နာမသိဒ္ဓိဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၉၆။ တေလပတ္တဇာတ်

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၉၇။ နာမသိဒ္ဓိဇာတ်

၉၈။ ကူဋဝါဏိဇဇာတ်→

၇။ နာမသိဒ္ဓိဇာတ်

အမည်ဟောင်းကို မနှစ်သက်သောကြောင့် အမည်သစ်ပြောင်းလိုသူ၏အကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဇီဝကဉ္စ မတံ ဒိသွာ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤ နာမသိဒ္ဓိ ဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် အမည်အားဖြင့် ပြီးခြင်းကိုအလိုရှိသော တယောက် သောရဟန်းကို အကြောင်း ပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ တယောက်သော အမျိုး သားသည် အမည်အားဖြင့် ငယုတ်မာမည်သတတ်၊ ထိုအမျိုးသားသည် သာသနာတော်၌ အသက်ကိုစွန့်၍ ရဟန်းပြု၏။ ရဟန်းတို့သည် ငါ့သျှင်ငယုတ်မာလာလော့၊ ငါ့သျှင်ငယုတ်မာ ရပ်ဟု ဆိုသည်ရှိသော် လောက၌ ငယုတ်မာမည်သည်ကို မင်္ဂလာမရှိသသူဟု ဆိုအပ်၏ တပါးသော မင်္ဂလာနှင့်စပ်သောအမည်ကို မှည့်စေအံ့ဟု ကြံ၏။ ထိုရဟန်းသည် ဆရာဥပဇ္ဈာယ်တို့သို့ကပ်၍ အရှင်ဘုရားတို့ အကျွန်ုပ်၏အမည်သည် မင်္ဂလာမရှိ၊ အကျွန်ုပ်အား တပါးသောအမည်ကို မှည့်တော်မူပါကုန်လောဟု လျှောက်၏။ ထိုအခါ ရဟန်းတို့သည် ထိုရဟန်းကို ငါ့သျှင် အမည် မည် သည်ကား ပညတ်မျှသာတည်း၊ အမည်ဖြင့် တစုံတခုသော စီးပွား၏ ပြီးခြင်းမည်သည် မရှိ၊ မိမိအမည်ဖြင့်သာလျှင်။ ရောင့်ရဲလောဟု ဆိုကုန်၏။ ထိုရဟန်းသည် အဖန်တလဲလဲသာလျှင် တောင်း ပန်၏။ ထိုရဟန်း၏ အမည်ဖြင့်ပြီးခြင်းကို အလိုရှိသည်၏ အဖြစ်သည် ရဟန်းသံဃာ၌ ထင်ရှားသည် ဖြစ်၏။ ထိုအခါ တနေ့သ၌ တရားသဘင်၌ စည်းဝေးကုန်သော ရဟန်းတို့သည် ငါ့သျှင်တို့ ဤအမည်ရှိသော အမည်ဖြင့်ပြီးခြင်းကို အလိုရှိသောရဟန်းသည် မင်္ဂလာရှိသော အမည်ကို မှည့်စေလိုသတတ်ဟု စကားကို ဖြစ်စေကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် တရားသဘင်သို့ ကြွလာတော်မူ၍ ရဟန်းတို့ ယခုအခါ အဘယ်စကားဖြင့် စည်းဝေးကြကုန်သနည်းဟု မေးတော်မူ၍ ဤ မည်သော စကားဖြင့် စည်းဝေးပါကုန်၏ဟု နားတော်လျှောက်သည်ရှိသော် ရဟန်းတို့ ယခုအခါ ၌သာလျှင် ဤရဟန်းသည် အမည်ဖြင့် ပြီးခြင်းကို အလိုရှိသည်မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း အမည်ဖြင့် ပြီးခြင်းကို အလိုရှိဘူးသည်သာလျှင်တည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ တက္က သိုလ်ပြည်၌ ဘုရားလောင်းသည် ဒိသာပါမောက္ခဆရာဖြစ်၍ တပည့်ငါးရာတို့အား ဗေဒင်တို့ကိုသင်စေ၏။ ထိုဒိသာပါမောက္ခဆရာ၏ တယောက်သော အမည်အားဖြင့် ငယုတ်မာမည်သော လုလင်သည် ငယုတ်မာ လာလော့၊ ငယုတ်မာ သွားလောဟု ဆိုသည်ရှိသော် ငါ၏ အမည်သည် မင်္ဂလာမရှိ၊ တပါးသောအမည်ကို မှည့်စေအံ့ဟုကြံ၍ ဆရာသို့ကပ်၍ ဆရာ အကျွန်ုပ်၏ အမည်သည် မင်္ဂလာမရှိ၊ တပါးသောအမည်ကို မှည့်ပါကုန်လောဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ထိုလုလင်ကို ဆရာသည် အမောင်သွားချေ၊ ဇနပုဒ်သို့ လှည့်လည်၍ အမောင်နှစ်သက်သော တခုသောမင်္ဂလာရှိသော အမည်ကိုယူ၍ လာခဲ့၊ လာခဲ့သောသင်၏အမည်ကိုဖျောက်၍ တပါးသောအမည်ကို မှည့်အံ့ဟုဆို၏။ ထိုလုလင်သည် ကောင်းပြီဟုဝန်ခံ၍ ရိက္ခာကိုယူ၍ထွက်လျက် တရွာမှသည်တရွာသို့ သွားသည်ရှိသော် တခုသော မြို့သို့ရောက်၏။

ထိုမြို့၌ ငသက်ရှည်အမည်ရှိသောတယောက်သော ယောက်ျားသည် သေ၏။ ထိုလုလင်သည် ဆွေမျိုးအပေါင်းသည် သုသာန်သို့ဆောင်သော ထိုသူသေကိုမြင်၍ ဤသေသော ယောက်ျားသည် အဘယ်အမည်ရှိသနည်းဟု မေး၏။ လုလင် ငသက်ရှည်အမည်ရှိ၏ဟု ဆို၏။ ငသက်ရှည် အမည်ရှိသော သူသည်လည်း သေသေးသလောဟု ဆို၏။ ငသက်ရှည်အမည်ရှိသော သူသည်၎င်း, ငသက်ရှည်အမည်မှ တပါးသောအမည်ရှိသော သူသည်၎င်း သေသည်သာ လျှင်တည်း။ အမည်သည်ကား ပညတ်မျှသာတည်း၊ သင်သည်ကား မိုက်ယောင်တကားဟု ဆိုကုန်၏။ ထိုလုလင်သည် ထိုစကားကိုကြား၍ အမည်၌လျစ်လျူရှု၍ မြို့တွင်းသို့ဝင်၏။

ထိုအခါတယောက်သော အခကိုမပေးနိုင်သော ကျွန်မကို အရှင်တို့သည် တံခါး၌နေစေ၍ ကြိုးဖြင့်ဖွဲ့၍ ပုတ်ခတ်ကုန်၏။ ထိုကျွန်မအမည်သည်လည်း သူဌေးမတည်း၊ ထိုလုလင်သည် ထိုခရီးဖြင့်သွားသည်ရှိသော် ပုတ်ခတ်သောညထိုကျွန်မကိုမြင်၍ အဘယ့်ကြောင့် ဤမိန်းမကိုပုတ်ခတ်သနည်းဟု မေး၏။ အခကို မပေးနိုင်သောကြောင့် ပုတ်ခတ်သည်ဟု ဆိုကုန်၏။ ထိုမိန်းမ၏အမည်သည် အဘယ်အမည်ရှိသနည်းဟု မေး၏။ သူဌေးမတည်းဟု ဆိုကုန်၏။ သူဌေးမအမည်ရှိသည် ဖြစ်လျှက်လည်း အခကို မပေးနိုင်သေးသလောဟု ဆို၏။ သူဌေးမအမည်ရှိသော မိန်းမသည်၎င်း သူဌေးမအမည်မှ တပါးသောအမည်ရှိသော မိန်းမတို့သည်၎င်း ဆင်းရဲခြင်းသည် ဖြစ်ကုန်၏။ အမည်သည်ကားပညတ်မျှသာတည်း၊ သင်သည် မိုက်ယောင်တာဟု ဆိုကုန်၏။ ထိုလုလင်သည်လည်း အမည်၌ အထူးသဖြင့်လျစ်လျူရှုသည်ဖြစ်၍ မြို့မှထွက်ခဲ့၍ ခရီးသို့သွားသည်ရှိသော် ခရီးအကြား၌ ခရီးမှားသော ယောက်ျားကိုမြင်၍ အမောင် အဘယ်ကိုပြု၍ သွားသနည်းဟု မေး၏။ အရှင်ခရီးမှားသည် ဖြစ်၏ဟုဆို၏။ သင်၏အမည်သည် အဘယ်နည်းဟု မေး၏။ ငခရီးတည်းဟု ဆို၏။ ငခရီးအမည်ရှိသောသူသည် ခရီး မှားသေးသလောဟု ဆို၏။ ငခရီး အမည်ရှိသော သူသည်၎င်း၊ ငခရီး အမည်မှတပါးသော အမည်ရှိကုန်သော သူတို့ သည်၎င်း ခရီးမှားသည် ဖြစ်၏။ အမည်သည်ကား ပညတ်မျှသာတည်း၊ သင်သည်ကား မိုက်ယောင်တကားဟု ဆို၏။

ထိုလုလင်သည် အမည်၌ အလွန်လျစ်လျူရှုသည်ဖြစ်၍ ဘုရားလောင်းအထံတော်သို့သွား၍ အမောင် အသို့နည်း၊ အမည်ကို နှစ်သက်၍လာသလောဟုမေး၏။ ဆရာ သက်ရှည်အမည်ရှိသောသူတို့သည်လည်း သေကုန်၏။ သက်ရှည်အမည်မှ တပါးသောအမည်ရှိသော သူတို့သည်လည်း သေကုန်၏။ သူဌေးမအမည်ရှိသော မိန်းမတို့သည်လည်း ဆင်းရဲကုန်၏။ သူဌေးမ အမည်မှ တပါးသောအမည်ရှိကုန်သော မိန်းမတို့သည်လည်း ဆင်းရဲကုန်၏။ ငခရီး အမည်ရှိသောသူတို့သည်လည်း ခရီးမှားကုန်၏။ ငခရီး အမည်မှ တပါးသောအမည်ရှိကုန်သော သူတို့သည်လည်း ခရီးမှားကုန်၏။ အမည်မည်သည်ကား ပညတ်မျှသာတည်း၊ အမည်ဖြင့် ပြီးခြင်းမည်သည် မရှိ၊ ကံဖြင့်သာလျှင် ပြီး၏။ အကျွန်ုပ်အား တပါးသောအမည်ဖြင့် အလိုမရှိ၊ အကျွန်ုပ်၏အမည်သာလျှင် ဖြစ်စေဟု ဆို၏။ ဘုရားလောင်းသည် တပည့်လုလင်သည် မြင်သည်ကို၎င်း ပြုအပ်သည်ကို၎င်း နှီးနှော၍-

၉၇။ ဇီဝကဉ္စ မတံ ဒိသွာ ဓနပါလိံ စ ဒုဂ္ဂတံ။
ပန္ထကဉ္စ ဝနေ မူဠံ၊ ပါပကော ပုနရာဂတော။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၉၇။ ဇီဝကဉ္စ၊ သက်ရှည်ကိုလည်း။ မတံ၊ သေသည်ကို။ ဓနပါလိံ စ၊ သူဌေးမကိုလည်း။ ဒုဂ္ဂတံ၊ ဆင်းရဲသည်ကို။ ပန္ထကဉ္စ၊ ငခရီးကိုလည်း။ ဝနေ၊ တော၌။ မူဠံ၊ ခရီးမှားသည်ကို။ ဒိသွာ၊ မြင်၍။ ပါပကော၊ ငယုတ်သည်။ ပုနရာဂတော၊ ပြန် လာ၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ရဟန်းတို့ ယခုအခါ၌သာလျှင် ဤရဟန်းသည် အမည်ဖြင့်ပြီးခြင်းကို အလိုရှိသည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း အမည်ဖြင့်ပြီးခြင်းကို အလိုရှိဘူးသည်သာလျှင်တည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ ယခုအခါ အမည်ဖြင့်ပြီးခြင်းကို အလိုရှိသောရဟန်းသည် ထိုအခါ အမည်ဖြင့်ပြီးခြင်းကို အလိုရှိသောလုလင် ဖြစ်ဘူးပြီ၊

ယခုအခါ ငါဘုရားပရိသတ်တို့သည် ထိုအခါ ဒိသာပါမောက္ခဆရာ၏ ပရိသတ်တို့သည် ဖြစ်ဘူးကုန်ပြီ၊ ယခုအခါ ဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ဒိသာပါမောက္ခဆရာဖြစ်ဘူးပြီ၊ ဤသို့ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။