Słownik geograficzny Królestwa Polskiego/Drużbin
[ 173 ]Drużbin lub Dróżbin, wś, pow. sieradzki, gm. Wierzchy, par. Drużbin. W 1827 roku miała 23 dm. i 117 mk. Dziś ludności 333 dusz; osad włościańskich 25, a kolonialnych, zostających na prawach większych własności ziemskich, 28. Rozl. morg. 911, pastw. 17 m. Sklepik i zajazd. Wieś ta prawdopodobnie już w XV wieku istnieć musiała i przez dziedziczną szlachtę zaludnioną była. R 1868 folw. miał 618 m. rozl., włościanie 184 m. Ziemia pszenna próchnica z gliną, spód nieprzepuszczalny. Do tej wsi należały Borki drużbińskie i Rzekta drużbińska, najpiękniejszem drzewem masztowem jeszcze przed 50 laty zarosłe. W 17 wieku wsie te były własnością drobnej szlachty Rzekieckich i Zadzików. Dopiero Jakób Zadzik, biskup krakowski części Drużbina wykupił. W 18 w. Drużbin, Borki i Rzekta były własnością rodziny Mączyńskich, a w r. 1774 Jan Mączyński, kasztelan sieradzki pomienione dobra oddaje w posagu córce swej Kunegundzie Jabłkowskiej, żonie Jana Jabłkowskiego, cześnika szadkowskiego, która kościół wkoło murem opasawszy, pod wchodową bramą grób wymurować i tam się pochować poleciła. Syn jej Izydor Jabłkowski sprzedał Drużbin i Rzektę i te później w posiadanie rodziny Głodzińskich, potem Cieleckich, przeszly; obecnie na kolonie rozprzedane. W Drużbinie urodził się Jakób Zadzik, biskup krakowski i wielki kanclerz koronny, mąż wielki cnotą i zasługą, o którym Zygmunt III, ofiarując mu pieczęć na sejmie, wyrzekł: „Nie człowiekowi tę godność, ale tej godności człowieka daję godnego“. Z ubogiej szlacheckiej rodziny doszedł do wysokiej godności w kraju, bo wielkie było serce tego człowieka, a roztropności jego obaj nawet [ 174 ]monarchowie wiele ufali. Miejscowe podanie niesie, że ojciec biskupa był kowalem, i że jakiś możny pan, przejeżdżając przez Drużbin, kazał sporządzić zepsuty powóz, a upodobawszy sobie małe wówczas chłopię, wziął je na wychowanie. Parafia D. dek. sieradzkiego liczy dusz 1875. Pierwotny kościół w D. był drewniany, przez kogo jednak założony i uposażony, niewiadomo. Ten który obecnie istnieje, wymurowany został w r. 1630 pod tytułem S. Stanisława, bisk. męcz., kosztem Jakóba Zadzika, który tu się urodził; konsekrow. r. 1630 przez fundatora; ołtarzy 3. Na cmentarzu kaplica grobowa Cieleckich-Głodzińskich. Proboszcz paraf. Hieronim Aranowski od r. 1857 bardzo troskliwie upiększał kościół, w czem go umacniały dobre chęci parafian. P. Szymanowski w r. 1876 swym kosztem za 10000 złp. sprawił nowe organy.
 
|
This work is in the public domain in the United States because it was first published outside the United States prior to January 1, 1929. Other jurisdictions have other rules. Also note that this work may not be in the public domain in the 9th Circuit if it was published after July 1, 1909, unless the author is known to have died in 1953 or earlier (more than 70 years ago).[1]
This work might not be in the public domain outside the United States and should not be transferred to a Wikisource language subdomain that excludes pre-1929 works copyrighted at home. Ten utwór został pierwszy raz opublikowany przed dniem 1 stycznia 1929 r., i z tego względu w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej znajduje się w domenie publicznej. Utwór ten nadal może być objęty autorskimi prawami majątkowymi w innych państwach, i dlatego nie zaleca się przenoszenia go do innych projektów językowych.
|