Sömmi

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search

Sömmi


Sül plain mezdi, in üna val lontana,
üna cull'aint il pet, sainz'am schmuantar,
(la ferida rendand tuot spranza vana)
meis sang sentiva guot a guot cular.

Ot intuorn a la val grippa s'dozaiva;
süls cuolmens gelgs, sün mai stendü giodim,
cun tuotta forza il sulai ardaiva -
eu durmiva da mort il sön ultim.

Ed eu sömgiaiva: festa splendurainta
dalöntsch in patria, tanter glüms e fluors,
da giunas üna rotscha surriainta,
leidas am manzunand in lur discuors.

Üna, sainza tour part a l'allegria,
sezza sco pers'in seis impassamaints;
ün sömmi sul implescha l'orma sia
(Dieu sa quant trista!) da presentimaints.

In sömmi vezz'la üna val lontana,
cuntschaint in quell'ün muribund stendü,
la ferid'aint il pet füm'amo plana,
e s'inquagliand il sang staliva sü.