Słownik geograficzny Królestwa Polskiego/Tom II/Dłubnia
[ 34 ]Dłubnia, przysiołek Żernicy Niżnej.
Dłubnia, rzeczka, lewy doplyw Wisły, bierze początek we wsi Sucha, gm. Jangrot, pow. olkuskiego, płynie z zachodu ku Imbramowicom i Wysocicom, zkąd w kierunku południowym bieży po granicy pow. miechowskiego i olkuskiego, następnie przepływa w pow. miechowskim wś. Biskupice seminaryjskie, Iwanowice, Maszków, Wilczkowice, Michałowice, Młodziejowice, Książniczki, Kończyce, i za tą ostatnią wpływa do okręgu krakowskiego, a zwłaszcza w obr. gminy Raciborowic. Wzniesienie zwierciadła wody Dłubni na granicy 222 m. (pom. wojsk.). Koryto, które dotąd było wązkie, bo zaledwie 1½ m., a nurt ¾ m. głęboki, nagle się rozszerza do 6 m. W Raciborowicach porusza młyn. Następnie przechodzi w obr Batowic. Odtąd płynie szerokiemi łąkami. Na łąkach wsi Zesławic z lew. brz. zabiera strumień Luborzycki. W dalszym swym biegu ku Bieńczycom, powyżej tychże, rozdwaja się na dwie odnogi, które w Krzesławicach zlewają się w jedno koryto. Zaraz atoli na południe od tej wsi znowu się rozdziela na trzy ramiona; wschodnie dwa przerzynają wieś Mogiłę od wschodu, a połączywszy się w jedno na Zawodziu wpadają do Wisły; zachodnie zaś okrąża Mogiłę od zachodu, obraca młyny pod klasztorem leżące i wpada na południe od nich do Wisły na Kopaniu. Dłubnia od Raciborowic począwszy tworzy łąki; pod Bieńczycami zaś obfite namuliska. Po długich deszczach wzbiera; więcej zamula niż topi. Zalewa Bieńczyce, Krzesławice, w części Mogiłę. Z powodu obfitości wody i szybkiego prądu rzadko lodem się ścina, stąd w „Dykcyonarzu“ Echarda czytamy, że D. „nie zmniejsza się na upały, nie marznie w zimie.“ Inaczej Dłubnię zowią też Gorącą rzeką lub Glanówką. (Czyt. o niej w dziele: „Die Freistaat Krakau bis zum Jahre 1845,“ Kraków 1846). Długość biegu 31 kil., z tego na W. Ks. Krakowskie przypada 11 kil. Ma w sobie drobny białoryb. Dawniej w tej rzece były bobry. W r. 1238 Henryk, książę krakowski i szląski, nadał klasztorowi mogilskiemu część wsi Czyrzyn, zwaną Truskilewice, z prawem łowienia bobrów w Dłubni (Dlubna) w obrębie posiadłości klasztornych. (Dr. E. Janota, „Diplomata Monasterii Clarae Tumbae prope Cracoviam,“ Kraków. 1865, 12) Czyt. Fr. Marczykiewicza. „Hidrografia m. Krakowa i jego okręgu“. Kraków 1847.
 
|
This work is in the public domain in the United States because it was first published outside the United States prior to January 1, 1929. Other jurisdictions have other rules. Also note that this work may not be in the public domain in the 9th Circuit if it was published after July 1, 1909, unless the author is known to have died in 1953 or earlier (more than 70 years ago).[1]
This work might not be in the public domain outside the United States and should not be transferred to a Wikisource language subdomain that excludes pre-1929 works copyrighted at home. Ten utwór został pierwszy raz opublikowany przed dniem 1 stycznia 1929 r., i z tego względu w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej znajduje się w domenie publicznej. Utwór ten nadal może być objęty autorskimi prawami majątkowymi w innych państwach, i dlatego nie zaleca się przenoszenia go do innych projektów językowych.
|