Savluqman qal, tatarlıq...
Savlıqman qal, tatarlıq! Men ketem cennke,
Atımnıñ başı aylandı ahiret betke.
Seniñ içün yaşadım, sensiz ölsem.
Bilmem, nasıl kirermen boş cennetke.
Avdarıldı altavlar, tamurlar taşqan,
Bu işlerge biz tuvul, melekler şaşqan.
Hırpalanğan menlikler, horlanğan qızlar,
balasın taşlap anaylar çöllerge qaçqan.
Artıma baqsam — aq ömür, aldımda — ölüm,
Köp uzamaz belliymen qaranğı yolum.
Qarsambadan havf etmey, kölgeden ürkmey,
Soñ nefeste «tatar» dep, uzanır qolum.
|
This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago. |