Wzate nalěćo
Pój, nalěćo! Daj swojim kwětkam kćěwać
a wupyš božu stwórbu z krasnosću.
Zbudź ptačkow zradne spěwy we haju,
daj słóncu z njebja módriny so směwać.
Hdyž budźe lubosć ze wšěch štomow spěwać,
nam w žórle šukotać, wěć w hajnišću,
da snano w tajkim zbožu začuju,
zo chce tež moju wutrobu mi hrěwać.
Ow běda ći! Što hladaš, wutroba,
tu za zbožom, kiž bu ći něhdy date
a kotrež taji zańdźenosće morjo?
Što tebi pomha krasnosć nalětnja?
Hlej, twoje nalěćo, wot dóńta wzate,
ći zawostaji tyšnosć, jěre horjo!
- Author: Korla Awgust Fiedler (public domain)
- Source: http://edition-elf.de/forum/showthread.php?tid=5139