Sar Pantel e ses destin

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Sar Pantel e ses destin  (1932) 
by Peider Lansel


La fin da matg, senza avair fatg endretg primavaira, è andetgamain stada qua la stad cun gronda chalur. Uschia ch’en la pitschna citadina da champagna toscana, las dumengias sin las emprimas uras dal suentermezdi, ins na veseva pli nagin’olma a passar or da chasa. Tranter las paucas butias ch’eran avertas en la via principala sa chattava natiralmain quella da sar Pantel, l’enconuschenta ‹butia dal Svizzer› che na serrava gnanc las festas grondas.

A l’intern, ils barcuns tratgs nà e la tenda laschada giu, eri stgir sco en bucca d’luf. Pir suenter in brav mument pudev’ins distinguer il patrun che cupidava sin il banc. Udind a sclingir munaida sin il marmel sa svegliava el, stond alura si plaunsieu per servir cun grond’impurtanza: coccas per dus centims u la pasta da tschintg als uffants ch’eran prest ils unics clients las dumengias suentermezdi.

Sar Pantel era sulet, avend l’um da butia, il vegl e fidà Menco, liber il suentermezdi fin las uras da tschaina. Cur ch’i tutgava al sar patrun dad ir a spass, profitava quel darar da la chaschun. Tenor stagiun gieva el or e sa cuntentava da seser sut il grond figher davos chasa, fimond sia pipa, ubain ch’el sa bittava sin il letg. Ma bainbaud al chatschava la lungurella puspè en butia. Quai bainchapì or da spira disa e betg pervi da quai che fiss stà da far. Cun excepziun da la fiera da la sonda n’era la lavur er tschels dis da l’emna betg stravaganta. El e Menco, engaschà a ses temp sco mattet e funcziunond uss er da pastizier, vegnivan da far cumadaivlamain il servetsch da butia e tut il travasch da magazin. Daspera vanzava ils suentermezdis anc adina temp e peda per partidas da ‹triset› passiunadas cun il barbier Poldo, numnà ‹giazettin›, e Bista, il martgadant da ferramenta, vischins e bunamain las unicas relaziuns da sar Pantel.

Restà orfen da bab cun ina sora bainquant pli giuvna, era Pantel, sin cussegl da ses aug e padrin Jon, partì dalunga suenter avair retschet la S. Tschaina per Firenza tar il furn da ‹chiffeli› d’in cumpatriot da Sent. Spert unfis da quest mastergn monoton e na chattond er nagin gust vi da la vita en cafetaria, ha el sa laschà pladir sco giuven da butia, midond successivamain divers lieus e patruns. Fin ch’in di, emprestond padrin Jon ils daners, el ha cumprà questa butia ch’era gist vegnida venala. Sch’el aveva cret da daventar pli liber, sch’è il quint sa mussà sco fallà, essend sco patrun tschient giadas pli lià. Ma l’affar sco tal n’era betg stà mal. En il decurs da ventg onns, grazia a si’activitad e spargnusadad ed avend sar Pantel uss bunamain cuntanschì ils tschuncanta, aveva el pudì pajar giu il daivet e metter da la vart in pulit chapital. Suenter che la mamma e l’aug eran daditg morts, restava da sia glieud be pli la sora Barbla, maridada cun il fravi Lüzza Stroner, e lur mattatsch mez creschì, ses figliol.

L’ultima giada era sar Pantel stà en patria tar il funeral da padrin Jon. Vegl e mendus avevan ils Stroners prendì quel en chasa e là era el mort suenter mais ed onns da malsogna, laschond enavos ina pitschna facultad ch’el aveva gudagnà en Dalmazia. Tar la partiziun era la sora Barbla sa mussada ordvart engurda. Per amur da la pasch avess il frar magari er laschà ir tut, ma essend, tenor ses giuditgar, vegnì fatg entiert ad el cun tscherts daners sin banca, èn ils fragliuns vegnids in ord l’auter. Surdond ad in advocat da far valair sias raschuns, era sar Pantel turnà enavos «vilà», renunziond da prender cun el ses figliol ch’era stà destinà in temp sco ses successur.

Ma avant che partir aveva el anc gì l’idea da prender dunna, persvas che quai fetschia schluppar dal fel sia glieud. Ma tgi prender? Mattauns tar las qualas el era ì a tramegl n’eran uss betg pli avant maun. Las paucas ch’eran restadas sin il prà da fiera chattava el memia veglias, betg ponderond ch’er el era vegnì bler pli grisch. Na bastond il temp betg per tschertgar utrò, ha el stuì partir senza avair cuntanschì nagut. Schebain dal tuttafatg en il stgir nua sa volver, era el tuttina absolutamain decis da far insacura quel pass!

Betg ch’i fiss stà pli lev da chattar ina dunna adattada en la Toscana. Da las dunnas che vegnivan en butia (ed el na veseva bunamain naginas autras) n’aveva el mai fatg grond stim. Schebain che tschertinas vegnivan faschond plaschentinas e zunt bella tschera, resguardava el quai tut be sco politica: per survegnir buna paisa, pudair trair giu in u l’auter rap u magari chatschar en ina brava claviglia. En vardad ston ins dir che sar Pantel, faschond persunalmain anc brava parita ed en possess da sia buna butia, avess senz’auter plaschì a dapli che ina.

La pugniera tranter las dunnas ch’avevan bittà in’egliada sin el era bain la sora Lugrezcha, quella stria d’ina vaiva. D’in cuntin era ella puspè qua cun la sadella, tschertgond adina er da barattar inqual pled cun il patrun. Quel, betg pluffer e na sa fidond da princip da nagin, nundir da las dunnas, aveva daditg savurà la pulvra e sa demussava uschè indifferent e sitg da perder vairamain tutta speranza. Ma la sora Lugrezcha na deva betg luc. Resguardond sar Pantel sco sia proprietad exclusiva, survegliava ella schigliusamain tut las rassas enturn chasa, per suspect da rivalas pussaivlas. L’assedi enturn sar Pantel e sia indifferenza durava gia vaira ditg, cur ch’i ha dà ina midada andetga. Enstagl da la veglia lavunza che vegniva mintg’emna a prender e turnar la laschiva, è cumparida sia nezza, ina matta frestga da deschdotg onns cun stupents egls e chavels nairs. Plain vita e spass, da far rir perfin sar Pantel (il qual rieva darar), ha ella dalunga chaschunà a sora Lugrezcha gronda anguscha. Quella, sa crajend uschiglio segira e pli che segira che sar Pantel, in um pusà, n’avess mai prendì ina dunna sut ils quaranta (oramai gist sia vegliadetgna), veseva uss andetgamain il ristg che quel spusia ina giuvnetta ch’avess pudì esser sia figlia. Davant il privel grondischem da vegnir bittada ord chanvà tras questa frestga giuventetgna, ha sora Lugrezcha piglià ina resoluziun eroica. Numnadamain quella: Da sa retrair definitivamain sco concurrenta e da chatschar enstagl enavant sia figlia Santina ch’era stada fin dacurt vin claustra ad emprender lavurs da cuser finas e retgam.

Ni bella ni trida, ma simpatica surtut pervi da sia moda timida e modesta, franc betg ertada da la mamma, era il cuntrast cun la bella lavandra grond avunda per permetter la concurrenza. Per tema che sar Pantel, tschorventà da l’autra, na crodia betg en la trapla, n’aveva sora Lugrezcha nagin paus pli. Ella na laschava passar nagina chaschun per trair adina puspè il discurs sin la figlia, faschond resortir che quella na saja nagina sfranzinella, sco la gronda part da las giuvnas d’ozendi, mabain en tut e dapertut ina dunna da chasa propi fitg brava. En las variaziuns detagliadas da quest tema inexauribel demussava la veglia in art raffinà en sa pertgirar bainchapì da far talas laudavaglias directamain al pertutgà. Ma cun sistem e perseveranza na vegniva ella betg stancla da las repeter adina puspè a tuts vischins, e surtut al barbier ed al martgadant da ferramenta sco ils megliers amis da sar Pantel.

E propi èsi stà l’ami Bista a vegnir or, sin confidenzas fatgas ina saira, cun propostas da maridar. Cur che l’auter cumpogn (numnà betg per nagut ‹giazettin›) è vegnì a savair la fatschenta, è el dalunga stà fieu e flomma da metter avant da sia vart ina parenta da trent’onns, tenor el anc in toc pli brava che Santina. Vaiva d’in pasterner, senz’uffants e disada da star en butia, avess quella pir da dretg pudì porscher grond agid. A sar Pantel cumenzava a girar il chau. Entant n’ha la sora Lugrezcha cun ses bun nas betg pers temp. Er sche da vart da la figlia ella n’aveva da temair naginas difficultads, cunvegnivi tuttina da star a la guetta pervi da quest pavun d’in Lello, scrivan tar il lotto, ch’aveva cumenzà a far fastidi. Santina, fatschentada l’entir di cun lavurs da cuser, manglava avair cler, e damai ch’ils balcuns vers la curt avevan in aut mir be davantsi, stueva ella sa metter a la suletta fanestra che guardava or sin via. Giusut, da l’autra vart da la via, era la butia dal lotto e Lello lungas pezzas sin isch.

Tge s’empudeva Santina, sche tegnend il chau a bass sin il retgam, ses egls inscuntravan senza vulair las egliadas da sutensi, di per di pli insistentas? A la veglia devi er stagn sin la gnerva che cun ir e turnar da messa, Lello steva adina enta pes. Quai na pudeva betg esser spir casualitad. Immensamain levgiada ha ella oramai vis a partir il giuven en il servetsch militar sco ‹bersagliere›. Quai franava tutta relaziun ch’avess pudì nascher e bittar sutsura ses plans. Ed ina giada che Lello era davent, e quai per trais onns, na pudevi er far nagin donn sch’il merl en chabgia da ‹giazettin› tschivlava da la damaun marvegl fin la saira tard:

«Il bersaglier’è bello,

Le penne sul cappello...»

Entant sar Pantel, entretschà mintga di pli fitg en las raits tendidas da tuttas varts e sa starmentond dal pro e contra, na saveva betg sa decider. Si’intschertezza avess pudì durar anc ditg, sche l’advocat n’avess betg scrit ch’il process, sa struztgond là si dapi onns ed onns, saja uss pers en tut las instanzas. Il quint mess tiers n’è er betg gist stà fitg adattà per dultschir quest buccun zunt amar. Veglias ravgias mez emblidadas èn puspè sa dasdadas e cun quellas er il propiest da tissientar la victoria dals ses, als faschond a savair sias nozzas. Dapli che l’antipatia da l’entschatta ennà encunter ils furns, ha la propaganda raffinada da la sora Lugrezcha fatg crudar sia tscherna sin la Santina.

Uschia ch’ina damaun, dunna Barbla Stroner, laschond il latg sin il fieu, è currida a sparuns vi la plazza per controllar cun ses agens egls la novitad dal frar en chascha, empermess cun Santina Neri (dal barmier Telesforo e Lugrezcha, naschida Tirinnanzi) per trent’onns pli giuvna. Quel di qua si n’è ì suror betg be il latg!

Essend gia avant maun ina vaira bella dota cusida e retgamada en la claustra, han las nozzas pudì vegnir fatgas dalunga. La saira tranter di e notg, en la sacristia dal dom, ha gì lieu la ceremonia religiusa – sar Pantel stuend s’obligar ch’ils eventuals uffants vegnian tratgs si catolic. La damaun suenter il matrimoni civil e sinaquai in grond gentar en la ‹Trattoria il Gelsomino›, in’ustaria betg exnum da gronda parita, ma renumada per sia cuschina. La luna da festa è stada mediocra, e quai pervi da l’absenza da ‹giazzetin› permalà che na dastgava uschiglio mancar tar naginas nozzas, faschond sias remartgas e rimas schluppar dal rir tut ils nozzadurs.

Ils spus èn partids per Firenza, la patria da la sora Lugrezcha, nua che sar Pantel n’ha betg sa laschà vesair tar ils cumpatriots. Dal rest aveva il nov pèr da far detg avunda cun visitar la parentella che viveva per part en cundiziuns fitg modestas. Natiralmain che tut envilgiava la fortuna gronda da Santina. Suenter trais dis d’agitaziun e confusiun è sar Pantel stà pli che cuntent da returnar a la vita da butia disada.

A l’entschatta na pareva betg bler d’esser sa midà, e sche bain, alura plitost a la buna. Cun Santina eri lev d’esser perina e la sora ch’i avevan prendì en chasa «avend uschè bler plazza sur la butia» è sa mussada dultscha sco mel, plain resguards ed attenziuns. Ma tirond en consideraziun il caracter andetg da la sora Lugrezcha, stuevan ins prevesair che quai na pudeva betg durar. I n’è betg ì ditg ch’ella è vegnida a cumandar las festas. Ils emprims svaris èn naschids en connex cun Menco ch’era adina vegnì resguardà fin qua sco member da la famiglia e ch’ella ha enstagl cumenzà a tractar da surengiu, cun la superbia d’arrivists. Betg vulend sa lamentar tar il patrun, ha Menco, per betg ristgar da sa chattar en ses vegls dis a mesa via, stuì sa suttametter. El gieva pazientamain suenter sia lavur, sa murdend sin la lieunga, tegnend però d’in cuntin l’egl sin la veglia e ses agir impussibel.

Da tuttas uras dal di era la chasa uss plain cumpars che purtavan las novas e faschevan stagn d’amias cun la sora Lugrezcha. Questa las tractava grondiusamain cun pastas, biscutins, liquors e vin dultsch, betg emblidond da sa servir abundantamain er sezza. Visitas lungas e pli che lungas che na passavan medemamain betg be da sitg, fascheva er il ‹sor Canonico› dal dom ch’era daventà dapi las nozzas in grondischem confident da la veglia. Tgi avess pomai pudì suspectar che lur secretezzas tractian dal testament da sar Pantel e co s’inschignar per vegnir a savair insatge dal cuntegn, essend sar Pantel en quest reguard adina stà mit sco in pesch.

En chasa pudeva la sora Lugrezcha traffitgar a ses bainplaschair, essend Santina quasi adina giu en butia. Avend l’um ni giavischà ni scumandà quai, èsi in pau a la giada daventà disa. La dunna, senza far blers pleds, seseva d’ina vart cun sia lavur, gidond vi e nà in pau, cun grond avantatg areguard urden e nettezza.


Uschia avess quai tant enavant pudì ir vaira bain, sch’ils quitads da sar Pantel n’avessan betg in pau a la giada piglià starmentusamain suramaun. Ils affars cumenzavan ad ir enavos visiblamain e las entradas daventavan pli e pli magras. La part nova da la citad ch’era vegnida erigida ils ultims onns sper la staziun attirava pli e pli tut moviment e traffic. Sin la gronda plazza cun il monument da Vittorio Emanuele a chaval sa concentrava uss la vita betg mo dals affars, mabain er dals divertiments, laschond enavos la part veglia da la citad adina pli bandunada e morta.

A ses temp n’aveva sar Pantel betg gì l’energia d’acceptar la proposta da construir giu là ina chasa cun butia moderna a l’autezza dal temp. Per ils custs n’avess el betg manglà sa starmentar, cumpigliond ses deposit tar la Banca dal pievel quella giada bunamain tschientmilli liras. Vesend uss a sminuir mais per mais clientella e gudogn, s’enriclava el ordvart da betg avair gì il curaschi ch’igl avess duvrà il dretg mument. Sia ricla è sa midada en veritabla desperaziun cur che la Banca dal pievel ha tut nunspetgadamain serrà ils spurtegls e declerà falliment. Il passiv, zuppentà vi onns a la lunga cun bilantschas faussas, è sa mussà sco enorm; grond avunda per tragutter betg mo l’agen chapital, mabain er ils divers milliuns da deposits privats. Resalvà in pèr milli liras d’in cudeschet da spargn tar la posta, eran ils respargns da sar Pantel ids d’in mument sin l’auter si en fim.

Il culp è stà immens e sar Pantel datiers da perder il saun giudizi. Da vesair en sia vegliadetgna, suenter avair lavurà tut ses dis, a svanir en in batterdegl il fritg da tants sacrifizis, era sco da perder il terren sut ils pes. El ha cumenzà a far chalenders ed en l’anguscha è sia spargnusadad sa midada en spir avarizia. Cur ch’igl ha gì num che sar Pantel dettia uss stgars il pais, è sia clientella sa diminuida anc dapli. Santina, che n’aveva mai fatg grond cas da la munaida, sa fascheva pli gronds quitads per ses um che per sasezza. Tant pli dir è stà il sacrifizi per la sora Lugrezcha, disada da far bella vita. Vi dals paucs daners che sar Pantel deva uss navidas avunda en chasa, na devi betg bler da sbluttar, ma avunda per il tubac da nas vegniva ella anc adina da sgriflar or. Daventada ranvera a favur da l’atgna giaglioffa, na cuiva ella als vischins gnanc l’aua. Pelvaira aveva ella perfin gì la bell’idea (senza salidar oravant sar Pantel) da serrar giu cun marschlos il viertgel dal puz, per far pajar alura tschintg centims per mintga sadella d’aua. Cur che las dunnas èn vegnidas a savair la nova, han ellas mess l’entir quartier en revoluziun. Surtut las cumpars da biscutins e vin dultsch han reagì sco veritablas furias: Avend sfratgà marschlos e viertgel e sbragind terriblas smaladicziuns tiravan ellas si sadellunas aua sco sch’i vulessan svidar il puz.

En vista ad ina tala agitaziun infernala è la pazienza da sar Pantel, retegnida sur tants onns, explodida cun ina giada. Cotschen blau dal fel ha el tschiffà l’emprim lain ch’al è vegnì per mauns ed ha spedì la cumpogna or da chasa. Santina ch’è stada preschenta tar quella scena violenta, ha tschiffà ina tala tema ch’ella ha gì ina spersa ed ha stuì star en letg pliras emnas. L’um, turnà dalunga en ses esser normal, l’ha tractà cun tutta stima, n’ha però betg vulì savair novas da la mamma sco tgirunza ed ha clamà ina mungia er per la notg. Dalunga che Santina ha pudì star si, l’ha el tramess en claustra sin la champagna, sinaquai che la bun’aria e la quietezza la gidian a revegnir bainbaud.

La sora Lugrezcha ha stuì esser pli che cuntenta da pudair ir a lavar giu vaschella tar il restaurant che Lello aveva stabilì dador la porta da la citad. Suenter il servetsch militar, ch’el aveva anc prolungà per trais onns, era Lello turnà da l’Africa sco um arrivà e plain veglia da lavurar. Spusà cun ina brava giuvna, ha el transfurmà l’ustaria zunt primitiva da sia glieud en in restaurant modern, cun trais salettas ed ina gronda pergola per mangiar e baiver. Buna cuschinunza la dunna, el bainvis ed activ, è l’‹Eritreo›, ornà cun armas ed objects manads or da l’Africa, daventà immediat il restaurant il pli frequentà da la citadina.

La veglia ch’era crudada uschè a bass s’enriclava uss senza fin da betg avair laschà cuntinuar la relaziun cun Lello e d’avair preferì sar Pantel. Suenter che la facultad era ida en tala malura, stueva la figlia sa sacrifitgar per nagut a quest vegl avarun che vegniva tar sia mort per franc a laschar enavos nagut auter che spir daivets. Tge bella vita avessani percunter pudì avair cun Lello! Enstagl da sa chattar en il plaun sut a lavar giu vaschella, veseva ella sasezza en si’imaginaziun sesent en tutta pumpa en la saletta d’amez, davos il banc cun si argentaria, fritgs e turtas da bellezza, survegliond quai che vegniva or da cuschina e stimada da tuts sco patruna. Enstagl dal scussalatsch da lavunza in ritg vestgì da saida strivlà, perlas e cliniez d’aur en abundanza. E quai ch’era adina stà sia pli gronda ambiziun: ella fiss ida or be cun si chapè, sco ina dretga signura. Illusiuns e siemis da sia fantasia che duevan mitigiar sco dorma tuttas grevezzas e miserias da la vita.

Sar Pantel, bain senza disponer d’ina fantasia uschè viva sco la veglia, ha tuttina stuì reflectar er el co ch’i avess pudì ir sch’el n’avess betg sa laschà diriger tras sentiments da nauschadad e vendetga envers sia glieud. Sut sia guida fiss il nev segir reussì bain e daventà in’excellenta pitga per l’affar. Lura sa chapescha che sar Pantel n’avess betg studegià ditg ed avess construì chasa e butia nova, ed il bun resultat da quai avess sa laschà garantir ordavant. Natiralmain n’avess el alura betg fatg la gronda narradad da prender dunna. Santina, schebain da bun cor, n’era tuttavia betg la dunna adattada per el, essend el gia sez memia pauc energic. E sch’el na fiss betg sa spusà, na fiss el er betg vegnì en las griflas da la veglia, ils malfatgs da la quala Menco ha pir dastgà raquintar suenter che quella era vegnida chatschada or da chasa.

Il nev bain, quel avess gì da prender ad uras dunna, ina brava mattatscha da las nossas, abla da tegnair chasa e buna da trair si uffants frestgs e robusts. A quels avess el vulì bain sco ad agens, lur dir e far fiss stà il radi da sulegl per sia vegliadetgna. La vita co ch’ella avess pudì esser, sa preschentond a sar Pantel cun la bellezza d’in paradis pers per adina, rendeva mo anc pli sombra la realitad ch’era gia trista detgavunda.

En intgins dis dueva Santina turnar a chasa e da quel return sa starmentava sar Pantel betg pauc, essend en lur convivenza quieta, suenter tut il succedì, la fidanza ida en milli tocs.

Tar tut quai vegniva anc il squitsch d’in auter pensier ordvart pesant. Avant onns aveva sar Pantel, per render in servetsch a l’ami e patrun-chasa Bista, fatg segirtad tar la banca e mess sia firma sin l’obligaziun. Bista duvrava quests daners per fabritgar dador la porta-citad in grond chasament cun deposit per la ferramenta. L’idea excellenta na pareva en sasez da preschentar nagin ristg. Tut fiss i bain e pli che bain sch’i na fissan betg, cun chavar fundament, fruntads sin aua da quasi betg dar dumogn. A la fin dals quints ha la construcziun custà quasi il dubel da quai ch’era stà previs. Bista, obligà er pervi d’autras perditas da dar ipoteca, è sa chattà in pau a la giada talmain en ils debits tar las bancas ch’el ha stuì liquidar tut cun gronda sperdita, restond anc in pau en debit tar la Banca dal pievel. Il liquidatur ha fatg a savair che l’obligaziun che scrudava a la fin dal mais stoppia vegnir pajada per tut pretsch. Na pudend Bista betg far quai, hai tutgà a sar Pantel da vegnir nà cun ils daners. I sa tractava atgnamain be da var traiamilli liras, ina summa che fiss stada en auters temps senz’impurtanza, ma ch’el n’avess betg savì nua ir uss a tschertgar, avend tut tschellas bancas dà resposta negativa. Fiss Poldo, il giazettin, stà en ses vegl esser, el ch’enconuscheva l’entira citad, sa laschava franc e segir chattar insatgi che fiss stà pront d’emprestar la munaida, forsa per diesch u dudesch pertschient. Ma restà suenter la gutta disgraziadamain schirà d’ina vart da betg pli pudair ir enturn e sbarbuttond da strusch pudair encleger, na pudev’ins betg pli far quint cun el. Na savend sar Pantel betg pli tge pigliar a mauns, ha el tratg a la lunga la pendenza, bain savend ch’el gieva uschia vers l’abiss inevitabel.

La dumengia suentermezdi gieva a fin. Menco, ch’aveva puspè surpiglià las fatschentas da chasa, avess stuì esser dapi ina pezza da return a preparar la tschaina. Il miaular insistent dal vegl giat pareva medemamain da clamar quel. Mecanicamain ha sar Pantel avert la porta davos e cun il scussal enta maun scurrentà l’animal.

Qua or, sut la gronda feglia dal figher: stgiradetgna profunda. Uei! – ma tge curiusa sumbriva tschertgava da sa zuppar qua vi sper il puz? Guardond meglier è sar Pantel s’accurschì che quella vegniva be dal viertgel ch’era restà avert. Avant che serrar quel, ha el anc dà in tgit en la profunditad. Il pli giudim, en l’immobilitad perfetga da l’aua, sa reflectava, sco en in spievel nair, la farcla d’aur satiglia da la glina creschenta. Questa pasch e quietezza absoluta, en cuntrast cun l’agitaziun turbla ch’al turmentava senza paus, ha gì sin sar Pantel in’attracziun singulara, quasi magica.

Minutas che parevan uras, è el stà senza sa mover, fixond intensivamain la profunditad. – Il sfratg dal viertgel ha cuvert il splatsch d’in corp grev ch’era crudà en l’aua. Lura n’han ins udì nagut pli ed il silenzi da la notg è vegnì rasond or sut tuttas chaussas in vel adina pli spess da stgirezza e misteri.

Cur che Menco è stà da return e pli che surprais che tut era avert e nagin d’enturn, ha el dalunga alarmà ils vischins. Sper il puz han els la finala chattà adagur insatge alv che giascheva giun plaun. Quai era il scussal ch’era crudà or da maun a sar Pantel e restà enavos sco segn che ses destin saja accumplì.


Indicaziuns bibliograficas[edit]

Transposiziun da la versiun valladra Sar Pantel e seis destin cumparida en: Chasa paterna, nr. 28, 1933, p. 17–30 (tenor Curs linguistics ladins, Zuoz 1932)].

Licenza[edit]

Public domain
This work is in the public domain in countries where the copyright term is the author's life plus 70 years or less. See Copyright.


Transposiziun:[edit]

I, the copyright holder of this work, hereby release it into the public domain. This applies worldwide.
In case this is not legally possible:
I grant anyone the right to use this work for any purpose, without any conditions, unless such conditions are required by law.

Public domainPublic domainfalsefalse