Wěra do Serbowstwa
O mój lubši ludo serbski,
Sy ty wusnył, sy ty khory?
Je duch błazny, zawjedźeřski
Twoju nohu wjedł na hory
A ći swěta krasnosć pokazał,
Zo by před njej ty so zhibowal?
Zo by narodnosć so slěkał,
Swoju pychu čestnu, rjanu?
Serbski sy ty dotal rěkał -
Nječuješ ty ranu žadnu?
Škruty z morja zymnoh' płowaja
K serbskim wutrobam so přiłoža.
Hory, doły, haje, hola,
Serbske mjena hišće noša;
Kamjeń, drjewo, rěki, pola,
Su to poslědni, kiž koša
Pjaty dobrych dźěći serbowskich,
Swědki serbskich zynkow poslědnich?
Ně, ně! Lubi bratřa serbscy,
Wótcna rěč přez hona, prohi
Z wami khodźi dobyćeřscy,
Zadyn wot was njebudź wbohi;
Štóž sej kraje serbsku pokrutu,
Wostań Serb, měj serbsku wutrobu!
Žiwu hałzu, płódnu ćěri
Wěrjace to Serbowstwo,
Serb je, kiž do serbskoh' wěri,
A sam z toho česći so.
Štóž so Serbstwa hańbuje,
Němskich plantow hódny je.
- Author: Handrij Zejler (public domain)
- Source: http://texty.citanka.cz/pata/sc1-32.html
- Note: Stary prawopis