Serbski dom w Budyšinje

nadpis	Serbski dom w Budyšinje
awtor	Jakub Bart-Ćišinski
lěto
žórło	luzice.euweb.cz
licenca	public domain
nota	stary prawopis

Što nahle ješći so a wyska w Sprjewi?
Što w Budyšinje horka jej so zjewi?
Nad Budyšinom wjerća we kolesu
So baćony a Błótam powěsć njesu.
Štož w nim je wudypał ze sněžnej' skory
Sej kós, to hwizda nět přez serbske hory.
A z jeho łastowička widlowata
Do Serbow powěsć bjerje połna khwata.
A škowrončk hdyž ju wyska do mróčeli,
Ju Wětrec hólcy hrabnu přewjeseli. -
Što ptačata do Serbow khwatnje honi,
A kajka powěsć Serbam z wětrow zwoni?
Dom w Budyšinje twarja majestotny,
Zo bywał lud by serbski njepowrotny.
W nim serbske zbožo kryć so w Budyšinjě
Ma jako židam něhdy w swjatej kŕinje.
W nim studźeń serbskemu być dyrbi duchej,
A włoha kipić z njeje zemi suchej,
W nim sydać budźe Serbow mać kaž pata
A křidle rozšěrjować nad kurjata - -
Do murjow wjazuje so wjele potu
A město wapna bjeru lubosć złotu.
Haj, wutrobow so bjeru cyłe kruchi,
Zo němy kamjeń žadyn njej a hłuchi.
Škit změje wot słónca a wot mróčele,
Hdyž w dušach za njón modli so tak wjele.
A dno je hódne jako nihdźe žane;
Je dołho ze krwju serbskej wulěpjane. -
Dom Serbam k zbožu stać a kruty budźe,
Hdyž w njebjesach ma škit a zakład w ludźe.