Zdalenej lubej

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Zdalenej lubej

O daj mi, daj wšak, moja miła,
Ći zhladować do wóčka módroh'
Će, prošu, lěkarja njećh dobroh'
Ma wutroba mi přestyskniwa!

Wšón swět sy sama mi ty rjany;
Kiž radosće w nim njenamakam,
Ach tebje dobyć, miła, čakam,
Ach tebje - njejsym zacpěwany!

Ach chcyła tróšt mi jeno skićić
Tu w njewjedrach, we žiwjenju,
A byli tež přez pohladnjenje.
Mje njebudźa tež potom ničić
Wšě wosudy, we žadosćenju
Ja njepodam so słaby ženje.