Ul oy gar bo‘lsa erdi bir kecha kulbamg‘a mehmonim...

by Muhammad Rasul Mirzo

Ul oy gar bo‘lsa erdi bir kecha kulbamg‘a mehmonim,
O‘luk jismimg‘a kirgay erdi ul dam qaytadin jonim.

Qolib ul dilrabo hijronida yilar meni mahzun,
Bo‘lur joriy ko‘zimdin yig‘lasam ashk o‘rnig‘a qonim.

Guli husning tilab faryodu afg‘on aylaram tinmay,
Falak uzra suud aylab falakni o‘rtar afg‘onim.

Erurman dard hijroni bila bemor andoqkim,
Chiqorg‘a iztirob aylar tanimdin bu hazin jonim.

Jarohatvor jismim uzra marham sud qilavermas,
Erur ko‘nglimda mundan ham fuzunroq zammi pinhonim.

Tanim g‘am toshlarining ostida andoq ushalmushdur,
G‘ubor aylar gumon har kimki ko‘rsa jismi uryonim.

Netay ul nozanin dilbar qoshida bo‘lmasa bovar,
Gar etsam sharh sar tosar anga holi parishonim.

Qadah xurshedi nuridan ziyo yetkurgil, ey soqiy,
Hujumi g‘amdin o‘lmish tiyra, bilgil, shomi hijronim.

Agar kelsa buzuq kulbamg‘a, ey Mirzo, parizodim,
Qudumig‘a nisor aylarman ul dam javhari jonim.