Sora la Pasqua

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Sora la Pasqua  (1780) 
by Academia dla Baslætta


Sora la Pasqua

Canzonætta

O che gust, o che piasè
ch'sia crappà cla brutta stria
dla Quaresma! Adess an gh'è
pù motiv d'malinconica;
col dazeuj ch'al dispias tant
l'è finì tand alinquant.

Giust cmè 'l sol, quand l'è piovù
ona stmanna o quindas dì,
s'al vegn feura, n'as peu dì
da stà allegar e n'l'è da dì
al fracass ch'as seint a fà
pr'al bel teimp ch'è tornà in zà:

giust parægg quai dì ch'sa vdiva
omm e donn e fieuj e fieul
a portà la ramoliva
e andà intorn i battareul,
col trich trach al consolava
parchè al dsiva: an gh'è pù fava.

L'è finì 'l teimp dal marluzz
ad j areingh, ad la toneina;
i saracch, j inguill e i luzz
han finì da stà in cuseina:
spazzè feura i cardinzon
e mtigh drei qualcossa ad bon.

L'è chì Pasqua, in da par tutt,
l'è chì Pasqua, as seint a dì;
tutti cridn'e bei e brutt,
la Quaresma l'è finì;
ecco i fieu ch'van zà coi bsei
a giugà da dlà da Dsei.

Han finì da predicà
la parola dal Signor
tranti Previ e tanti Frà
e in compeins di sò sudor
zercan su oeuv e salam
gross e piccol, bon e gram.

S'as va feura par spas'già
n'as væd altar che roreu
d'omm e donn in mezz a i prà
a dasteind di tovajeu.
Chi g'ha j euv bei e pargià
chi 'l salam dmà da mangià.

Quand la tavla l'è prontà
palpn'i ciapp moll e stagnott
i moros, par contintà
la sò gnogna; e sti sarvott
l'insalata dal prim taj
e al salam mangian con l'aj.

L'altar dì gh'era on Zocclott
là dappos a la Torætta,
s'an m'inganni ad quæi zercott
sættà giou con na donnætta;
lù 'l g'aviva i ciapp in man,
le al salam co on tocch ad pan.

E 'gh la davn'a tutt andà,
ch's'ingossavan feina maj;
i ganass gh'ivan sgonfià
comè i bocc da paramai
sbagazzavn'in t'on fiaschei
ad quæi d'terra dal bon vei.

Là scondù dadrè di piant
s'vorriss dì tutt quæl ch'ho vdù
gh'avarev chi sa fei quant
da dascorr e da dì su
ad quj coss da sganassass
e fà rid parfeina i sass.

Ma 'l mè impægn l'è nò quest chì;
zà l'san tutti i marindej
ch'as fan squasi tutt i dì
quand l'è 'd Pasqua, e anca mei,
anca mei di dopdisnà
son stat feura a marindà.

E an gh'è nò da fann stupor,
parchè agh van sior e pitocch,
damm, dottori e professor,
gint da bei, bottgar e scrocch;
tutti insomma, tutti affatt
quand l'è Pasqua dveintan matt.


Bsogna dì donca ch'al sia
propi al teimp e la stagion
ch'fa gnì a tutti dl'allegria,
feina a quæi ch's'giusa i limon
e ch'stan seimpar col coll tort,
ma 'l s'agh drizza in mezz ai ort;


veuj mo dì, quand coi siorein,
in t'j ortai feura d'Borgratt,
van a fà i sò marindein
coi saccocc ch'i son tant fatt,
ch'i gh'han deintar sì par brio
d'ogni sort ad bei di Dio.

Feina i vidov e i sposætt
quand comeinza Pasqua a vgnì,
as consolan e i polpætt
par ch'as seintan tutt a arvgnì,
e se prima han dezunà
fan peu cunt da spaciazzà.

S'as dascorr di maridà
spettan Pasqua coi man giont,
parchè agh pias i ciap tajà
e al salam vonc e bisont;
e n'in mangian ad nott e 'd dì
fei ch'agh vegn la panza insì.
Pasqua insomma l'è on cordial

al pù bon ch'as peussa dà,
e mei crædi ch'all'ospdal
guariravan j amalà
s'anca lor podissan gnì
a stà allegr'on para d'dì:
che col verd ad la campagna

e coll'aria ch'la sa d'bon,
coi fossætt, con l'acqua ch'bagna
e ch's'agh mætt deintr i pæston,
quæl stà in sl'erba in libartà
l'è altar mej che stà colgà
in t'on lett da mezz aj mur

ch'n'as seint altar che a zumì
sial mo ciar sial mo scur,
chi a cagà e chi a tossì,
e par fà mei allegria
gh'è anca 'd quæi ch'son in agonia.
I parsonn ch'va vdi dadnanz

son d'quæi ch'mætt i sarvizial
ad quæi ch'tocca polss e panz,
ad quæi ch'veuda i papagal
e coi cantar ch's'agh mætt deintar
i madsein ch'passa dal veintar.
S'as dascorr peu dal mangià

n'as væd altar che pancott,
dal pantrid rar rar ch'al va
giou dal goss, ch'al fa gott gott;
dan qualch'euv fræd da bev su
o on pò 'd vacca e gnint ad pù.
S'l'è pr'al vei, chì l'è proibì

dmà però par j amalà,
e se al medich on qualch dì
on pò d's'ciett al gh n'in fa dà,
l'è d'col vei giusta in manera
di ferì par la crosera.
Al pan fa dla replezion

e par quæst s'agh n'in da pocch.
S'an g'han bonna complession
son insomma præst in tocch,
e mej crædi che di mal
al pù gross sia l'ospdal.
Vgnì on po' feura quant sì

vgnì on po' feura di croser,
agh scomætti che in pocch dì
cambiarì bei præst i cier

al vei bon fa bon color

e 'l salam l'è on bon dottor;
quattar ciapp con l'erba amara

saran pinol e madsein
e av faran mei dl'aqua ciara,
di decott, j insalatein:
dapartutt gh'è compagnia
ch'av farà stà in allegria,
e dla Pasqua sintarì,
ad la Pasqua ch'la pias tant,

dapartutt sintarì a dì
tanti coss bei e galant,
ch'an gh'è anseui ch'l'agh piasa nò,
sial mo brav, sia gogò.
Basta dì che feina neuj

accademich di Baslætt
gh'avomm fatt tutti veuj pr'euj
di canzon e di sonætt
par lodalla, ch'l'è bei giust
ch'anca in quæst s'agh treuva gust.