြစ်၍ ဤဘုရားကို လုပ်ကျွေး ပြုစုပေလတ္တံ့၊ အာသဝေါလွတ်ရှင်း ရာဂကင်းကြကုန်လျက် ငြိမ်သက်သော စိတ်ရှိ၍ သမာဓိ ခိုင်ကျည်ကြကုန်သော ခေမာထေရီနှင့် ဥပ္ပလဝဏ် ထေရီတို့သည် မြတ်သောတပည့်မအစုံ (အဂ္ဂသာဝိကာအစုံ)တို့

၇၁

ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့...၊ ထိုမြတ်စွာဘုရား၏ ဗောဓိပင်ကိုကား ညောင်ဗုဒ္ဓဟေဟု ခေါ်ဆိုအပ်၏.

ဟူ၍ ဗျာဒိတ်စကား ကြားတော်မူလေသည်။

(ဗျာဒိတ်နှင့်စပ်၍ မှတ်ဖွယ်ကို အနုဒီပနီ၌ ပြဆိုပေအံ့။)

နတ်လူတို့ ကောင်းချီးပေးကြခြင်း

     လောကသုံးပါး၌ တူသောသူဟူ၍ တစုံတယောက်မျှမရှိပဲ မွန်မြတ်သော ဂုဏ်ကျေးဇူးတို့ကိုသာ ရှာမှီးလေ့ ရှိတော်မူသော ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရား၏ ဤ ဗျာဒိတ်စကားတော်ကို ကြားကြကုန်သော နတ်လူတို့သည် “ဤသုမေဓာရှင်ရသေ့ကား နောင်ပွင့်တော်မူမည့် ဘုရားမျိုးစေ့စင်စစ် ဖြစ်သတဲ့”ဟူ၍ အလွန်ဝမ်းမြောက်ကြကုန်လျက် ကြွေးကြော်အော်ဟစ်ကာ ကောင်းချီးသံတို့ကို ဖြစ်စေကြပြီးလျှင် ရွှင်ရွှင်လန်းလန်း လက်ပန်းပေါက် ခတ်ကြကုန်၏၊ တသောင်းသော လောကဓာတ်မှ လာကြကုန်သော နတ်ဗြဟ္မာတို့နှင့်တကွ လူအပေါင်းတို့သည် လက်အုပ်ကိုယ်စီ မြှောက်ချီရိုကျိုး ရှိခိုးကြကုန်၏။

“တလောကလုံး၏ ကိုးကွယ်ရာ ဤဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရား၏ အဆုံးအမတရားတော်ကို ငါတို့ မဖြည့်စွမ်းနိုင်) ချွတ်ယွင်းကြစေကာမူ နောင်သောအခါ ပွင့်တော်မူလတ္တံ့သော ဤရသေ့မြတ်ကို ငါတို့ မျက်ဝါးထင်ထင် ဖူးမြင်ကြကာ တရားထူးရသောသူများ ဖြစ်ကြကုန်အံ့။

ဥပမာအားဖြင့် မြစ်ကိုကူးသောသူသည် မိမိရှေးရှု ရည်မှန်းသော ဆိပ်ကမ်းသို့ ရေစီးအဟုန်ကြောင့် မရောက်နိုင်ပဲ ချွတ်ယွင်းကာ ရေစီးထဲသို့ မျောပါသွားကြစေကာမူ အောက်ဖြစ်သော ဆိပ်ကမ်းမှာ အရတွယ်ယူကာ မြစ်ကို ကူးကြကုန်သကဲ့သို့ ဤအတူသာလျှင် ငါတို့အားလုံးသည်လည်း ဤဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားကို (တရားထူးမရပဲ)

၇၂

လက်လွတ်ကြရစေကာမူ နောင်သောအခါ ပွင့်တော်မူလာမည့် ဤရသေ့သူမြတ်ကို ငါတို့ မျက်ဝါးထင်ထင် ဖူးမြင်ကြကာ တရားရသောသူများ ဖြစ်ကြကုန်အံ့”–

ဟူ၍လည်း ဆုတောင်းပန်ထွာ ပတ္ထနာမှု ပြုကြကုန်၏။

ဒီပင်္ကရာမြတ်စွာဘုရား ရမ္မာပြည်သို့ ကြွသွားခြင်း

     အဝေးမှ ဆောင်ယူ၍ လှူအပ်သော ပစ္စည်းကို ခံယူခြင်းငှါ ထိုက်တော်မူသော လောကသုံးပါးကို ပိုင်းခြားသိမြင်သည့် လောကဝိဒူဂုဏ်သခင် ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားသည် သုမေဓာရှင်ရသေ့အား ဗျာဒိတ်စကား မိန့်ကြားတော်မူပြီးလျှင် (ပန်းရှစ်ဆုပ်တို့ဖြင့် ပူဇော်၍) သုမေဓာရှင်ရသေ့ဘက်မှ လက်ျာခြေတော်ကိုချကာ ကြွသွားတော်မူလေ၏။

     ထိုဗျာဒိတ်ကြားရာအရပ်၌ မြတ်စွာဘုရား၏သားတော် လေးသိန်းသော ရဟန္တာထေရ်ကျော်တို့သည် (အလောင်းတော်သုမေဓာကို ပန်းနံ့သာတို့ဖြင့် ပူဇော်ကြပြီးလျှင်) သုမေဓာရှင်ရသေ့ကို လက်ျာဘက်ထားကာ ကြွသွားကြကုန်၏။ လူ နဂါး ဂန္ဓဗ္ဗနတ်တို့သည်လည်း သုမေဓာရှင်ရသေ့ကို ရိုသေစွာ ရှိခိုး၍ ပန်းနံ့သာတို့ဖြင့် ပူဇော်ကြပြီးလျှင် ဖဲသွားကြကုန်၏။

     ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန္တာလေးသိန်း ခြံရံလျက် ရမ္မာပြည်သူပြည်သားများနှင့်တကွ နတ်အများတို့က ဝပ်တွားကော်ရော် ပူဇော်အပ်သည်ဖြစ်၍ တန်းဆာဆင်အပ်သော ခရီးမဖြင့် ကြွတော်မူပြီးလျှင် ရမ္မာပြည်အတွင်း ခင်းထားအပ်သော ဘုရားနေရာဝယ် ယုဂန္ဓိုရ်တောင်ထိပ်ထက်၌ ပေါ်ထွက်သော နေလုလင်ပမာ ပဒုမာကြာပန်းနှင့်တူသည့် ကျွတ်ထိုက်သူ ဗိုလ်လူတို့ကို သစ္စာလေးဆင့် တွေးတွေးရင့်၍ ပွင့်လန်းအောင် ပြုတော်မူရန် ထိုင်နေတော်မူ၏။ ရဟန္တာလေးသိန်းတို့လည်း အစဉ်အတိုင်း မိမိတို့ရောက်သောနေရာ၌ ထိုင်နေတော်မူကြကုန်၏။

၇၃

ရမ္မာပြည်သူပြည်သားတို့သည်လည်း ဘုရားအမှူးပြုသော ရဟန်းသံဃာတော်အား “အသဒိသအလှူကြီး”ကို ပေးကြလေကုန်သည်။

(ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားနှင့် ရဟန္တာလေးသိန်းတို့က သုမေဓာရှင်ရသေ့အား ပူဇော်ကြခြင်းနှင့်စပ်၍ မှတ်ဖွယ်ကို အနုဒီပနီ၌ ပြဆိုထားသည်။)

အလောင်းတော် သုမေဓာ၏ ပီတိသုခ

     လောကသုံးပါး၏ ရှေ့သွားခေါင်းဆောင် ဖြစ်တော်မူသော ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရား ရဟန္တာလေးသိန်းတို့နှင့်တကွ သုမေဓာရှင်ရသေ့ မြင်နိုင်လောက်သောအရပ်ကို လွန်သွားတော်မူလျှင်ပင် အလောင်းတော် သုမေဓာသည် အလျားမှောက်ရာမှ ဝမ်းမြောက်စွာ ထတော်မူပြီးသောအခါ လွန်စွာထူးမြတ်သော စိတ်ချမ်းသာခြင်း ဝမ်းမြောက်ခြင်း နှစ်သက်ခြင်းတို့ဖြင့် စိတ်တော်ချမ်းမြေ့ခြင်း ဝမ်းမြောက်ခြင်းတို့ဖြင့် စိုစွတ်သော စိတ်နှလုံး ရှိတော်မူပြီးလျှင် ပါရမီတော်တို့ကို ဆင်ခြင် စဉ်းစားတော်မူရန်အတွက် နတ်လူတို့ ပူဇော်ကြဲဖြန့်အပ်သော ပန်းပုံကြီးထက်၌ ထက်ဝယ် (တင်ပလ္လင်)ဖွဲ့ခွေ ထိုင်နေတော်မူပြီးလျှင် ဤသို့ ကြံစည်တော်မူပြန်၏”–

“ငါသည် ဈာန်တရားအရာ၌ ဝသီဘော်ရှိသူ (အစိုးတရ လေ့လာနိုင်သူ) အဖြစ်သို့ ရောက်ပေ၏၊ အဘိညာဉ်ငါးပါးတို့၌လည်း အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်သူ ဖြစ်ပေ၏။ စကြဝဠာပေါင်း တိုက်တသောင်းအတွင်း၌ ငါနှင့်တူကြသော ရသေ့များ မရှိကြ၊ တန်းခိုးအာနုဘော် တရားတို့၌ ငါသည် မည်သူနှင့်မျှ မတူချေတကား”...

ဤကဲ့သို့ စဉ်းစားဆင်ခြင်တော်မူပြီးလျှင် အလွန်ထူးချွန်သော စိတ်ချမ်းသာမှုကို ရတော်မူလေ၏။

၇၄

နိမိတ်ကြီး ၃၂-ပါးကို နတ်တို့ ပြောကြားခြင်း

     သုမေဓာ ရှင်ရသေ့သည် ဆိုအပ်ပြီးသောအတိုင်း ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရား၏ ဗျာဒိတ်စကားကို ကြားတော်မူရ၍ သဗ္ဗညုဘုရားအဖြစ်ကို ယခုပင် လက်ဝါးအပြင်ပေါ်သို့ ရောက်ရှိပြီး ရရှိပြီးကဲ့သို့ အောက်မေ့မှတ်ထင် ကြည်လင်ဝမ်းမြောက်လျက် ထက်ဝယ်ဖွဲ့ခွေ (တင်ပလ္လင်ခွေ) ထိုင်နေတော်မူသောအခါ စကြဝဠာ တိုက်တသောင်းမှ ရောက်လာကြကုန်သော နတ်ဗြဟ္မာတို့သည် “သုမေဓာအရှင်သူမြတ်.. ရှေးရှေးသော နိယတဗျာဒိတ်ခံ ဘုရားအလောင်းတော်များ ဗျာဒိတ်ရပြီးစ ထိုကာလဝယ် ထက်ဝယ်ဖွဲ့ခွေ ထိုင်နေတော်မူကြသောအခါ ထင်မြင်မြဲဖြစ်သော “နိမိတ်ကြီး သုံးဆယ့်နှစ်ပါး”တို့သည် ယနေ့ ထင်မြင်ကြပါကုန်၏။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့”ဟူ၍ ကြီးစွာသောအသံကို ဟစ်အော် ဖြစ်ပေါ်စေကြကုန်၏။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်... ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ရတော်မူသည့်အခါ အေးချမ်းခြင်းသဘော ကင်းရှင်း၍ ပူအိုက်ခြင်းသဘော ငြိမ်းမြဲဖြစ်ပါ၏၊ ထိုနိမိတ်နှစ်ပါးတို့ကို ယနေ့ ထင်ရှား တွေ့မြင်ရပါကုန်၏။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့..။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်... ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ရတော်မူသည့်အခါ တသောင်းသော လောကဓာတ်ကြီးသည် တစုံတရာ အသံမရှိ တိတ်ဆိတ်၍နေ၏၊ အနှောက်အရှက် ရှုပ်ထွေးခြင်း အလျဉ်းမရှိ၊ ထိုနိမိတ်နှစ်ပါးတို့ကို ယနေ့ ထင်ရှားတွေ့မြင်ရပါကုန်၏။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့..။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်... ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ရတော်မူသည့်အခါ လေပြင်းမုန်တိုင်းတို့ မတိုက်ခတ်ကုန်၊ မြစ်များသည်လည်း မစီးကြပါကုန်၊ ထိုနိမိတ်နှစ်ပါးတို့ကို

၇၅

ယနေ့ ထင်ရှား တွေ့မြင်ရပါကုန်၏။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့..။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်.. ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ရတော်မူသည့်အခါ ကုန်း၌ဖြစ်သောပန်း, ရေ၌ဖြစ်သောပန်း အလုံးစုံတို့သည် တပြိုင်နက် ပွင့်ကြပါကုန်သည်၊ ယနေ့လည်း ထိုပန်းအလုံးစုံတို့သည် ပွင့်ကြပါကုန်၏။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့..။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်... ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ရတော်မူသည့်အခါ နွယ်ပင်အမြင့်ပင် (ပင်စောက်) အမျိုးမျိုးတို့ တပြိုင်နက် သီးကြပါကုန်သည်၊ ယနေ့လည်း ထိုနွယ်ပင် သစ်ပင်အားလုံးတို့သည် သီးကြပါကုန်၏။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့..။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်… ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ရတော်မူသည့်အခါ ကောင်းကင်၌တည်သော ရတနာ, မြေပြင်၌တည်သော ရတနာတို့သည် အရောင် ထွန်းတောက်ပကြပါသည်၊ ယနေ့လည်း ထိုရတနာတို့သည် အရောင် ထွန်းတောက်ပကြပါကုန်သည်။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့..။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်.. ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ရတော်မူသည့်အခါ လူ့ပြည်၌ဖြစ်သော တူရိယာတို့သည်၎င်း, နတ်ပြည်၌ဖြစ်သော တူရိယာတို့သည်၎င်း အလိုလို (လူနတ်တို့က မတီးရပဲ) မြည်ကြမြဲ ဖြစ်ပါကုန်သည်၊ ယနေ့လည်း ထိုတူရိယာ နှစ်မျိုးစုံတို့သည် အလွန်အကဲ (လူနတ်တို့က မတီးရပါပဲ) မြည်ကြပါကုန်သည်။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူ လတ္တံ့..။

၇၆

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်.. ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ရတော်မူသည့်အခါ ကောင်းကင်အပြင်မှ အလွန်ဆန်းကြယ်သော ပန်းတို့သည် မိုယ်းကဲ့သို့ ရွာမြဲ ဖြစ်ကြပါကုန်သည်၊ ယနေ့လည်း ထိုဆန်းကြယ်သော ပန်းတို့သည် မိုယ်းရေပမာ ရွာသွန်းကြပါကုန်သည်။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့...။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်... ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ရတော်မူသည့်အခါ မဟာသမုဒြာကြီး ဝဲလည်ခြင်း၊ တသောင်းသော လောကဓာတ် စကြဝဠာတိုက် တုန်လှုပ်ခြင်းတို့ ဖြစ်မြဲဖြစ်ကုန်သည်၊ ယနေ့လည်း ထိုနှစ်ပါးစုံ (မဟာသမုဒြာနှင့် စကြဝဠာတိုက်တသောင်း)တို့သည် လွန်စွာ မြည်ဟီးကြပါကုန်သည်။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့..။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်.... ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ခံယူရတော်မူသောနေ့မှာ ဇာတိခေတ် (စကြဝဠာတိုက်တသောင်း)အတွင်း ငရဲမီးတို့ ငြိမ်းကြမြဲဖြစ်ပါသည်။ ယနေ့လည်း ထိုငရဲမီးတို့သည် ငြိမ်းကြပါကုန်သည်။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့..။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်.. ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ခံယူရတော်မူသောနေ့မှာ နေမင်းသည် အညစ်အကြေးကင်းစင်မြဲ ဖြစ်ပါသည်၊ အလုံးစုံသော ကြယ်တာရာတို့ကို နေ့အခါ၌ပင် မြင်ကြရမြဲ ဖြစ်ပါကုန်သည်၊ ယနေ့လည်း ထိုအညစ်အကြေးကင်းသော နေမင်း အလုံးစုံသော ကြယ်တာရာတို့ကို နေ့အခါ၌ပင် မြင်ကြရပါကုန်သည်။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့… ။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်.. ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ခံယူရတော်မူသောနေ့မှာ မိုဃ်းမရွာပဲ မြေကြီးထဲမှ ရေပန်း၍ ထွက်မြဲဖြစ်ပါသည်၊ ယနေ့လည်း မိုယ်မရွာပဲ

၇၇

မြေကြီးထဲမှ ရေပန်း၍ ထွက်ခဲ့ပါသည်။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့…။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်... ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ခံယူရတော်မူသောနေ့မှာ ကောင်းကင်အပြင်၌ ကြယ်တာရာအပေါင်းတို့သည်၎င်း၊ နက္ခတ်တို့သည်၎င်း တင့်တယ်ကြမြဲ ဖြစ်ပါကုန်သည်၊ ဝိသာခါနက္ခတ်သည် လပြည့်ဝန်း(စန်း)နှင့် ယှဉ်မြဲဖြစ်ပါသည်။ ယနေ့လည်း ထိုနိမိတ်တို့ ထင်ကြပါကုန်သည်။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့..။ ။(ကဆုန်လပြည့်နေ့နှင့် စပ်၍ မှတ်ဖွယ်ကို အနုဒီပနီ၌ ဖော်ပြထားသည်။)

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်... ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ခံယူရတော်မူသောနေ့မှာ မြွေ မြွေပါ-စသော တွင်း၌နေသော သတ္တဝါ, မြေခွေး-စသော ချောက်ကမ်းပါး၌နေသော သတ္တဝါတို့သည် မိမိတို့နေရာမှ ထွက်ကြကုန်မြဲ ဖြစ်ပါသည်၊ ယနေ့လည်း ထိုသတ္တဝါတို့သည် မိမိတို့နေရာမှ ထွက်ကြပါကုန်သည်။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့..။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်... ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ခံယူရတော်မူသောနေ့မှာ သတ္တဝါအပေါင်းတို့အား မမွေ့လျော် မပျော်ပိုက်ခြင်း အလျဉ်းမရှိကြပဲ မိမိတို့၌ ထင်ရှားရှိသော ပစ္စည်းစုဖြင့်သာ နှစ်သက်ရောင့်ရဲ ကျေနပ်မြဲ ဖြစ်ကြပါသည်။ ယနေ့လည်း ထိုသတ္တဝါ အလုံးစုံတို့သည်ပင် မမွေ့လျော် မပျော်ပိုက်ခြင်း အလျဉ်းမရှိကြပဲ မိမိတို့၌ ထင်ရှားရှိသော ပစ္စည်းစုဖြင့်သာ နှစ်သက်ရောင့်ရဲ ကျေနပ်ကြပါသည်။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့…။

(ဤစကားရပ်ကို ထောက်ဆ၍ သတ္တဝါတို့မှာ နေ့စဉ်ပင် ရသမျှ ရှိသမျှ စည်းစိမ်ဖြင့် မရောင့်ရဲနိုင်ကြကြောင်း၊

၇၈

ဘုရားအလောင်းတော်များ နိယတဗျာဒိတ် ခံယူရတော်မူသော နေ့မှာသာ မိမိတို့မှာရှိသမျှ ပစ္စည်းစုဖြင့် နှစ်သက် ရောင့်ရဲ ကျေနပ်ကြကြောင်း သိမှတ်ရာ၏။)

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်... ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ခံယူရတော်မူသောနေ့မှာ သတ္တဝါတို့အား ရောဂါဟူသမျှ ပျောက်ငြိမ်းကြမြဲ ဖြစ်ပါသည်၊ ဆာလောင်မွတ်သိပ်ခြင်းလည်း ကင်းကြမြဲ ဖြစ်ပါသည်၊ ယနေ့လည်း ထိုရောဂါပျောက်ငြိမ်းခြင်း, ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှု ပျောက်ကင်းခြင်း တည်းဟူသော နိမိတ်နှစ်ပါးတို့ ထင်ရှားဖြစ်ကြပါသည်။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့..။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်.. ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ခံယူရတော်မူသောနေ့မှာ သတ္တဝါတို့သန္တာန်၌ အာရုံကို ငြိတွယ်တတ်သော ရာဂတရား ခေါင်းပါးမြဲ ဒေါသနှင့် မောဟတရားတို့ ပျောက်ပျက်မြဲ ဖြစ်ပါသည်၊ ယနေ့လည်း သတ္တဝါတို့သန္တာန်၌ ထိုရာဂ ဒေါသ မောဟတို့ ကင်းရှင်းကြပါကုန်သည်။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့..။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်.. ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ခံယူရတော်မူသောနေ့မှာ သတ္တဝါတို့သန္တာန်၌ ကြောက်ထိတ်လန့်ခြင်း ကင်းရှင်းမြဲ ဖြစ်ပါသည်။ ယနေ့လည်း ထိုကြောက်ထိတ်လန့်ခြင်း ကင်းရှင်းမှုတည်းဟူသော နိမိတ်သည် ထင်ရှား ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ ထိုအမှတ်ဖြင့်ပင် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့ဟု အကျွန်ုပ်တို့ သိကြရပါကုန်သည်..။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်... ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ခံယူရတော်မူသောနေ့မှာ မြူမှုန်ထကြွခြင်း ကင်းရှင်းမြဲ ဖြစ်ပါသည်၊ ယနေ့လည်း မြူမှုန်ထကြွခြင်း

၇၉

ကင်းရှင်းမှုတည်းဟူသော နိမိတ်သည် ထင်ရှား ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ ထိုအမှတ်ဖြင့်ပင် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့ ဟု အကျွန်ုပ်တို့ သိကြရပါကုန်သည်..။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်... ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ခံယူရတော်မူသောနေ့မှာ အလိုမရှိအပ်သော အနံ့များ ကင်းရှင်း၍ နတ်၌ဖြစ်သော အနံ့သာလျှင် ကြိုင်မြဲ လှိုင်မြဲ ဖြစ်ပါသည်၊ ယနေ့လည်း ထိုနတ်၌ဖြစ်သော အနံ့သည် ကြိုင်လှိုင်သင်းပျံ့ခဲ့ပါသည်။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့..။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်.. ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ခံယူရတော်မူသောနေ့မှာ ရုပ်ကိုယ်ကောင်မရှိသည့် (အရူပ)ဗြဟ္မာကြီးများကို ချန်ထား၍ အလုံးစုံသော နတ်ဗြဟ္မာတို့ကို မြင်ကြရမြဲ ဖြစ်ပါသည်၊ ယနေ့လည်း (အရူပဘုံဗြဟ္မာကြီးများကို ချန်ထား၍) ထိုအလုံးစုံသော နတ်ဗြဟ္မာတို့ကို မြင်ကြရပါကုန်သည်။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့...။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်... ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ခံယူရတော်မူသောနေ့မှာ အကြင်မျှလောက် ငရဲဘုံရှိသမျှ အလုံးစုံတို့ကို မြင်ကြရမြဲ ဖြစ်ပါသည်။ ယနေ့လည်း ထိုငရဲဘုံ အလုံးစုံတို့ကို မြင်ကြရပါကုန်သည်။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့..။

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်.. ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ခံယူရတော်မူသောနေ့မှာ နှံရံ, တံခါးရွက်, ကျောက်တောင်ကြီးများပင် အဆီးအတား အပိတ်အပင် မရှိ၊ ဟင်းလင်းပွင့်ကြမြဲ ဖြစ်ပါသည်၊ ယနေ့လည်း ထိုနံရံ, တံခါးရွက်, ကျောက်တောင်ကြီးများသည် ဟင်းလင်းအပြင် ကောင်းကင်သာ ဖြစ်ကြပါသည်။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့… ။

၈၀

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်... ရှေးရှေး ဘုရားအလောင်းတော်တို့ နိယတဗျာဒိတ် ခံယူရတော်မူသောအခိုက်မှာ သတ္တဝါတို့၏ စုတိပြတ်ကြွေ သေလွန်ခြင်း ပဋိသန္ဓေတည်နေခြင်း အလျဉ်းမရှိပါ။ ယခု အရှင်သူမြတ် နိယတဗျာဒိတ် ခံယူရတော်မူသော အခိုက်မှာလည်း ထိုသတ္တဝါတို့၏ စုတိပြတ်ကြွေ သေလွန်မှု မရှိခြင်း, ပဋိသန္ဓေ တည်နေမှု မရှိခြင်းတည်းဟူသော နိမိတ်ကြီးနှစ်ပါးတို့ ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်ကြပါသည်။ ထို့ကြောင့် အရှင်သူမြတ်သည် မချွတ်ဧကန် ဘုရားဖြစ်တော်မူလတ္တံ့..။

နတ်ဗြဟ္မာတို့၏ အားပေးစကား

     သုမေဓာအရှင်သူမြတ်.. သင်သည် ဝီရိယတရားကိုသာ စွဲစွဲမြဲမြဲ ချီးမြှင့်အားထုတ်တော်မူပါ၊ ဆုတ်နစ်တော် မမူပါလင့်၊ ရှေ့သို့သာ တိုးတက်၍ ဆက်လက် အားထုတ်တော်မူပါ၊ အကျွန်ုပ်တို့သည်လည်း အသင် မချွတ် ဘုရားဖြစ်လတ္တံ့သောအကြောင်းကို ကောင်းစွာ သိရှိကြပါကုန်၏-ဟူ၍ ချီးမွမ်းစကား, အားပေး စကားတို့ကို အထူးထူးအပြားပြား စကြဝဠာတိုက်တသောင်းမှ ရောက်ဆိုက်လာသော နတ်ဗြဟ္မာတို့ ပြောကြားကြကုန်၏။

ဗျာဒိတ်ခဏ်း ပြီး၏။

**********